احیاگر معروف

بدحجاب تر از من هم هست، دیگر کسی به من نگاه نمی کند!!!

برخی از بانوان، شل حجابی خود را اینطور توجیه می کنند که چون بسیاری از زنان، بدحجاب تر از ما هستند؛ بنابراین پوشش و آرایش ما که چند درجه از بدحجاب ها کمتر است اصلاً به چشم مردان نمی آید و آن ها را تحت تأثیر قرار نمی دهد. آن ها معتقدند این سطح پوشش و آرایش در جامعه ما عادی شده است، بنابراین این موضوع مجوزی شده است تا برخی بانوان علی رغم اعتقاداتی که دارند از آرایش و پوشش های نادرست استفاده کنند.

فرض کنید بدحجابی گناه کوچکی باشد…

بیرون بودن چند سانتی متر از موهای رنگ کرده، پیدا بودن ساق دست ها، لاک زدن، پوشیدن مانتوی تنگ و استفاده از شلوارهای چسبان، با توجه به وضعیت پوشش امروز، در نظر بسیاری از بانوان شاید چندان قبحی نداشته باشد. شاید همه ی این ها به نظر شخصی ما گناهی نباشد و تأثیر منفی بر مردان نداشته باشد. اما هر یک به تنهایی بخشی از دستور الهی را زمین می گذارد، در واقع با کوچک دانستن هر یک از این امور در واقع یک امر الهی را سبک انگاشته ایم.
گناه به معنی خلاف است و در اسلام هر کاری که بر خلاف فرمان خدا باشد، گناه است. سرپیچی از فرمان خداوند هر اندازه در ظاهر کوچک باشد؛ ولی چون در پیشگاه عظمت الهی واقع می شود، بزرگ است. از پیامبر اکرم (صلوات الله علیه و آله) روایت شده که فرمودند: «به کوچکی گناه منگرید، بلکه به بزرگی کسی بنگرید که نسبت به او گستاخی کرده اید. (بحارالانوار، ج ۷۷، س ۱۶۸)

از مصادیقی که گناه صغیره را به کبیره تبدیل می کند عبارتند از:

*اصرار بر گناهان کوچک
از حضرت صادق علیه السّلام چنین رسیده است: «گناه صغیره‌اى که بر آن اصرار شود، دیگر صغیره نیست بلکه کبیره است. چنانچه گناه کبیره‌اى که از آن پشیمانى حاصل شود و عزم بر ترک آن داشته باشد، دیگر کبیره نیست. یعنى عقاب از آن ساقط مى‌شود.» (کافى، ج  ٢،  ص  ٢٨٨ )

*کوچک شمردن گناه
«اصرار بر گناهان صغیره نیز جزو گناهان کبیره است، مقصود از اصرار بر گناه صغیره آن است که انسان پس از انجام گناه کوچک پشیمان نشود و قصد انجام آن را کماکان داشته باشد، و یا این که گناه صغیره را کوچک بشمارد، و یا بر انجام آن خوشحالی نماید و یا آن را به صورت آشکار انجام دهد.» (دستغیب، گناهان کبیره، ج۲، ص۲۶۲-۲۶۴)

*آشکار نمودن گناه
آشکار نمودن گناه نیز، گناه صغیره را تبدیل به گناه کبیره مى کند. شاید از این نظر که آشکار نمودن گناه حاکى از تکبر و بى باکى بیشتر گنهکار است، و موجب آلوده کردن جامعه، و عادى نمودن گناه مى گردد؛ امیرمؤمنان على (علیه السلام) فرمودند: از آشکار نمودن گناهان بپرهیز، که آن از سخت ترین گناهان است. (عیون الحکم والمواعظ، ص۹۵)
فراموش نکنیم که گناهان کوچک سرانجام آدمی را به مهلکه ارتکاب گناهان بزرگ خواهد کشاند و انسان را دچار لغزش خواهد کرد. بسیاری از زنانی که در منجلاب روابط نامشروع گرفتار شده اند در ابتدا با بدحجابی و بدپوششی که به گمان خود اهمیتی نداشت، شروع کرده اند و به تدریج که قبح و زشتی گناه در نظرشان ریخت به راه های نامشروع کشیده شدند. پس هرچه می توانیم از مرزهای گناه فاصله بگیریم و به کوچکی ظاهری آن فریفته نشویم.

خداوند طرف حساب همه ی ماست …!

اگر حقیقتاً به حساب و کتاب پروردگار و عدالت او اعتقاد داشته باشیم، در می یابیم که برای خداوند، بزرگ و کوچکی یک گناه فرقی ندارد، طبق دستورات دین چه گناهان کبیره و چه صغیره مجازات های خود را دارد و هیچ جای دین ذکر نشده است که گناهان کوچک تر مجازات ندارد.
خداوند در قرآن فرموده است: «و من یعمل مثقال ذره خیرا یره و من یعمل مثقال ذره شره یره»، اتفاقاً طبق آموزه های قرآن کریم، خداوند کوچکترین اعمال و نیات را از خیر و شر جزا می دهد. هیچ گاه نفرمود فقط گناهان بزرگ عقوبت دارد و کوچک ندارد.
پیامبر اکرم (صلوات الله علیه) فرمودند:
ایّاکم و الُمحقّرات من الذّنوب از گناهان کوچک بپرهیزید که همه آنها جمع و ثبت مى گردد.(اصول کافی، ج۲، ص ۲۸۸)

آیا معقول است که قانون، کیف قاپ ها را آزاد بگذارد؟

آیا این منطقی است که وقتی خطایی مرتکب می شویم آن را با گناهان دیگران مقایسه کنیم و خیال خود را راحت کنیم؟ آیا نیروی منطق و استدلال انسان می پذیرد که بگوید چون دیگری گناه بزرگتری مرتکب شده است پس خطای من چندان مهم نیست.(خطایی که در نظر خود شخص کوچک است؟)
آیا اگر یک نفر زباله کوچکی در خیابان بریزد منطقی است که بگوید چون دیگری یک کیسه زباله در خیابان می ریزد پس کار من قبح و زشتی ندارد؟! اگر همه ی مردم اینگونه استدلال کنند به نظر شما در خیابان با چه صحنه هایی از زباله های انباشته شده مواجه خواهیم شد؟
آیا چون دزدان میلیاردی در جامعه وجود دارند پس کیف قاپ ها را رهایشان کنیم؟ یا چون در جامعه قاتل وجود دارد، ما مجاز هستیم که مثلاً دست یک نفر را بشکنیم؟ شاید یک کیف قاپی، در کل جامعه تأثیری نداشته باشد اما برای همان یک نفری که مالش را از دست داده بسیار رنج آور خواهد بود.
هر نوع آرایش و زیبا جلوه کردن زنان هرچند کم، اگر در کل جامعه مورد پسند حداقل یک نفر هم قرار بگیرد می تواند اثرات زیان باری برای هر یک از طرفین داشته باشد.

شل حجابی، بر روی روابط اجتماعی تأثیرگزار خواهد بود

هر گناه یا خطایی که انجام می دهیم چه فردی و چه اجتماعی اثرات مستقیمی بر روی روابط انسانی ما خواهد داشت. به تجربه دیده شده است که این زنان هستند که نوع رابطه مردان را با خود شکل می دهند، بدین معنی که اگر زن با حجب و حیا رفتار کند، مرد را وادار می کند که با او با وقار و متانت و حفظ حریم محرم و نامحرم برخورد کند. از طرف دیگر هرچه زن از حریم های خود از جمله پوشش و رفتار های حیامدارانه می کاهد، در واقع راه را برای جلو آمدن مردان هوسباز هموار کرده است.
همچنین نداشتن حجاب مناسب، نه تنها مرد را به سوء تفاهم نسبت به زنان وادار می کند بلکه اغلب قبح روابط راحت و ناسالم را در نظر زنان به شدت پایین می آورد و آن ها را در معرض آسیب های جدی قرار می دهد. بطور کلی می توان گفت بین بدحجابی و روابط آزاد زن و مرد یک رابطه دوسویه وجود دارد، بدین معنی که داشتن روابط راحت با نامحرم به تدریج زن را به بدحجابی سوق می دهد و همینطور بدحجابی می تواند زن را در روابط با نامحرم بی مبالات کند.

آیا خطای کوچک همسرتان را نیز می پذیرید؟

اگر بپذیرید که بدحجاب تر از شما هم هست پس شما می توانید کمی بدحجاب باشید، آیا همینطور می پذیرید که چون در جامعه مردان خیانتکار وجود دارند که با چند زن در ارتباط هستند پس همسر شما هم مجاز باشد اندکی به زن دیگری فکر کند؟
فرض کنید همسر شما علی رغم علاقه زیادی که به شما دارد، فقط برای لحظه ای از یک نوع آرایش و زیبایی خاص یک خانم خوشش بیاید و برای چند لحظه ذهنش درگیر شود، آیا این کم برای شما قابل قبول است؟ آیا همانطور که بدپوششی هرچند اندک خود را توجیه می کنید می توانید این توجه هرچند اندک همسرتان را به زنان دیگر بپذیرید؟ آیا هر دو عمل را به یک اندازه زشت می پندارید؟
هنگامی که زنی بدپوشش باشد حتی اگر فقط یک جوان که شرایط ازدواج ندارد با دیدن او تحت تأثیر قرار گیرد، یا برای لحظه ای دل مرد متأهلی بلرزد و آن زن را با همسر خود مقایسه کند، کافیست تا زشتی عمل برای آن زن باقی بماند.

خیلی ها از همین کم شروع کرده اند

زمانی ناخن های بلند و لاک زده آن هم با رنگ های مهیج، مخصوص زنان خاص و بدنام بود، اما امروزه با شکسته شدن قبح این کار بسیاری از زنان و دختران عادی حتی با داشتن اعتقاد به دین، از لاک ناخن با رنگ های جلب توجه کننده استفاده می کنند.
شاید در نگاه اول این طور به نظر بیاید که در شرایط کنونی لاک زدن عادی شده است، بطوریکه حتی برخی زنان لاک ناخن را نوعی آرایش رسمی محسوب می کنند. اما واقعیت این است که علی رغم فضایی که امروز در جامعه وجود دارد، نه تنها لاک ناخن حتی با رنگ های معمولی عادی نشده است بلکه همواره اثرات روانی این آرایش، بر مردان به ویژه مردان جوان همچنان پابرجاست و این ناشی از ارگانیسم طبیعی آنان است.
همین گناه کوچک هم می تواند به گناه کبیره تبدیل شود و عقوبت های سنگین را در پی داشته باشد. از ویژگی هایی که در روایات برای گناه کبیره ذکر شده است عبارت است از:
*گناهی که بیانگر بی اعتنایی و بی حرمتی به دین و مقدّسات دینی است.
*گناهی که از طرف شرع مقدّس، با شدت و تهدید از آن نهی شده باشد.
لذا واضح است که بدپوششی و شل حجابی امر دین مبنی بر پوشش زن و مرد و رعایت حریم محرم و نامحرم را به شدت بی اهمیت جلوه می دهد. در حالیکه در روایات بسیار به حفظ پوشش زن مسلمان تأکید شده است، خود می تواند از مصادیق گناهان کبیره باشد.
اغلب کسانی که امروز با پوشش های ناهنجار دیده می شوند، از یک بدحجابی کمتر، شروع کرده اند. شاید اگر در گذشته پوشش امروز خود را می دیدند خودشان هم باور نمی کردند که به این اندازه در بدحجابی پیش بروند. کمترین اثر بدحجابی آن است که به تدریج همین کم، در نظر خود شخص قبحش ریخته می شود و او را به سوی بدحجابی های بیشتر سوق می دهد. گواه این ادعا وضعیت سیر پوشش زنان جامعه از ۳۰ سال قبل تاکنون است. ۳۰سال قبل بدحجابی زنان محدود می شد به مقدار کمی از موی جلو و کمی آرایش در حالیکه در آن زمان مانتوها هم پوشیدگی بیشتری داشتند اما در حال حاضر بدحجابی زنان طوری شده است که حتی خود زنان شل حجاب هم از پوشش همجنسان خود متعجب می شوند.

منبع:سایت باحجاب

لطفا به فرزندانتان در مورد حجاب چیزی نگویید

از معضلاتی که در جامعه ی امروز زیاد دیده می شود، همراهی مادران محجبه با دخترانی بی حجاب است. مادری که برای راضی کردن دخترش نسبت به انتخاب مدل لباسش دچار معضل شده است. به همین دلیل از دغدغه های مهم پدر و مادران این است که: چگونه می توانیم فرزندان با عفافی داشته باشیم؟

برای داشتن فرزندانی عفیف این سه گام اساسی را فراموش نکنید:

گام نخست: پدر و مادرها لطفا رعایت کنند!

پدران و مادرانی که در ارتباط با غیر همجنس از وقار و حیای لازمی برخوردارند، نحوه ارتباط سالم و مؤثر با غیر همجنس را به فرزندان خود آموزش می دهند. جالب است بدانید برخی از کارشناسان و روانشناسان علوم تربیتی معتقدند ۷۵ درصد یادگیری های فرزندان از راه چشم و ۲۵ درصد از طریق حواس دیگر صورت می گیرد!

کاری که حضرت فاطمه (سلام الله علیها) نسبت به فرزند خود زینب کبری (سلام الله علیها) انجام دادند سبب شد که ایشان نیز در رعایت حجاب و هم در دفاع از ولایت همانند مادر خود باشند. به همین دلیل اولین قدم رعایت عفاف توسط پدر و مادر می باشد.

گام دوم: اعتقاد قلبی و التزام عملی والدین به دستورات دینی و ارائه الگویی عملی.

با بیان گام نخست این سوال پیش می آید که بسیاری از خانواده های با عفاف از داشتن فرزندان بی عفت رنج می برند. آن ها انسان های با عفتی هستند ولی دختران و پسران خانواده از عفت مطلوبی برخوردار نیستند.
اگر بخواهیم خلاصه بگوییم: والدین- تا آنجا که می توانند – آنگونه که می گویند، عمل کنند. و شعار و عمل آن ها یکسان باشد. این گام را در دو بخش می توان مورد بررسی قرار داد:

روایتی تکان دهنده از مزاحمت‌های خیابانی به نوامیس +فیلم

خبرنامه دانشجویان ایران: مستند «بی راهه» با موضع بررسی و آسیب شناسی مزاحمت‌های خیابانی به نوامیس و دور دورهای خیابانی پخش شد.

مستند «بی راهه» با موضع مزاحمت خیابانی به نوامیس

به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ برنامه مستند بی راهه که از شبکه یک سیما پخش می شود؛ مجموعه ای است که به بررسی و تحلیل مسائل و مشکلات اجتماعی مختلف از جمله دزدی، کلاهبرداری، قتل، بزهکاری، جرایم اینترنتی و ... می پردازد.

بی راهه، روایتگر اتفاقات و حوادثی است که در طول یک پرونده به وقوع پیوسته است و بینندگان را با تصاویر مستند در جریان آن قرار می دهد. مصاحبه با برخی از سارقان و کلاهبرداران از دیگر بخش های بیراهه است.

مستند بیراهه، سه شنبه ها به تهیه کنندگی مجتبی رشوند و با همکاری معاونت اجتماعی ناجا و گروه اجتماعی شبکه یک سیما، موضوع جرایم اجتماعی را بررسی میکند.

یک کاروان شکوه - ویژه نامه اربعین حسینی

با سلام وصلوات وارد شوید

احکام غسل - با تصویر

دریافت

چرا باید مرجع تقلید انتخاب کنیم؟

سبک زندگی اسلامی 3 /تصویری

بی حجاب ها بی دین نیستند، بلکه اغلب بسیار مهربان و با اخلاق اند/پاسخ به شبهه

برخی می گویند؛ چرا به هر خانمی که حجاب کامل ندارد برچسب بی ایمانی و بی اعتقادی می زنند؟ چرا به خاطر حجاب، همه ی زن های بدحجاب را طرد می کنند؟ بسیاری از این افراد بسیار با اعتقادند و از خیلی چادری ها با اخلاق ترند.
با گسترش بدپوششی ها در جامعه، متأسفانه در بین برخی از متدینین این دیدگاه به وجود آمده است که مردان و زنان بدپوشش به خدا و پیامبر او ایمان ندارند و تقیدات مذهبی در آن ها ضعیف است و باز تأسف آورتر این که این افراد بر خلاف آموزه های دینی، خود را برتر از آن ها می بینند.
حقیقت این است که در واقع هیچ کس نمی تواند میزان ایمان و اعتقاد دیگری را تخمین بزند. هیچ مسلمانی اجازه ندارد ایمان کس دیگری را زیر سؤل ببرد و یا او را بخاطر گناه یا خطایی سرزنش کند.
امام صادق علیه السلام فرمودند: هرکس مؤمنى را به گناهى سرزنش کند، نمیرد تا خودش آن گناه را مرتکب شود. (الکافی: ۲/۳۵۶/۳)
مقام معظم رهبری نیز در بیانات خود در تاریخ ۱۹/۷/۱۳۹۱ فرمودند:
«خانم هایی بودند که در عرف معمولی به آن ها می گویند «خانم بدحجاب»؛ اشک هم از چشمش دارد می ریزد. حالا چه کار کنیم؟ ردش کنید؟ مصلحت است؟ حق است؟ نه؛ … مگر من نقص ندارم؟ نقص او ظاهر است، نقص های این حقیر باطن است؛ «گفتا شیخا هر آنچه گوئی هستم / آیا تو چنان که می نمائی هستی؟» ما هم یک نقص داریم، او هم یک نقص دارد. با این نگاه و با این روحیه برخورد کنید. البته انسان نهی از منکر هم می کند؛ نهی از منکر با زبان خوش، نه با ایجاد نفرت.»

دانشجوی مسلمان آمریکایی که با حجابش اسلام را تبلیغ می کند

لامیا عرفه، دانشجوی ۲۰ ساله دانشگاه ایالتی کالفرنیا در رشته زیست شناسی است. او الان یک سال و نیم است که حجاب دارد. او در خانواده ایی به دنیا آمد که نیمی مسلمان و نیمی مسیحی کاتولیک بودند؛ اما هیچ گاه مجبورش نکردند و یا از او نخواستند که حجاب داشته باشد. زمانی که او بیشتر با اسلام آشنایی پیدا کرد و رابطه اش با خدا تقویت شد، تصمیم گرفت که محجبه شود.
او درباره حجابش می گوید: «بعضی وقت ها مردم به خاطر حجابم به من خیره می شوند. اما من به جای توهین کردن به آن ها و ناراحت شدن، حجاب را هدیه ایی می دانم که می توانم به وسیله آن دیگران را با اسلام و تمدن اسلامی آشنا کنم. این که با حجاب در بین مردم باشی درست شبیه این است که با تابلویی که رویش نوشته شده، “من مسلمانم” در بین آن ها راه بروی. این نوعی باز کردن باب گفت و گو با آن هاست. در مغازه، خیابان یا هرجای دیگری اگر مردم به من خیره شوند خیلی معمولی به آن ها نزدیک می شوم و می گویم: ببخشید خانم یا آقا، آیا شما سوالی درباره اسلام و یا حجاب دارید که من بتوانم به آن جواب بدهم؟ یا این که می پرسم: آیا چیزی در اخبار هست که بخواهید درباره اش حرف بزنیم؟ و مردم معمولا سوال می کنند.»
لامیا می گوید که برای شروع محجبه شدن، پوشیدن لباس آستین بلند بسیار راحت بود. اما روسری سر کردن واقعا سخت بود. او بعد از محجبه شدنش متوجه شده که مسئولیت سنگینی بر دوش دارد. چرا که معتقد است دیگر به عنوان یک فرد دیده نمی شود بلکه هرکسی او را می بیند در واقع اسلام را می بیند.

پوشش مادر چه تاثیر تربیتی بر حجاب فرزندان دارد؟

به تحقیق نخستین و مؤثرترین محیط آموزشی و تربیتی انسان، محیط خانوادگی است و اولین مربیان و معلمان او پدر و مادر هستند. خانواده به مثابه ی هسته‌ی اصلی و اولیه‌ی جامعه بوده، حالات فکری و روانی انسان را شکل می دهد. کودک از زمان تولّد تا سالیانی چند، در تماسی مستقیم و انحصاری با خانواده است.

کودک در محیط خانواده طریقه‌ی خوردن، سخن گفتن، لباس پوشیدن و راه رفتن را می‌آموزد. سلسله ی اعصاب و مغز و ذهن حساس و ظریف کودک از همان آغاز ولادت مانند دستگاهی دقیق از صحنه ها، حوادث، رفتار و اعمال، حالات پدر و مادر فیلم برداری نموده، شخصیت خود را شکل می‌دهد. عدم رعایت پوشش اسلامی از سوی مادر و ارتباط پدر و مادر با نامحرم بدون عنایت به موازین اخلاقی و اسلامی، در کاهش حساسیت‌های اعضای خانواده به ویژه فرزندان نسبت به هنجارها و ارزش‌های دینی کاملا تأثیرگذار خواهد بود و در این بین مادر نقشی پر رنگ تر و موثرتری خواهد داشت.

نقش مادر در تحکیم حجاب فرزندان

شناخت صحیح احکام الهى عنصری مهم، در تربیت دینى فرزندان مان محسوب مى‌شود. اگر بخواهیم فرزندان خود را طورى تربیت کنیم که احکام الهى را رعایت نمایند باید از همان کودکى بر طبق دستورات دینى عمل نماییم.

مادر به عنوان الگوی عملی و تأثیر‌گذار، بروی شخصیت و طرز تفکر فرزندان به ویژه دختران نقش نمادین دارد و رفتار، کردار و پندار او مستقیما در فرایند رشد و تکوین، تعیین کننده است. در جوامع اسلامی که حتی مردان بزرگ از دامن آنان به معراج می روند. زن جایگاه والایی در توسعه و ترویج فرهنگ اسلامی دارد. امام صادق (ع) می فرمایند: «خوش-بخت کسی است که مادرش دارای گوهر گران بهای عفت باشد.»(۱)

امام خمینی (ره)، نیز درخصوص میزان نفوذ و تأثیر تربیتی مادران در شخصیت کودکان می‌فرمود: «سعادت بچه ها از دامن مادر شروع می شود. آن قدری که اخلاق مادر در بچه و کودک نورس تأثیر دارد و به او منتقل می شود، از دیگران عملی نیست. مادرها مبداء خیرات هستند و اگر خدای نخواسته مادرانی باشند که بچه ها را بد تربیت کنند، مبدأ شرورند. یک مادر ممکن است یک بچه را خوب تربیت کند و آن بچه، یک امّت را نجات بدهد و ممکن است بد تربیت کند و موجب هلاکت امّت بشود.» این مجال به دنبال تبیین نقش تربیتی مادران، در ترویج فرهنگ حجاب و عفاف از طریق تحکیم این ارزش والای اسلامی و ایرانی در بین دختران این – مادران نسل‌های آتی – است.(۲)