احیاگر معروف

فلسفه و ارزش حجاب/1

نویسنده: محمد مهدی بهادروند
منبع: ماهنامه ی پیام زن

فلسفه حجاب از مسائل مهمی است که آگاهی از آن می تواند یکی از پایه های تحقق فرهنگ پوشش اسلامی گردد و به آن عمق و معنا بخشد، زیرا به این سؤال مهم بانوان که « چرا باید با حجاب باشیم» پاسخ می دهد.
امروزه با وجود سوء استفاده هایی که دنیای غرب از وجود زن دارد، به خوبی می توان به رمز تأکیدات دین اسلام بر حجاب و فلسفه و فواید آن پی برد. آیا زن این حقیقت عریان و کالامنشی است که در دنیا به نمایش آمده است؟
با نگاهی به آموزه های اسلام می توان دریافت که زن از دیدگاه اسلام دارای شخصیتی شایسته و جایگاهی والا و الهی است که می تواند مدارج کمال را طی کرده و به مراتب عالی انسانیت بار یابد و مصداق تحقق فلسفه خلقت یعنی خلیفه و جانشین خدا گردد.
وجود زن زینت بخش آفرینش انسان است و افق روح او تجلی گاه رحمت. دامن زن مدرسه بشر است و کمال مرد بدون او ممکن نیست. زن مظهر ظرافت و وجود جمال آفرینش است. اصلاح جامعه در گرو تقوای زن و محیط خانواده کلاس درس اوست. و بر همین اساس زن مربی بشر است و می تواند با تربیت فرزند صالح ، امتی را رهایی بخشد.
زن اگر موقعیت خود را در نظام آفرینش بیابد ، حقیقت و ارزش خود را درک کند ، بداند از کجا آمده است، در کجا قرار دارد و به کجا می رود از پوشش دینی به عنوان یک نیاز جدی بهره می گیرد و هرگز جامعه را صحنه نمایش تن و تحرکات جنسی خود قرار نمی دهد.(1)
با همه وجود جای تأسف است که چرا هنوز برای بسیاری از زنان ، بخصوص در جوامع شهری ، خروج از عروسکی زیستن و ساختگی بودن، نیز پذیرش پوششی که بتواند جامعه و آنها را از فساد حفظ نماید مسئله ای است بس سنگین ؟ مگر نه این است که لباس باید برای انسان باشد و نه انسان ابزاری برای عرضه پوشاک؟ پس چرا ممانعت ازغربی بودن ، و جامعه را به بی بند و باری کشاندن برای بعضی موجب دلخوری و مخل آزادی است؟ چرا هنوز که هنوز است به کار گرفتن کلمات فرنگی و اصطلاحات سوغاتی غربی در محاورات روزمره و مقالات و سخنرانی ها نشانه کمال فرد و علامت رشد او تلقی می شود؟
مگر نه این است که برای مسلمان ، کافر و حرکاتش بی ارزش است و تشبیه به آنان زشت و گناه؟ پس چرا مسلمان گناه را صواب می شمرد ؟ چرا علی رغم همه ممنوعیت ها و محدودیت های ایجاد شده به وسیله دولت ، باز پاره ای از اصناف، توزیع گر و حتی تولید کننده پوشاک ، خوراک و وسایل غیر ضروری غربی و ناسازگار با شئونات اسلامی اند و بازارشان نیز چندان بی رونق نیست؟
حجاب به هر شکل و رنگ و نمود مقبول که باشد، از مهم ترین عواملی است که مانع نفوذ شعاع نظر نظر بازان و توجه آنها به اندام زن می باشد و در نتیجه زمینه ی ظهور و فعالیت انگیزه های عاطفی و فعالیت غریزه جنسی را در روابط اجتماعی از بین می برد و موجب کاهش تنش های حاصل از تحریک شهوت جنسی در مردان می شود.
به همین جهت در اسلام حجاب هم به عنوان دژ حفاظت زن و تأمین امنیت روانی و اجتماعی او مطرح است و هم برای حفاظت مردان از انحراف فکری و گرفتار شدن در توهمات حاصل از تحریک عاطفی غریزه جنسی می باشد.(2)
حجاب و فعالیت های اجتماعی

پوشش و حجاب زن به آن معنا نیست که از فعالیت های اجتماعی دست کشیده و در کنجی زندانی شود.
قرآن عفت دختران شعیب را در حال چوپانی و آب دادن به گوسفندان در جمع مردان بازگو می کند. عفت و پاکدامنی مریم را در معبدی که همگان چه زن و چه مرد به پرستش می آیند ، می ستاید و ...
پس حجاب و پوشش به معنی انزوا و گوشه گیری نسیت و اصلا با حضور اجتماعی منافاتی ندارد، بلکه همه ی زنان نمونه ی قرآن در متن فعالیت و پویایی جامعه هستند. در کشور عزیزمان پس از انقلاب اسلامی ، زنان با حجاب و پوشش اسلامی را می بینیم که در همه جا حاضرند ؛ در اداره ها ، کارگاهها ، راهپیمایی ها ، دانشگاه ها ، رادیو و تلویزیون ،سینما ، بیمارستان ها ، مراکز بهداشتی ، مخصوصا در مراقبت های پزشکی برای مجروحان جنگی و ....
کوتاه سخن اینکه وضع موجود در کشورمان پسخ دندان شکنی است بر همه ی ایراد ها ، چرا که فلاسه گفته اند بهترین دلیل بر امکان چیزی ، وقوع آن است.
دو ویژگی مهم لباس

لباس و پوشش فواید خوب و بی همتایی دارد که از آن جمله است محفوظ ماندن از سرما و گرما ، عریان نبودن بدن در مقابل دیگران ، مزین بودن بدن به وسیله لباس به طرح ها و رنگ های مختلف و محفوظ بودن از خطرهای مختلف و عیوب جسمانی و ...
« یا بنی آدم قد انزلنا علیکم لباسا یواری سواتکم و ریشا؛(3)
ای فرزندان آدم ! لباس برای شما فرستادیم که اندام شما را می پوشاند و مایه ی زینت شماست.»
قرآن دو ویژگی مهم لباس را مطرح می کند: یکی پوشش اندام که خود ثمرات زیادی دارد ، دوم لباس مایه ی زینت است برای بشر.
اما متأسفانه در عصر ما جنبه های فرعی و حتی نامطلوب و زننده ی لباس شیوع و گسترش یافته که فواید اصلی لباس را تحت الشعاع خود قرار داده است.
متأسفانه لباس که عاملی بود برای حفظ بشر از خطرهای مختلف ، امروز تبدیل شده به وسیله ای برای به خطر افتادن بشر ؛ و از این رو تجمل پرستی ، توسعه ی فساد ، تحریک شهوات ، خودنمایی و تکبر ، اسراف و ... را می توان مصداق چنین رویکرد جدیدی دانست؛ گاه بعضی از لباس ها به همه چیز شبیه است جز به لباس ، که اینان این گونه لباس را به هر عنوانی می پوشند جز به عنوان لباس پوشیدن و پوشش بدن.

جامع ترین راه دست یابی به سعادت

گروه فرهنگی «آوینی فیلم»- مرتضی اسماعیل دوست: پوشش مناسب از جمله موضوعات مهمی است که در تار و پود وجود آدمی به عنوان نشانه هایی از عفاف و حیا شناخته می شود و جدا از جنبه های معرفتی و دینی در استحکام بهداشت روانی و سلامت روحی جامعه نقش بسزایی دارد. کتاب ارزشمند «عفاف و حجاب از دیدگاه نوروبیولوژی » که توسط واحد انتشارات موسسه شهید آوینی به چاپ رسیده است، تلاشی است در جهت هم کیشی یافته های علمی و زیبایی های دینی که توسط گروهی محقق در مرکز تحقیقات علوم و اعصاب دانشگاه بقیه الله(عج) شکل گرفت. اثری که رتبه سوم جایزه ادبی سلمان فارسی را کسب کرده و در مدت کوتاهی به تجدید چاپ رسید. گفت و گوی صورت یافته با زینب اختری، سرپرست گروه نویسندگان کتاب «عفاف و حجاب از دیدگاه نوروبیولوژی» اطلاعات کاملی از این کتاب ارزنده را نمایان می سازد.

قدری به سوابق علمی خود و گروه تحقیقاتی علوم و اعصاب دانشگاه بقیه الله(عج) اشاره کنید و این که ایده تدوین کتاب «عفاف و حجاب از دیدگاه نوروبیولوژی» بر چه اساسی شکل گرفت؟

در سال 1391 دکترای فیزیولوژی گرفتم و از سال 92 عضو هیات علمی مرکز تحقیقات علوم و اعصاب دانشگاه بقیه الله(عج) شدم. در همین سال مدیر مرکز با فرمان مقام معظم رهبری کمیته ای با عنوان «نوروبیولوژی جنگ نرم» را تشکیل داد که من به عنوان دبیر کمیته انتخاب شدم. از جمله مواردی که این کمیته به دنبالش بود و جزو مسائل مهم شناخته می شد، مساله عفاف و حجاب بود. در بررسی قانون عفاف و حجاب که در شورای انقلاب فرهنگی به تصویب رسید، مواردی وجود داشت و ما به دنبال این بودیم که از دیدگاهی جدید به مساله حجاب بپردازیم، موضوع مهمی که نه تنها در مورد مردمان ایران بلکه برای سایر مردمان جهان هم صدق می کند.

یعنی جدا از جایگاه حجاب در دین اسلام به دنبال این بودید که وجه علمی آن را برای مخاطبان غیرمسلمان هم تشریح نمایید؟

بله، مساله حجاب از دیدگاه علمی و روانشناسی نه تنها برای مسلمانان بلکه برای هر انسانی واجب می باشد، چنان که ما در میان مردمان مسیحی و یهودی و ادیان دیگر هم حجاب را به نحوی داریم.

تنها شکل و فرم حجاب آن ها متفاوت است؟

بله، مساله پوشش برای هر انسانی مساله مهمی است. ما هم در این کتاب بر این اساس پیش رفتیم که روح و وجود انسان را بررسی کنیم و در تحقیقات خود براساس ترجمه اطلاعات و منابع خارجی به یافته های موثری رسیدیم و واژه حجاب به معنای پوشاندن که آدمی را از هر نوع هیجان دور می سازد را مورد بررسی قرار دادیم.

منابع اطلاعاتی مورد نظر خود را از طریق چه داده هایی بدست آوردید؟

از طریق ژورنال هایی که موجود بود و مقالاتی که به خصوص در بخش بینایی و دیدن وجود داشت به اطلاعاتی دست یافتیم. بخش عمده ای از مسائل هم مرتبط با بخش هیجانات آدمی بود و براساس اطلاعات منابع خارجی به بازخوانی مقالات در حوزه نوروبیولوژی و نوروساینس پرداختیم و براساس نگاهی علمی و با توجه به تحقیقات بسیار به اطلاعات خوبی رسیدیم و نتایج تحقیقات را در 50 کارگاهی که برگزار کردیم، ارائه دادیم.

خداوند مهربان، به خاطر چند تار مو ما را عذاب نمی کند!

حتماً شما نیز شنیده اید که بسیاری از بانوان در توجیه شل حجابی خود می گویند؛ خداوند مهربان تر از این است که به خاطر چند تار مو، بنده اش را عذاب کند، و از آنجا که در روایات و آموزه های دینی بر صفت رحمت و مهربانی خداوند تأکید شده است، اغلب افراد تحت پوشش این دلیل به بدپوششی خود ادامه می دهند. حتی بسیاری از دینداران نیز تحت تأثیر این استدلال قرار می گیرند و حجاب خود را کاهش می دهند.

پس چند رکعت نماز هم نخواندیم چیزی نمی شود!

اگر این استدلال را بپذیریم که چون خداوند بسیار رئوف و مهربان است و بخاطر چند تار مو ما را عذاب نمی کند، پس می توان گفت که خداوند بزرگ تر و مهربان تر از آن است که ما را به خاطر نخواندن چند رکعت نماز، خوردن یک تکه نان کوچک در ماه رمضان، چند جمله غیبت و تهمت، چند جرعه نوشیدنی حرام و مقداری خوردن مال یتیم عذاب کند. بدین ترتیب دیگر احکام الهی فلسفه وجودی نخواهند داشت و معنی حلال و حرام و مرز آن ها معنی نخواهد داشت و هیچ کس خود را موظف نمی داند که به حدود دستورات الهی پایبند باشد زیرا هرکسی بر اساس امیال خود بخشی از احکام الهی را می پسندد و بخشی را نمی پسندد و از انجام آن ها سرباز می زند.

معیار کم و زیاد را چه کسی تعیین می کند؟

به راستی چه کسی تعیین می کند که چه گناهی بزرگ است و چه گناهی کوچک است و کم اهمیت؟ چه کسی تعیین می کند، چند سانتی متر از موهای زن که دیده شود حرام است و از آن کمتر حرام نیست؟ آیا کسی می تواند مشخص کند که مثلاً دزدی از ۵۰۰ هزار تومان بیشتر شود اشکال دارد و کمتر از آن بلامانع است؟
آیا هر یک از افراد بشر خود مرجعی هستند که کوچک و بزرگی گناه و کمی و زیادی عقاب آن را تخمین بزنند؟ در اینصورت هر کسی مناسب با خواسته ها و امیال خود حدی برای اعمال خوب و بد تعیین خواهد کرد. برای مثال یک نفر به اقتضای شغلش می گوید “حالا خدا بخاطر چند هزار تومان ربا، ما را عذاب نمی کند” دیگری نیز می گوید خداوند بخاطر چندهزار تومان که از جیب مردم دزدی کرده ایم ما را نمی سوزاند و در نهایت یک نفر هم می تواند بگوید خداوند ما را به خاطر کشتن یک بچه در بین این همه انسان که زندگی می کنند، مجازات نمی کند، خدا که به انسان ها نیازی ندارد.”
بنابراین معیار کوچک و بزرگی گناه و وسعت بخشش خداوند در حیطه قدرت خود خداوند است و کسی نمی تواند برای خود حدی متمایز قایل شود.

خداوند فقط مهربان نیست؛ عادل نیز هست

خداوند علاوه بر مهربانی و لطف به بندگانش، صفات دیگری نیز دارد که یکی از آن ها عدل است. از عدالت خداوند به دور است که بین بنده ای که همیشه با حجاب خود زمینه ارتکاب نوعی گناه خاص را برای خود و دیگران از بین برده است با بنده ای که همواره در جامعه به جلوه گری پرداخته است، فرقی نگذارد و به هر دو پاداش دهد. این خواسته بندگان از خداوند نیز هست که اگر این دنیا ظرفیت اجرای عدالت را ندارد در آخرت این امکان فراهم شود.
همانطور که توقع داریم یک مرد هوس باز را به خاطر تهدید کردن امنیت زنان مجازات سختی کنند پس به همان اندازه نیز توقع می رود که یک زن را به خاطر جلوه گری هایش که امنیت و سلامت روانی را در جامعه تهدید می کند به سختی مجازات کنند. اما آیا این امکان در این دنیا فراهم است؟
در قرآن کریم آمده است:
«و ترازوهای عدالت را در روز قیامت می نهیم و به هیچ کس هیچ ستمی نمی شود؛ و اگر (عمل خوب یا بد) هم وزن دانه خردلی باشد آن را ( برای وزن کردن) می آوریم و کافی است که ما حسابگر باشیم.» (آیه ۴۷ سوره انبیاء)
«ومن یعمل مثقال ذره شراً یره و من عمل مثقال ذره خیراً یره؛ پس هرکس هموزن ذره ای نیکی کند، آن نیکی را می بیند و هر کس هموزن ذره ای بدی کند آن بدی را می بیند.» (آیات ۷ و ۸ سوره زلزال)

خداوند از روی مهربانی خواهد بخشید اما با چه شرایطی؟

آنچه که از آیات و روایات می آموزیم این است که خداوند بسیار بخشنده و غفار است و از گناهان بندگان هرچند بزرگ می گذرد و حتی بجای آن ها حسنات هم می نویسد. در حدیثی می خوانیم؛ «پس توبه کننده با خدا ملاقات کند به گونه‌اى که هیچ چیز نیست که در پیشگاه خدا گواهى بدهد که او چیزى از گناه را انجام داده است.»(کافى، ج ۲ ص ۴۳۵)
اما نکته مهم این است که این بخشش و غفران وقتی در حق بنده صورت می گیرد که او توبه واقعی کرده باشد، که از ویژگی های آن این است که بنده از انجام گناه پشیمان باشد، خود را گناهکار بداند و قصد جدی برای ترک گناه داشته باشد. اما آنچه برخی از زنان در مورد استدلال فوق بیان می کنند، نشانی از پشیمانی ندارد بلکه عمل خود را می پسندند و آن را قبیح نمی دانند و تصمیمی بر ترک آن ندارند، بلکه با توجیه عمل خود و تکیه بر صفت مهربانی خداوند به گناه خود نیز ادامه می دهند، بنابراین چگونه انتظار دارند مورد مغفرت الهی قرار گیرند؟

حجاب هم ناشی از مهربانی خداوند است

این استدلال که خداوند مهربان تر از آن است که بنده اش را بخاطر چند تار مو عذاب کند، گویای این واقعیت است که برخی از ما انسان ها، مهربانی خداوند را برای رسیدن به امیال خود باور کرده ایم، چرا که این صفت الهی را در جنبه های دیگر دستورات دینی نمی بینیم. اگر بنده باور کند که همه ی احکام الهی ناشی از لطف و محبت خداوند بر بندگان واجب شده است، در انجام آن ها کوتاهی نخواهد کرد. برای مثال روزه گرفتن ۳۰ روزه ای که بر مسلمان واجب شده است، اثرات معنوی و جسمی بی نظیری بر روح و جان او دارد یا وقتی رعایت روابط حیامدارانه بین زن و مرد نامحرم واجب می شود، بدلیل آثار آرامش بخش آن و حفظ کیان خانواده و جلوگیری از بسیاری بیماری های روحی و جسمی ناشی از روابط آزاد بین زن و مرد است.
حکم حجاب نیز برمبنای همین مهربانی خداوند، بر بندگان واجب شده است. در آیه ۵۹ سوره احزاب می فرماید: « ای پیامبر! به همسران و دخترانت و زنان مؤمنان بگو جلباب های (روسرى هاى بلند) خود را بر خویش فرو افکنند، این کار براى اینکه (از کنیزان و آلودگان) شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند بهتر است و (اگر تاکنون خطا و کوتاهى از آن ها سر زده) خداوند همواره غفور و رحیم است.»
بنابر آیه فوق واضح است که رعایت حجاب کامل در ابتدا برای خود زن منفعت دارد و در وهله بعدی برای جامعه سودمند است. حجاب و پوشیدگی هم برای زن و هم برای مرد باعث آرامش است. بدیهی است که حجاب ظاهری به تنهایی این مطلوب را فراهم نخواهد کرد اما به عنوان یک عامل اصلی در کنار رعایت مسائل اخلاقی دیگر وزنه ای سنگین برای آرامش زن و سپس مرد خواهد بود.
لذا خداوند مهربان با توجه به ویژگی های منحصر به فرد و متفاوت در خلقت زن و مرد، از روی لطف و مهربانی و برای سعادت دنیا و آخرت آنان، حجاب و رعایت حریم زن و مرد را بر بندگانش واجب فرموده است.

حداقل و حداکثر حجاب + صوت

به گزارش با حجاب:بخشی از پاسخ خانم ساسانی: نماز هم وظیفه عمومی و همگانی است. خود قرآن می فرماید: این نماز سخت است و اگر فرد به خشوع نرسیده باشد کار سختی است. در بحث حجاب، چرا ما سختی بکشیم تا جامعه در امان باشد؟ حجاب اولین خیراتش به انسان است و بعد به جامعه. این فیض اول به خود انسان بر می گردد.

دانلود صوت

بدحجاب تر از من هم هست، دیگر کسی به من نگاه نمی کند!!!

برخی از بانوان، شل حجابی خود را اینطور توجیه می کنند که چون بسیاری از زنان، بدحجاب تر از ما هستند؛ بنابراین پوشش و آرایش ما که چند درجه از بدحجاب ها کمتر است اصلاً به چشم مردان نمی آید و آن ها را تحت تأثیر قرار نمی دهد. آن ها معتقدند این سطح پوشش و آرایش در جامعه ما عادی شده است، بنابراین این موضوع مجوزی شده است تا برخی بانوان علی رغم اعتقاداتی که دارند از آرایش و پوشش های نادرست استفاده کنند.

فرض کنید بدحجابی گناه کوچکی باشد…

بیرون بودن چند سانتی متر از موهای رنگ کرده، پیدا بودن ساق دست ها، لاک زدن، پوشیدن مانتوی تنگ و استفاده از شلوارهای چسبان، با توجه به وضعیت پوشش امروز، در نظر بسیاری از بانوان شاید چندان قبحی نداشته باشد. شاید همه ی این ها به نظر شخصی ما گناهی نباشد و تأثیر منفی بر مردان نداشته باشد. اما هر یک به تنهایی بخشی از دستور الهی را زمین می گذارد، در واقع با کوچک دانستن هر یک از این امور در واقع یک امر الهی را سبک انگاشته ایم.
گناه به معنی خلاف است و در اسلام هر کاری که بر خلاف فرمان خدا باشد، گناه است. سرپیچی از فرمان خداوند هر اندازه در ظاهر کوچک باشد؛ ولی چون در پیشگاه عظمت الهی واقع می شود، بزرگ است. از پیامبر اکرم (صلوات الله علیه و آله) روایت شده که فرمودند: «به کوچکی گناه منگرید، بلکه به بزرگی کسی بنگرید که نسبت به او گستاخی کرده اید. (بحارالانوار، ج ۷۷، س ۱۶۸)

از مصادیقی که گناه صغیره را به کبیره تبدیل می کند عبارتند از:

*اصرار بر گناهان کوچک
از حضرت صادق علیه السّلام چنین رسیده است: «گناه صغیره‌اى که بر آن اصرار شود، دیگر صغیره نیست بلکه کبیره است. چنانچه گناه کبیره‌اى که از آن پشیمانى حاصل شود و عزم بر ترک آن داشته باشد، دیگر کبیره نیست. یعنى عقاب از آن ساقط مى‌شود.» (کافى، ج  ٢،  ص  ٢٨٨ )

*کوچک شمردن گناه
«اصرار بر گناهان صغیره نیز جزو گناهان کبیره است، مقصود از اصرار بر گناه صغیره آن است که انسان پس از انجام گناه کوچک پشیمان نشود و قصد انجام آن را کماکان داشته باشد، و یا این که گناه صغیره را کوچک بشمارد، و یا بر انجام آن خوشحالی نماید و یا آن را به صورت آشکار انجام دهد.» (دستغیب، گناهان کبیره، ج۲، ص۲۶۲-۲۶۴)

*آشکار نمودن گناه
آشکار نمودن گناه نیز، گناه صغیره را تبدیل به گناه کبیره مى کند. شاید از این نظر که آشکار نمودن گناه حاکى از تکبر و بى باکى بیشتر گنهکار است، و موجب آلوده کردن جامعه، و عادى نمودن گناه مى گردد؛ امیرمؤمنان على (علیه السلام) فرمودند: از آشکار نمودن گناهان بپرهیز، که آن از سخت ترین گناهان است. (عیون الحکم والمواعظ، ص۹۵)
فراموش نکنیم که گناهان کوچک سرانجام آدمی را به مهلکه ارتکاب گناهان بزرگ خواهد کشاند و انسان را دچار لغزش خواهد کرد. بسیاری از زنانی که در منجلاب روابط نامشروع گرفتار شده اند در ابتدا با بدحجابی و بدپوششی که به گمان خود اهمیتی نداشت، شروع کرده اند و به تدریج که قبح و زشتی گناه در نظرشان ریخت به راه های نامشروع کشیده شدند. پس هرچه می توانیم از مرزهای گناه فاصله بگیریم و به کوچکی ظاهری آن فریفته نشویم.

خداوند طرف حساب همه ی ماست …!

اگر حقیقتاً به حساب و کتاب پروردگار و عدالت او اعتقاد داشته باشیم، در می یابیم که برای خداوند، بزرگ و کوچکی یک گناه فرقی ندارد، طبق دستورات دین چه گناهان کبیره و چه صغیره مجازات های خود را دارد و هیچ جای دین ذکر نشده است که گناهان کوچک تر مجازات ندارد.
خداوند در قرآن فرموده است: «و من یعمل مثقال ذره خیرا یره و من یعمل مثقال ذره شره یره»، اتفاقاً طبق آموزه های قرآن کریم، خداوند کوچکترین اعمال و نیات را از خیر و شر جزا می دهد. هیچ گاه نفرمود فقط گناهان بزرگ عقوبت دارد و کوچک ندارد.
پیامبر اکرم (صلوات الله علیه) فرمودند:
ایّاکم و الُمحقّرات من الذّنوب از گناهان کوچک بپرهیزید که همه آنها جمع و ثبت مى گردد.(اصول کافی، ج۲، ص ۲۸۸)

آیا معقول است که قانون، کیف قاپ ها را آزاد بگذارد؟

آیا این منطقی است که وقتی خطایی مرتکب می شویم آن را با گناهان دیگران مقایسه کنیم و خیال خود را راحت کنیم؟ آیا نیروی منطق و استدلال انسان می پذیرد که بگوید چون دیگری گناه بزرگتری مرتکب شده است پس خطای من چندان مهم نیست.(خطایی که در نظر خود شخص کوچک است؟)
آیا اگر یک نفر زباله کوچکی در خیابان بریزد منطقی است که بگوید چون دیگری یک کیسه زباله در خیابان می ریزد پس کار من قبح و زشتی ندارد؟! اگر همه ی مردم اینگونه استدلال کنند به نظر شما در خیابان با چه صحنه هایی از زباله های انباشته شده مواجه خواهیم شد؟
آیا چون دزدان میلیاردی در جامعه وجود دارند پس کیف قاپ ها را رهایشان کنیم؟ یا چون در جامعه قاتل وجود دارد، ما مجاز هستیم که مثلاً دست یک نفر را بشکنیم؟ شاید یک کیف قاپی، در کل جامعه تأثیری نداشته باشد اما برای همان یک نفری که مالش را از دست داده بسیار رنج آور خواهد بود.
هر نوع آرایش و زیبا جلوه کردن زنان هرچند کم، اگر در کل جامعه مورد پسند حداقل یک نفر هم قرار بگیرد می تواند اثرات زیان باری برای هر یک از طرفین داشته باشد.

شل حجابی، بر روی روابط اجتماعی تأثیرگزار خواهد بود

هر گناه یا خطایی که انجام می دهیم چه فردی و چه اجتماعی اثرات مستقیمی بر روی روابط انسانی ما خواهد داشت. به تجربه دیده شده است که این زنان هستند که نوع رابطه مردان را با خود شکل می دهند، بدین معنی که اگر زن با حجب و حیا رفتار کند، مرد را وادار می کند که با او با وقار و متانت و حفظ حریم محرم و نامحرم برخورد کند. از طرف دیگر هرچه زن از حریم های خود از جمله پوشش و رفتار های حیامدارانه می کاهد، در واقع راه را برای جلو آمدن مردان هوسباز هموار کرده است.
همچنین نداشتن حجاب مناسب، نه تنها مرد را به سوء تفاهم نسبت به زنان وادار می کند بلکه اغلب قبح روابط راحت و ناسالم را در نظر زنان به شدت پایین می آورد و آن ها را در معرض آسیب های جدی قرار می دهد. بطور کلی می توان گفت بین بدحجابی و روابط آزاد زن و مرد یک رابطه دوسویه وجود دارد، بدین معنی که داشتن روابط راحت با نامحرم به تدریج زن را به بدحجابی سوق می دهد و همینطور بدحجابی می تواند زن را در روابط با نامحرم بی مبالات کند.

آیا خطای کوچک همسرتان را نیز می پذیرید؟

اگر بپذیرید که بدحجاب تر از شما هم هست پس شما می توانید کمی بدحجاب باشید، آیا همینطور می پذیرید که چون در جامعه مردان خیانتکار وجود دارند که با چند زن در ارتباط هستند پس همسر شما هم مجاز باشد اندکی به زن دیگری فکر کند؟
فرض کنید همسر شما علی رغم علاقه زیادی که به شما دارد، فقط برای لحظه ای از یک نوع آرایش و زیبایی خاص یک خانم خوشش بیاید و برای چند لحظه ذهنش درگیر شود، آیا این کم برای شما قابل قبول است؟ آیا همانطور که بدپوششی هرچند اندک خود را توجیه می کنید می توانید این توجه هرچند اندک همسرتان را به زنان دیگر بپذیرید؟ آیا هر دو عمل را به یک اندازه زشت می پندارید؟
هنگامی که زنی بدپوشش باشد حتی اگر فقط یک جوان که شرایط ازدواج ندارد با دیدن او تحت تأثیر قرار گیرد، یا برای لحظه ای دل مرد متأهلی بلرزد و آن زن را با همسر خود مقایسه کند، کافیست تا زشتی عمل برای آن زن باقی بماند.

خیلی ها از همین کم شروع کرده اند

زمانی ناخن های بلند و لاک زده آن هم با رنگ های مهیج، مخصوص زنان خاص و بدنام بود، اما امروزه با شکسته شدن قبح این کار بسیاری از زنان و دختران عادی حتی با داشتن اعتقاد به دین، از لاک ناخن با رنگ های جلب توجه کننده استفاده می کنند.
شاید در نگاه اول این طور به نظر بیاید که در شرایط کنونی لاک زدن عادی شده است، بطوریکه حتی برخی زنان لاک ناخن را نوعی آرایش رسمی محسوب می کنند. اما واقعیت این است که علی رغم فضایی که امروز در جامعه وجود دارد، نه تنها لاک ناخن حتی با رنگ های معمولی عادی نشده است بلکه همواره اثرات روانی این آرایش، بر مردان به ویژه مردان جوان همچنان پابرجاست و این ناشی از ارگانیسم طبیعی آنان است.
همین گناه کوچک هم می تواند به گناه کبیره تبدیل شود و عقوبت های سنگین را در پی داشته باشد. از ویژگی هایی که در روایات برای گناه کبیره ذکر شده است عبارت است از:
*گناهی که بیانگر بی اعتنایی و بی حرمتی به دین و مقدّسات دینی است.
*گناهی که از طرف شرع مقدّس، با شدت و تهدید از آن نهی شده باشد.
لذا واضح است که بدپوششی و شل حجابی امر دین مبنی بر پوشش زن و مرد و رعایت حریم محرم و نامحرم را به شدت بی اهمیت جلوه می دهد. در حالیکه در روایات بسیار به حفظ پوشش زن مسلمان تأکید شده است، خود می تواند از مصادیق گناهان کبیره باشد.
اغلب کسانی که امروز با پوشش های ناهنجار دیده می شوند، از یک بدحجابی کمتر، شروع کرده اند. شاید اگر در گذشته پوشش امروز خود را می دیدند خودشان هم باور نمی کردند که به این اندازه در بدحجابی پیش بروند. کمترین اثر بدحجابی آن است که به تدریج همین کم، در نظر خود شخص قبحش ریخته می شود و او را به سوی بدحجابی های بیشتر سوق می دهد. گواه این ادعا وضعیت سیر پوشش زنان جامعه از ۳۰ سال قبل تاکنون است. ۳۰سال قبل بدحجابی زنان محدود می شد به مقدار کمی از موی جلو و کمی آرایش در حالیکه در آن زمان مانتوها هم پوشیدگی بیشتری داشتند اما در حال حاضر بدحجابی زنان طوری شده است که حتی خود زنان شل حجاب هم از پوشش همجنسان خود متعجب می شوند.

منبع:سایت باحجاب

لطفا به فرزندانتان در مورد حجاب چیزی نگویید

از معضلاتی که در جامعه ی امروز زیاد دیده می شود، همراهی مادران محجبه با دخترانی بی حجاب است. مادری که برای راضی کردن دخترش نسبت به انتخاب مدل لباسش دچار معضل شده است. به همین دلیل از دغدغه های مهم پدر و مادران این است که: چگونه می توانیم فرزندان با عفافی داشته باشیم؟

برای داشتن فرزندانی عفیف این سه گام اساسی را فراموش نکنید:

گام نخست: پدر و مادرها لطفا رعایت کنند!

پدران و مادرانی که در ارتباط با غیر همجنس از وقار و حیای لازمی برخوردارند، نحوه ارتباط سالم و مؤثر با غیر همجنس را به فرزندان خود آموزش می دهند. جالب است بدانید برخی از کارشناسان و روانشناسان علوم تربیتی معتقدند ۷۵ درصد یادگیری های فرزندان از راه چشم و ۲۵ درصد از طریق حواس دیگر صورت می گیرد!

کاری که حضرت فاطمه (سلام الله علیها) نسبت به فرزند خود زینب کبری (سلام الله علیها) انجام دادند سبب شد که ایشان نیز در رعایت حجاب و هم در دفاع از ولایت همانند مادر خود باشند. به همین دلیل اولین قدم رعایت عفاف توسط پدر و مادر می باشد.

گام دوم: اعتقاد قلبی و التزام عملی والدین به دستورات دینی و ارائه الگویی عملی.

با بیان گام نخست این سوال پیش می آید که بسیاری از خانواده های با عفاف از داشتن فرزندان بی عفت رنج می برند. آن ها انسان های با عفتی هستند ولی دختران و پسران خانواده از عفت مطلوبی برخوردار نیستند.
اگر بخواهیم خلاصه بگوییم: والدین- تا آنجا که می توانند – آنگونه که می گویند، عمل کنند. و شعار و عمل آن ها یکسان باشد. این گام را در دو بخش می توان مورد بررسی قرار داد:

بی حجاب ها بی دین نیستند، بلکه اغلب بسیار مهربان و با اخلاق اند/پاسخ به شبهه

برخی می گویند؛ چرا به هر خانمی که حجاب کامل ندارد برچسب بی ایمانی و بی اعتقادی می زنند؟ چرا به خاطر حجاب، همه ی زن های بدحجاب را طرد می کنند؟ بسیاری از این افراد بسیار با اعتقادند و از خیلی چادری ها با اخلاق ترند.
با گسترش بدپوششی ها در جامعه، متأسفانه در بین برخی از متدینین این دیدگاه به وجود آمده است که مردان و زنان بدپوشش به خدا و پیامبر او ایمان ندارند و تقیدات مذهبی در آن ها ضعیف است و باز تأسف آورتر این که این افراد بر خلاف آموزه های دینی، خود را برتر از آن ها می بینند.
حقیقت این است که در واقع هیچ کس نمی تواند میزان ایمان و اعتقاد دیگری را تخمین بزند. هیچ مسلمانی اجازه ندارد ایمان کس دیگری را زیر سؤل ببرد و یا او را بخاطر گناه یا خطایی سرزنش کند.
امام صادق علیه السلام فرمودند: هرکس مؤمنى را به گناهى سرزنش کند، نمیرد تا خودش آن گناه را مرتکب شود. (الکافی: ۲/۳۵۶/۳)
مقام معظم رهبری نیز در بیانات خود در تاریخ ۱۹/۷/۱۳۹۱ فرمودند:
«خانم هایی بودند که در عرف معمولی به آن ها می گویند «خانم بدحجاب»؛ اشک هم از چشمش دارد می ریزد. حالا چه کار کنیم؟ ردش کنید؟ مصلحت است؟ حق است؟ نه؛ … مگر من نقص ندارم؟ نقص او ظاهر است، نقص های این حقیر باطن است؛ «گفتا شیخا هر آنچه گوئی هستم / آیا تو چنان که می نمائی هستی؟» ما هم یک نقص داریم، او هم یک نقص دارد. با این نگاه و با این روحیه برخورد کنید. البته انسان نهی از منکر هم می کند؛ نهی از منکر با زبان خوش، نه با ایجاد نفرت.»

دانشجوی مسلمان آمریکایی که با حجابش اسلام را تبلیغ می کند

لامیا عرفه، دانشجوی ۲۰ ساله دانشگاه ایالتی کالفرنیا در رشته زیست شناسی است. او الان یک سال و نیم است که حجاب دارد. او در خانواده ایی به دنیا آمد که نیمی مسلمان و نیمی مسیحی کاتولیک بودند؛ اما هیچ گاه مجبورش نکردند و یا از او نخواستند که حجاب داشته باشد. زمانی که او بیشتر با اسلام آشنایی پیدا کرد و رابطه اش با خدا تقویت شد، تصمیم گرفت که محجبه شود.
او درباره حجابش می گوید: «بعضی وقت ها مردم به خاطر حجابم به من خیره می شوند. اما من به جای توهین کردن به آن ها و ناراحت شدن، حجاب را هدیه ایی می دانم که می توانم به وسیله آن دیگران را با اسلام و تمدن اسلامی آشنا کنم. این که با حجاب در بین مردم باشی درست شبیه این است که با تابلویی که رویش نوشته شده، “من مسلمانم” در بین آن ها راه بروی. این نوعی باز کردن باب گفت و گو با آن هاست. در مغازه، خیابان یا هرجای دیگری اگر مردم به من خیره شوند خیلی معمولی به آن ها نزدیک می شوم و می گویم: ببخشید خانم یا آقا، آیا شما سوالی درباره اسلام و یا حجاب دارید که من بتوانم به آن جواب بدهم؟ یا این که می پرسم: آیا چیزی در اخبار هست که بخواهید درباره اش حرف بزنیم؟ و مردم معمولا سوال می کنند.»
لامیا می گوید که برای شروع محجبه شدن، پوشیدن لباس آستین بلند بسیار راحت بود. اما روسری سر کردن واقعا سخت بود. او بعد از محجبه شدنش متوجه شده که مسئولیت سنگینی بر دوش دارد. چرا که معتقد است دیگر به عنوان یک فرد دیده نمی شود بلکه هرکسی او را می بیند در واقع اسلام را می بیند.

پوشش مادر چه تاثیر تربیتی بر حجاب فرزندان دارد؟

به تحقیق نخستین و مؤثرترین محیط آموزشی و تربیتی انسان، محیط خانوادگی است و اولین مربیان و معلمان او پدر و مادر هستند. خانواده به مثابه ی هسته‌ی اصلی و اولیه‌ی جامعه بوده، حالات فکری و روانی انسان را شکل می دهد. کودک از زمان تولّد تا سالیانی چند، در تماسی مستقیم و انحصاری با خانواده است.

کودک در محیط خانواده طریقه‌ی خوردن، سخن گفتن، لباس پوشیدن و راه رفتن را می‌آموزد. سلسله ی اعصاب و مغز و ذهن حساس و ظریف کودک از همان آغاز ولادت مانند دستگاهی دقیق از صحنه ها، حوادث، رفتار و اعمال، حالات پدر و مادر فیلم برداری نموده، شخصیت خود را شکل می‌دهد. عدم رعایت پوشش اسلامی از سوی مادر و ارتباط پدر و مادر با نامحرم بدون عنایت به موازین اخلاقی و اسلامی، در کاهش حساسیت‌های اعضای خانواده به ویژه فرزندان نسبت به هنجارها و ارزش‌های دینی کاملا تأثیرگذار خواهد بود و در این بین مادر نقشی پر رنگ تر و موثرتری خواهد داشت.

نقش مادر در تحکیم حجاب فرزندان

شناخت صحیح احکام الهى عنصری مهم، در تربیت دینى فرزندان مان محسوب مى‌شود. اگر بخواهیم فرزندان خود را طورى تربیت کنیم که احکام الهى را رعایت نمایند باید از همان کودکى بر طبق دستورات دینى عمل نماییم.

مادر به عنوان الگوی عملی و تأثیر‌گذار، بروی شخصیت و طرز تفکر فرزندان به ویژه دختران نقش نمادین دارد و رفتار، کردار و پندار او مستقیما در فرایند رشد و تکوین، تعیین کننده است. در جوامع اسلامی که حتی مردان بزرگ از دامن آنان به معراج می روند. زن جایگاه والایی در توسعه و ترویج فرهنگ اسلامی دارد. امام صادق (ع) می فرمایند: «خوش-بخت کسی است که مادرش دارای گوهر گران بهای عفت باشد.»(۱)

امام خمینی (ره)، نیز درخصوص میزان نفوذ و تأثیر تربیتی مادران در شخصیت کودکان می‌فرمود: «سعادت بچه ها از دامن مادر شروع می شود. آن قدری که اخلاق مادر در بچه و کودک نورس تأثیر دارد و به او منتقل می شود، از دیگران عملی نیست. مادرها مبداء خیرات هستند و اگر خدای نخواسته مادرانی باشند که بچه ها را بد تربیت کنند، مبدأ شرورند. یک مادر ممکن است یک بچه را خوب تربیت کند و آن بچه، یک امّت را نجات بدهد و ممکن است بد تربیت کند و موجب هلاکت امّت بشود.» این مجال به دنبال تبیین نقش تربیتی مادران، در ترویج فرهنگ حجاب و عفاف از طریق تحکیم این ارزش والای اسلامی و ایرانی در بین دختران این – مادران نسل‌های آتی – است.(۲)

پوستر / وقتی ملائکه به بد حجاب ها می خندند !

نمایش تصویرباکیفیت