احیاگر معروف

بی حجاب ها بی دین نیستند، بلکه اغلب بسیار مهربان و با اخلاق اند/پاسخ به شبهه

برخی می گویند؛ چرا به هر خانمی که حجاب کامل ندارد برچسب بی ایمانی و بی اعتقادی می زنند؟ چرا به خاطر حجاب، همه ی زن های بدحجاب را طرد می کنند؟ بسیاری از این افراد بسیار با اعتقادند و از خیلی چادری ها با اخلاق ترند.
با گسترش بدپوششی ها در جامعه، متأسفانه در بین برخی از متدینین این دیدگاه به وجود آمده است که مردان و زنان بدپوشش به خدا و پیامبر او ایمان ندارند و تقیدات مذهبی در آن ها ضعیف است و باز تأسف آورتر این که این افراد بر خلاف آموزه های دینی، خود را برتر از آن ها می بینند.
حقیقت این است که در واقع هیچ کس نمی تواند میزان ایمان و اعتقاد دیگری را تخمین بزند. هیچ مسلمانی اجازه ندارد ایمان کس دیگری را زیر سؤل ببرد و یا او را بخاطر گناه یا خطایی سرزنش کند.
امام صادق علیه السلام فرمودند: هرکس مؤمنى را به گناهى سرزنش کند، نمیرد تا خودش آن گناه را مرتکب شود. (الکافی: ۲/۳۵۶/۳)
مقام معظم رهبری نیز در بیانات خود در تاریخ ۱۹/۷/۱۳۹۱ فرمودند:
«خانم هایی بودند که در عرف معمولی به آن ها می گویند «خانم بدحجاب»؛ اشک هم از چشمش دارد می ریزد. حالا چه کار کنیم؟ ردش کنید؟ مصلحت است؟ حق است؟ نه؛ … مگر من نقص ندارم؟ نقص او ظاهر است، نقص های این حقیر باطن است؛ «گفتا شیخا هر آنچه گوئی هستم / آیا تو چنان که می نمائی هستی؟» ما هم یک نقص داریم، او هم یک نقص دارد. با این نگاه و با این روحیه برخورد کنید. البته انسان نهی از منکر هم می کند؛ نهی از منکر با زبان خوش، نه با ایجاد نفرت.»

خود را در معرض بدگمانی قرار ندهید

از طرف دیگر یک فرد با ایمان موظف است طوری رفتار نکند که دیگران را به گمان بد بیندازد. یکی از مواردی که دیگران را به سوء نیت وا می دارد نوع رفتار ما در برابر جنس مخالف است. وقتی خانمی با لباس ها و آرایش های محرک در جامعه حضور پیدا می کند و گاهی حتی با نوع راه رفتن و حرف زدن، بر خلاف میل قلبی خود توجه نامحرمان را به خود جلب می کند، چگونه از دیگران توقع دارد که او را فردی مقید و متدین بدانند؟
امام علی علیه السلام می فرمایند:
کسی که خود را در جایگاه تهمت و بدگمانی قرار دهد، نباید کسی جز خود را سرزنش و نکوهش کند، زیرا که خود سبب شده تا به او گمان بد برند. (نهج البلاغه،حکمت ها، باب ۱۵۱)
پس همانطور که یک مسلمان موظف است نسبت به ایمان و اعتقاد افراد سوء نیت نداشته باشد، همانطور موظف است لباسی نپوشد که گمان بد را برانگیزد و خود را در معرض اتهام قرار دهد. مهم ترین شاخصه زن مسلمان حجاب اوست، اگر بانوی مسلمانی حجاب را رعایت نکرد در واقع خود را شبیه بی دینان و غیرمسلمانان نموده است و اولین پیامی که دیگران با دیدن او دریافت می کنند این است که «من به حجاب (که یک دستور الهی است) اعتقاد ندارم.»

بدحجاب ها خیلی با اخلاق و مهربان هستند

حقیقت این است که بیشتر زنانی که ظاهر نامناسبی دارند علاوه بر اینکه اعتقادات خود را دارند با اخلاق، مهربان و دلسوز هم هستند. شاید بد نباشد کمی در مورد مفهوم مهربانی تفکر کنیم، واقعاً مهربانی چیست؟
یک روان‌شناس می‌گوید: «نتایج پژوهش ها نشان داده است که اغلب مردم مهربانی را یکی از مهم‌ترین صفات انسان‌های خوب می‌دانند. روان‌شناسان مهربانی را توجه‌کردن و ارزش‌دادن به دیگران و یاری دادن آن ها بدون در نظرگرفتن منفعت شخصی تعریف کرده‌اند.» مهربانی معنای وسیع و گسترده ای را در بر می گیرد، یکی از معانی مهربانی در حق دیگران این است که با توجه به نیازی که فرد دارد در حق او مهربانی کنیم. برای مثال فرض کنید کسی شدیداً تشنه است و به آب نیاز دارد، در این شرایط شما دلسوزانه به او غذای لذیذ بدهید، آیا در حق او مهربانی کرده اید؟ بلکه با خوردن غذا عطش او بیشتر هم می شود. در واقع شما به او لطف و مهربانی نکرده اید.
در واقع جلوه ای از مهربان بودن این است که دیگران از ویژگی های شخصیتی فرد در امان باشند و از طرف او آسیبی به روان و جسم آن ها وارد نشود.
حال سؤال این است که چرا آن ها که مهربان و با اخلاق اند در حق دختران و پسران جوان و زنان و مردان جامعه خود مهربان نیستند. چرا با جلوه گری ها و پوشش ها و آرایش های رنگ به رنگ، افکار و نیازهای پسران جوان را به تلاطم می اندازند؟ چرا دل مردان را می لرزانند که وقتی بعد از یک روز کاری به خانه برمی گردند، بجای اینکه در ذهن خود تصویر همسرانشان را بازیابی کنند ده ها و بلکه صدها تصویر زنان و دختران با آرایش های محرک، ناخودآگاه از جلوی چشمان آن ها عبور می کند. مهربانی آن ها به چیست؟
استاد پناهیان معتقد است: «حجاب قبل از اینکه فرد را از خطری مصون بدارد علامت مهربانی او به دیگران است. حجاب هم مهربانی به زنان و هم مهربانی به مردان است. زن محجبه افراد دیگر را به رقابت خانمانسوز نمی‌کشاند. چرا که هیچ زنی از آسیب این رقابت در امان نیست و ممکن است روزی خود او در این رقابت حذف شود.»

بی‌حجابی همتراز نامهربانی

خداوند مسئولیت کنترل ارتباط میان زن و مرد را برعهده زنان قرار داده است. از این جهت حجاب مظهر اقتدار زن و نشانه مدیریت او در ارتباط با نامحرمان است. اقتداری که مردان هواپرست و سلطه گر را عصبانی می کند.
کسی که خود را به حجاب ملزم نمی داند و از طرفی خود را مقید به اخلاق می داند در واقع بدون اینکه خود بداند در حق دیگران نامهربانی کرده است. در حق جوانانی که شرایط ازدواج را تا سال ها ندارند، این بی مهری را کرده است که آرامش فکری و تعادل روحی آنان را بر هم می زند در حالیکه خداوند به زنان بر خلاف مردان، نیروی خودداری بیشتری داده است. مونتسکیو نویسنده و فیلسوف فرانسوی می­نویسد:
«قوانین طبیعت حکم می­ کند زن خوددار باشد؛ زیرا مرد، با تهوّر آفریده شده است و زن، نیروی خودداری بیش­تری دارد. بنابراین، تضادّ بین آن ها را می ­توان با «حجاب» از بین برد و بر اساس همین اصل، تمام ملل جهان معتقدند که زنان باید حیا و حجاب داشته باشند.» (نقل از روح القوانین، مونتسکو، ترجمه علی اکبر مهدوی، ص ۱۰۱)
دسته دیگری که مورد بی مهری واقع می شوند زنان و دخترانی هستند که از زیبایی چندانی برخوردار نیستند و آن ها را به عرصه رقابت برای زیبا دیده شدن می کشانند.
اولین کسانی که در این رقابت زیر هجمه ها له می شوند، خود زنان هستند. دختران جوان و نوجوانی که در این سنین حساس، وارد رقابت زیبایی می شوند و در دهه های بعدی زندگی خود می فهمند که چه خسارات جبران ناپذیری را متحمل شده اند، اما از آن غافل بودند.
جالب است که در این رقابت حتی زنان زیبارو اعتماد به نفس خود را از دست می دهند و دائماً خیال می کنند که بدون آرایش های غلیظ و محرک زیبا به نظر نمی آیند و نمی توانند محبوب باشند.
همینطور زنان متأهلی که به دلیل وضعیت پوشش زنان، دچار نگرانی هایی نسبت به کانون خانوادگی خود شده اند. با گسترش بد حجابی ها روانشناسان و مشاورین خانواده اعلام کرده اند که ترس از خیانت در بین زنان ۳۰ تا ۴۰ ساله افزایش یافته است. آیا جلوه گری زنانه، نامهربانی در حق همه ی زنان نیست؟

لباس شما معرف شخصیت شماست

بطور کلی لباس پوشیدن و شخصیت انسان ها از نظر روانشناسی به یکدیگر وابسته اند. هر کس با نوع پوششی که انتخاب می کند در واقع شخصیت خود را به نمایش می گذارد، پس چگونه توقع دارید که برخی لباس منکران دین را بپوشند و دیگران شخصیت آن ها را جدا از ظاهر آن ها در نظر بگیرند؟
اولین چیزی که در روابط اجتماعی دیده می شود و پیش از سخن گفتن، شخصیت فرد را تا حدی آشکار می کند، ظاهر و لباس اوست.
فرض کنید یک نفر لباس و نقابی شبیه به دزدان بپوشد و در حوالی منزل شما در رفت و آمد باشد، آیا شما حاضرید اتومبیل خود را بدون قفل و دزدگیر پارک کنید و با آرامش به منزل خود بروید؟ چگونه می توانید مطمئن شوید آن فرد حقیقتاً دزد و خلافکار نیست؟ شاید بگویید بعد از گفتگو با این فرد می توانید تا حدودی او را بشناسید و مطمئن شوید، اما آیا این امکان وجود دارد که همه ی افراد جامعه با یکدیگر گفتگو داشته باشند تا یکدیگر را بشناسند و از روی ظاهر شناختی بدست نیاورند؟
وقتی زنان در جامعه طوری لباس می پوشند که شباهتی به شاخصه های زن مسلمان ندارند و گاهی حتی برخی پوشش های زنان همراه با جلوه گری جنسی است، چگونه دیگران باید مطمئن شوند که این زنان، مسلمان هستند و به خدا و پیامبرش اعتقاد دارند و نیت بدی در دل ندارند؟

چه باید کرد؟

بنابراین با توجه به مطالب فوق می توان گفت؛ همانطور که برتر دانستن خود نسبت به دیگران و سرزنش آن ها بخاطر خطاها و گناهانشان، بی مهری در حق آنان و مورد غضب الهی است، رعایت نکردن یک واجب الهی مانند حجاب که آسیب های فردی و اجتماعی دارد نیز یک معصیت و نامهربانی است و مورد رضای الهی نمی باشد.
اگر هریک از مؤمنین با پرداختن به عیوب فردی و اجتماعی خود و اصلاح آن ها بر اساس معیارهای اسلامی به رشد و تعالی جامعه اسلامی کمک کنند، بزرگترین مهربانی ها را در حق دیگران و در مسیر بندگی خداوند انجام داده اند و این مفهوم واقعی مزین بودن به اخلاق دینی و انسانی است.

منبع:سایت باحجاب