احیاگر معروف

کارنامه سیاه وهابیت/ قبور ائمه معصومین قبل از تخریب+تصاویر

وهابیان فرقه ای که تحجر،خشکه مقدسی و برداشت های ناصحیح از دین که از جمله ویژگی آنان می باشد، در طول حیات تاریخی خود مرتکب جنایات بسیاری شده و صفحه های سیاهی در تاریخ بشریت به نام خود رقم زده اند.
گروه آیین و اندیشه فرهنگ نیوز:وهابیان فرقه ای که تحجر،خشکه مقدسی و برداشت های ناصحیح از دین که از جمله ویژگی آنان می باشد، در طول حیات تاریخی خود مرتکب جنایات بسیاری شده و صفحه های سیاهی در تاریخ بشریت به نام خود رقم زده اند که قلم از وصف جنایات این گروه عاجز است. با این در این یادداشت به بخشی از جنایات و کشتار مردم بی گناه اعم از شیعه و سنی و تخریب مقدسات مسلمانان که توسط وهابیان صورت گرفته خواهیم پرداخت.

1-کشتار شیعیان عراق

اگر چه وهابیان با برخی از گروه های اهل سنت نیز در برخی مسائل و مباحث اختلاف دارند و آنان را تکفیر نیز می کنند با این حال بیشترین دشمنی را با شیعیان دارند به گونه ای که به راحتی فتوا به کشتن و ریختن خون مسلمان شیعی فتوا می دهند. نمونه بارز این موضوع در قتل عام شیعیان کربلا در 1216ق می باشد.

عثمان بن بشر نجدی وهابی در حوادث سال 1216ق می نویسد:

در آن سال سعود با لشکر پیروز و اسب های آزاد مشهور از تمام اطراف نجد و حوالی ان و جنوب و حجاز و تهامه و دیگر مکان ها حرکت کرده و قصد سرزمین کربلا نموده و وارد بر اهالی شهر حسین-(ع)- شدند و این در ذی القعده بود. مسلمانان-منظور وهابیان- آن شهر را محاصره کرده و از دیوارهای آن بالا رفته و به زور وارد شهر شدند و بشتر اهالی آن را در بازارها و خانه ها کشته و گنبدی را که به گمانشان بر روی قبر حسین –(ع)-نصب کرده بودند خراب کردند و آن چه را که درقبه و حوالی اش بود برداشتند و نیز چیزی را که بر روی قبر نصب شده و با زمرد و یاقوت و جواهرات زینت داده شده بود را با خود بردند و آنچه را در شهر از اموال و اسلحه و لباس و فرش و طلا و نقره و قرآن های نفیس و دیگر چیزهای که قابل شمارش نیست، همه را غارت نمودند و زیاددر آنجا درنگ نکرده و حدود نزدیک ظهر با تمام اموالی که برداشته بودند آن جا را ترک نمودند و حدود دو هزار نفر از اهالی کربلا را به قتل رساندند. آن گاه سعود از آنجا به طرف آب معروفی به نام سفید حرکت کرده و غنائم را در آنجا جمع نموده و خمسش را کنار گذاشته و بقیه را بین لشگریان تقسیم نمودند به این نحو که به پیاده یک سهم و سواره دو سهم داده شود، آن گاه قافله به طرف وطن خود حرکت نمود.[1]

2-کشتار مردم طائف

در نگاه این گروه بی خبر از دین،خدا و رسول،نه شیعه معنا دارد نه سنی و نه هیچ کس دیگری.آنچه در تفکر وهابیت معنا دارد این است که هرکسی مخالف تفکر و اندیشه تو بود باید کشته شود و هیچ راهی جز این نیست.کشتار مردم بی گناه طائف نمونه بارز این موضوع می باشد. جمیل صدقی زهاری از این وقاع با تاثر و تاسف یاد می کند و می نویسد:

از بزرگترین کارهای قبیح وهابیان، همان پیروان محمد بن عبدالوهاب این بود که هنگام وارد شدن شهر طائف مردم را به طور  عموم کشته و به کوچک و بزرگ رحم ننمودند و قصد مامور و امیر و شریف و پست کرده و همگی را بطور یکسان از دم تیغ شمشیر  و نیزه گذراندند و حتی طفل های شیر خوار را بر سینه های مادرشان سر می بریدند، و عده ای را که مشغول فراگیری قرآن بودند نیز به قتل رساندند. و چون هر که را در خانه بود کوچ دادند و به کارونسراها و مساجد آورده و همه را به قتل رساندند.

حتی کسانی که در مسجد در حال رکوع یا سجود بودند را نیز کشتند، به حدی که کسی به جز بیست و چند مرد از اهالی آن شهر باقی نمانده و نحوه کشتن اینگونه بود که در روز اول عده ای را به قتل رسانده و در روز دوم و سوم از راه مکر و خدعه به گروه دیگر امان دادند و چون بر آنها وارد شدند اسلحه های را از آنها گرفته و همگی را به قتل رساندند، و عده ای دیگر را تا وادی(وج) عهد و امان داده و در آنجا در سرما و برف برهنه و عریان و بدن هیچ لباسی مردها و زن ها مسلمان را رها کرده و اموال و پول های نقد و اثاث منزل را به غارت بردند و حتی کتاب ها را در روی زمین و کوچه و بازار ریخته که باد آنها را ورق ورق می نمود...این عمال فجیع در سال 1217 به وقع پیوست.[2]

3-تحقیر زائران نبوی

گزارش های زیادی از اهانت وهابیان به زائرانی که از کشورهای مختلف برای زیارت خانه خدا و مدینه منوره می آمدند گزارش شده است.در گزارشی که مربوط به سال 1395ق آمده است:«در مدینه منوره کنار قبر پیامبر اکرم با صحنه بسیار عجیبی رو به رو شدم. دیدم که وهابیان با انواع اهانت ها با مسلمانان برخورد می کنند و مسلمانان را که میهمانان خدا  و رسولند با انواع فحش و دشنام از کنار قبر رسول خدا(ص) دور می سازند. هر گاه زائر قصد اظهار محبت به حضرت و نزدیک شدن به ضریح رسول خدا(ص) و بوسیدن آن را داشت، او را با جمله«ابتعدو ایها المشرکون»؛ دور شوید ای مشرکان، از ضریح دور می ساختند. از این کردار بسیار ناراحت شدم، و بعد از مراجعه به تاریخ دیدم که این اعمال نشات گرفته از افکار بزرگان وهابیان از قبیل ابن تیمیه و دیگران است.[3]

4-تخریب مقدسات مدینه و مکه

در حالی که دین مبین اسلام سخنی جز وحدت واتحاد بین مسلمانان ندارد،وهابیت از زمان شکل گیری،فرقه های دیگر اسلامی را تکفیر کرده و موجب افتراق و جدایی در امت اسلامی گردیده است. در همین راستا دست به تخریب مقدسات دینی دیگر گروه ها و فرقه های اسلامی زده است.

وهابیان پس از تسلط کامل بر حجاز در سال 1344 ق تمام آثار صحابه را در مدینه نابود کردند؛ آنان زادگاه امام حسن(ع)، امام سجاد(ع)، امام حسین(ع) در مدینه، قبور شهدای بدر، بارگاره ائمه بقیع، امام حسن(ع)، امام سجاد(ع0)، امام باقر و امام صادق(ع) و بیت الاحزانی که امام علی(ع) برای حضرت زهرا(س) بنا نهاده بود و مرقد مطهر فاطمه بنت اسد مادر امیرمومنان را با خاک یکستان کردند.

عثمان بن بشر نجدی وهابیدر مورد تخریب مقابر مکه می نویسد:

آن گاه سعود و مسلمانان از عتیق حرکت کرده و در مغاسل فرود آمدند و از آنجا احرام به عمره بستند. سعود وارد مکه شد و بر آن سرزمین استیلا یافت و به آنان امان داده و به اهالی آن صدقات و عطای بسیار نمود. و چون سعود و مسلمانان از طواف و سعی فارغ شدند افرادی را به اطراف فرستاد تا هر چه گنبد بر روی قبره و مشاهد شرک-به تعبیر او- است خراب کنند، و در مکه از این نوع در پایین و بالا و وسط و خانه های آن، بسیار وجود داشت. در مکه بیش از بیست روز توقف نمود و مسلمانان در آن مشاهد بیش از ده روز مشغول به خراب کردن بودند. آنان از اول صبح تا اخر روز بقعه ها را خراب کردند و با این عمل خود به خداوند یکتا تقرب می جستند. به حدی که در مکه چیزی از این مشاهد و گنبدها نماند جز انکه همه را با خاک یکسان نمودند.[4]

6- وهابیان و مسئله فلسطین

در حالی که دشمن صهیونیست، مسلمانان فلسطین را از خانه و کاشانه خود بیرون کرده و از سوی دیگر همه افکار عمومی بر طرح و نقشه صهیونیست ها در خاورمیانه واقف هستند،با این حال می بینیم که مفتی اعظم وهابیان در زمان خود شیخ  عبدالعزیز بن عبدالله بن باز فتوا به جواز صلح با یهود را داده است.[5].

در طی سالهای اخیر هم نه تنها هیچ کمکی به گروه های مختلف فلسطین از سوی دولت آل سعود نشده است بلکه گزارش ها حاکی از روابط پنهان و آشکار این دولت با رژیم صهیونیستی برای افزایش فشار به فلسطینیان دارد.

7- سوزاندن کتابخانه های بزرگ

آتش زدن کتابخانه بزرگ«المکتبه العربیه» که بیش از 60 هزار عنوان کتاب گرانقدر و بیش از 40 هزار نسخه خطی منحصر به فرد که  در میان آنها برخی از آثار خطی دوران جاهلیت و قرار داد یهودیان با کفار قریش بر ضد رسول خدا(ص) وجود داشت، و همچنین آثار خطی حضرت علی(ع)و ابوبکر و عمر و خالد بن ولید و طارق بن زیاد و برخی از صحابه پیامبر(ص) و قران مجید به خط عبدالله بن مسعود بود.

تصاویر قبور بقیع قبل از تخریب:

تصویر گنبد ائمه در بقیع،  پیش از تخریب آن توسط آل سعود

تصویر قبرستان بقیع در سال ۱۸۸۰ میلادی

تصویر قدیمی  از مزار و مسجد حضرت حمزه در اُحُد

تصویر قبرستان بقیع در سال ۱۸۹۰ میلادی

قبرستان بقیع بعد از تخریب

پی نوشت ها:

-[1] عثمان بن بشر نجدی ، عنوان المجد فی تاریخ نجد،ریاض، دار الحبیب،1420،ج1، ص217

[2] - جمیل صدقی زهاری، فجر الصادق، چاپ بغداد،2004، ص19-20

[3] -.عمر عبدالسلام،مخالفه الوهابیه للقران و السنه، دار الهدایه، ص3و4

[4] - عثمان بن بشر نجدی ،همان،ج1،ص220

[5] -برای آگاهی بیشتر درباره فتوای وی ر.ک(مجله البحوث الاسلامیه، شماره 35،ص24).

ویژه نامه شهادت آیت الله بهشتی و 72 تن

منبع:سایت راسخون

ویژه نامه عید سعید فطر

وارد شوید

منبع:سایت راسخون

اعمال شب بیست و یکم ماه رمضان

 شب قدر همان شبى است که در تمام سال شبى به خوبى و فضیلت آن نمى‌رسد و عمل در آن بهتر است از عمل در هزار ماه و در آن شب تقدیر امور سال مشخص مى‌شود. 

اعمالى است که در هر سه شب قدر باید انجام داد .

اول: غسل یکی از اعمال شب بیست و یکم ماه رمضان است.

علاّمه مجلسى فرموده بهتر است غسل این شبها در هنگام غروب آفتاب انجام گیرد که نماز شام را با غسل بخواند.

دوم: از اعمال شب بیست و یکم ماه رمضان دو رکعت نماز که در هر رکعت پس از سوره «حمد»، هفت مرتبه «توحید» خوانده و پس از فراغت از نماز هفتاد مرتبه بگوید، أَسْتَغْفِرُ اللّه وَ أَتوبُ الَیْهِ . در روایت نبوى است: که از جاى برنخیزد تا خدا او و پدر و مادرش را بیامرزد.

سوم: قرآن مجید را باز کند و در برابر خود گرفته و بگوید:اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِکِتَابِکَ الْمُنْزَلِ وَ مَا فِیهِ وَ فِیهِ اسْمُکَ الْأَکْبَرُ وَ أَسْمَاؤُکَ الْحُسْنَى وَ مَا یُخَافُ وَ یُرْجَى أَنْ تَجْعَلَنِی مِنْ عُتَقَائِکَ مِنَ النَّارِ.

خدایا از تو درخواست می‌کنم به حق کتاب نازل شده‌ات و آنچه در آن است و در آن است نام بزرگترت، و نام هاى نیکوترت و آنچه بیم انگیز است و امیدبخش، اینکه مرا از آزادشدگان از آتش دوزخ قرار دهى.

سپس هر حاجتی که دارد بخواهد.

اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الْقُرْآنِ وَ بِحَقِّ مَنْ أَرْسَلْتَهُ بِهِ وَ بِحَقِّ کُلِّ مُؤْمِنٍ مَدَحْتَهُ فِیهِ وَ بِحَقِّکَ عَلَیْهِمْ فَلا أَحَدَ أَعْرَفُ بِحَقِّکَ مِنْکَ

خدایا به حق این قرآن، و به حق کسی که آن را بر او فرستادى و به حق هر مؤمنى که او را در قرآن ستودى و به حق خود بر آنان، پس احدى شناساتر از تو به حق تو نیست

چهارم: قرآن به سرگرفتن در شب قدر و خدا را به چهارده معصوم سوگند دادن از دیگر اعمال شب بیست و یکم ماه رمضان.

 پنجم: خواندن زیارت امام حسین علیه السلام در شب قدر.

ششم: این شبها را احیا بدارد، روایت شده هرکه شب قدر را احیا بدارد، گناهانش آمرزیده مى شود. هرچند به شماره ستارگان آسمان و سنگینى کوه ها و پیمانه دریاها باشد.

هفتم: صد رکعت نماز بجا آورد که فضلیت بسیار دارد و بهتر آن است که در هر رکعت پس از سوره «حمد» ، ده مرتبه «توحید» بخواند.

هشتم: این دعا را بخواند : اللَّهُمَّ إِنِّی أَمْسَیْتُ لَکَ عَبْداً دَاخِراً لا أَمْلِکُ لِنَفْسِی نَفْعاً وَ لا ضَرّاً وَ لا أَصْرِفُ عَنْهَا سُوءاً أَشْهَدُ بِذَلِکَ عَلَى نَفْسِی وَ أَعْتَرِفُ لَکَ بِضَعْفِ قُوَّتِی وَ قِلَّةِ حِیلَتِی فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْجِزْ لِی مَا وَعَدْتَنِی وَ جَمِیعَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ مِنَ الْمَغْفِرَةِ فِی هَذِهِ اللَّیْلَةِ وَ أَتْمِمْ عَلَیَّ مَا آتَیْتَنِی فَإِنِّی عَبْدُکَ الْمِسْکِینُ الْمُسْتَکِینُ الضَّعِیفُ الْفَقِیرُ الْمَهِینُ اللَّهُمَّ لا تَجْعَلْنِی نَاسِیاً لِذِکْرِکَ فِیمَا أَوْلَیْتَنِی وَ لا [غَافِلا] لِإِحْسَانِکَ فِیمَا أَعْطَیْتَنِی وَ لا آیِساً مِنْ إِجَابَتِکَ وَ إِنْ أَبْطَأَتْ عَنِّی فِی سَرَّاءَ [کُنْتُ ] أَوْ ضَرَّاءَ أَوْ شِدَّةٍ أَوْ رَخَاءٍ أَوْ عَافِیَةٍ أَوْ بَلاءٍ أَوْ بُؤْسٍ أَوْ نَعْمَاءَ إِنَّکَ سَمِیعُ الدُّعَاءِ

خدایا شام کردم درحالی که براى تو تنها بنده کوچک و خوارى هستم که براى خویش سود و زیانى را به دست ندارم و نمى توانم از خود پیش آمد بدى را بازگردانم، به این امر بر خویش گواهى مى دهم، و در پیشگاهت به ناتوانى و کمى چاره ام اعتراف مى کنم، خدایا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و آنچه را به من و همه مردان و زنان مؤمن، از آمرزش در این شب وعده دادى وفا کن، و آنچه را به من عنایت فرموده اى کامل ساز، که من بنده بیچاره، درمانده، ناتوان، تهیدست خوار توام.

خدایا مرا فراموش کننده ذکرت قرار مده در آنچه سزاوار آنم فرمودى، و نه فراموش کننده احسانت در آنچه عطایم نمودى، و نه ناامید از اجابتت، گرچه مدّت زمانى طولانى گردد، چه در خوشى یا ناخوشى، یا سختى، یا آسانى، یا عافیت، یا بلا، یا تنگدستى، یا در نعمت همانا تو شنونده دعایى.

این دعا را کفعمى از امام زین العابدین علیه السّلام روایت کرده که در این شبها، در حال قیام و قعود و رکوع و سجود مى‌خواندند. علاّمه مجلسى فرموده: بهترین اعمال در این شبها، درخواست آمرزش و دعا است برای حوائج دنیا و آخرت خود، و پدر و مادر و خویشان، و برادران و خواهران مؤمن، چه آنان که زنده اند، و چه آنان که از دنیا رفته اند، و خواندن اذکار، و صلوات بر محمّد و آل محمّد علیهم السّلام به هر اندازه که بتواند و در بعضى از روایات وارد شده: دعای جوشن کبیر را در این سه شب بخواند.

اعمال مخصوص شب بیست و یکم رمضان

فضیلتش زیادتر از شب نوزدهم است و باید اعمال شب بیست و یکم ماه رمضان را از غسل و احیاء و زیارت و نماز هفت قُل هُوَالله و قرآن بر سر گرفتن و صد رکعت نماز و دعاى جوشن کبیر و غیره در این شب به عمل آورد و در روایات تاکید شده در غسل و احیاء و جد و جهد در عبادت در این شب و شب بیست و سیم و آنکه شب قدر یکى از این دو شب است و در چند روایت است که از معصوم سؤال کردند که معین فرمایید که شب قدر کدامیک از این دو شب است، تعیین نکردند.

بلکه فرمودند ما اَیْسَرَ لَیْلَتَیْنِ فیما تَطْلُبُ یا آنکه فرمودند ما عَلیْکَ اَنْ تَفعَلَ خیرا فى لَیلَتَیْنِ و نَحْوُ ذلِکَ وَقالَ شَیْخُنَا الصَّدُوق فیما اَمْلى عَلَى الْمَشایِخِ فى مَجْلِسٍ واحِدٍ مِنْ مَذْهَبِ الاِمامِیَّةِ وَ مَنْ اَحْیى هاتَیْنِ اللَّیْلَتَیْنِ بِمُذاکَرَةِ الْعِلْمِ فَهُوَ اَفْضَلُ

منبع:فرهنگ نیوز

اعمال شب‌ های قدر

به گزارش عمارنامه،   شب قدر همان شبى است که در تمام سال شبى به خوبى و فضیلت آن نمى‌رسد و عمل در آن بهتر است از عمل در هزار ماه و در آن شب تقدیر امور سال مشخص مى‌شود.  اعمال شب‌هاى قدر بر دو نوع است؛ یکى آن‌که در هر سه شب باید انجام داد و دیگر آن‌هایی که مخصوص هر شب است.
 
 
اعمالى است که در هر سه شب باید انجام داد و آن چند عمل است.
 
 
 
اول: غسل
 
علاّمه مجلسى فرموده بهتر است غسل این شبها در هنگام غروب آفتاب انجام گیرد که نماز شام را با غسل بخواند.
 
دوم: دو رکعت نماز که در هر رکعت پس از سوره «حمد»، هفت مرتبه «توحید» خوانده و پس از فراغت از نماز هفتاد مرتبه بگوید، أَسْتَغْفِرُ اللّه وَ أَتوبُ الَیْهِ . در روایت نبوى است: که از جاى برنخیزد تا خدا او و پدر و مادرش را بیامرزد.
 
سوم: قرآن مجید را باز کند و در برابر خود گرفته و بگوید:اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِکِتَابِکَ الْمُنْزَلِ وَ مَا فِیهِ وَ فِیهِ اسْمُکَ الْأَکْبَرُ وَ أَسْمَاؤُکَ الْحُسْنَى وَ مَا یُخَافُ وَ یُرْجَى أَنْ تَجْعَلَنِی مِنْ عُتَقَائِکَ مِنَ النَّارِ.
 
خدایا از تو درخواست می‌کنم به حق کتاب نازل شده‌ات و آنچه در آن است و در آن است نام بزرگترت، و نام هاى نیکوترت و آنچه بیم انگیز است و امیدبخش، اینکه مرا از آزادشدگان از آتش دوزخ قرار دهى.
 
سپس هر حاجتی که دارد بخواهد.
 
اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الْقُرْآنِ وَ بِحَقِّ مَنْ أَرْسَلْتَهُ بِهِ وَ بِحَقِّ کُلِّ مُؤْمِنٍ مَدَحْتَهُ فِیهِ وَ بِحَقِّکَ عَلَیْهِمْ فَلا أَحَدَ أَعْرَفُ بِحَقِّکَ مِنْکَ
 
خدایا به حق این قرآن، و به حق کسی که آن را بر او فرستادى و به حق هر مؤمنى که او را در قرآن ستودى و به حق خود بر آنان، پس احدى شناساتر از تو به حق تو نیست
 
چهارم: قرآن به سرگرفتن در شب قدر و خدا را به چهارده معصوم سوگند دادن .
 
 پنجم: خواندن زیارت امام حسین علیه السلام در شب قدر.
 
ششم: این شبها را احیا بدارد، روایت شده هرکه شب قدر را احیا بدارد، گناهانش آمرزیده مى شود. هرچند به شماره ستارگان آسمان و سنگینى  کوه ها و پیمانه دریاها باشد.
 
هفتم: صد رکعت نماز بجا آورد که فضلیت بسیار دارد و بهتر آن است که در هر رکعت پس از سوره «حمد» ، ده مرتبه «توحید» بخواند.
 
هشتم: این دعا را بخواند : اللَّهُمَّ إِنِّی أَمْسَیْتُ لَکَ عَبْداً دَاخِراً لا أَمْلِکُ لِنَفْسِی نَفْعاً وَ لا ضَرّاً وَ لا أَصْرِفُ عَنْهَا سُوءاً أَشْهَدُ بِذَلِکَ عَلَى نَفْسِی وَ أَعْتَرِفُ لَکَ بِضَعْفِ قُوَّتِی وَ قِلَّةِ حِیلَتِی فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْجِزْ لِی مَا وَعَدْتَنِی وَ جَمِیعَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ مِنَ الْمَغْفِرَةِ فِی هَذِهِ اللَّیْلَةِ وَ أَتْمِمْ عَلَیَّ مَا آتَیْتَنِی فَإِنِّی عَبْدُکَ الْمِسْکِینُ الْمُسْتَکِینُ الضَّعِیفُ الْفَقِیرُ الْمَهِینُ اللَّهُمَّ لا تَجْعَلْنِی نَاسِیاً لِذِکْرِکَ فِیمَا أَوْلَیْتَنِی وَ لا [غَافِلا] لِإِحْسَانِکَ فِیمَا أَعْطَیْتَنِی وَ لا آیِساً مِنْ إِجَابَتِکَ وَ إِنْ أَبْطَأَتْ عَنِّی فِی سَرَّاءَ [کُنْتُ ] أَوْ ضَرَّاءَ أَوْ شِدَّةٍ أَوْ رَخَاءٍ أَوْ عَافِیَةٍ أَوْ بَلاءٍ أَوْ بُؤْسٍ أَوْ نَعْمَاءَ إِنَّکَ سَمِیعُ الدُّعَاءِ
 
خدایا شام کردم درحالی که براى تو تنها بنده کوچک و خوارى هستم که براى خویش سود و زیانى را به دست ندارم و نمى توانم از خود پیش آمد بدى را بازگردانم، به این امر بر خویش گواهى مى دهم، و در پیشگاهت به ناتوانى و کمى چاره ام اعتراف مى کنم، خدایا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و آنچه را به من و همه مردان و زنان مؤمن، از آمرزش در این شب وعده دادى وفا کن، و آنچه را به من عنایت فرموده اى کامل ساز، که من بنده بیچاره، درمانده، ناتوان، تهیدست خوار توام.
 
خدایا مرا فراموش کننده ذکرت قرار مده در آنچه سزاوار آنم فرمودى، و نه فراموش کننده احسانت در آنچه عطایم نمودى، و نه ناامید از اجابتت، گرچه مدّت زمانى طولانى گردد، چه در خوشى یا ناخوشى، یا سختى، یا آسانى، یا عافیت، یا بلا، یا تنگدستى، یا در نعمت همانا تو شنونده دعایى.
 
این دعا را کفعمى از امام زین العابدین علیه السّلام روایت کرده که در این شبها، در حال قیام و قعود و رکوع و سجود مى‌خواندند. علاّمه مجلسى فرموده: بهترین اعمال در این شبها، درخواست آمرزش و دعا است برای حوائج دنیا و آخرت خود، و پدر و مادر و خویشان، و برادران و خواهران مؤمن، چه آنان که زنده اند، و چه آنان که از دنیا رفته اند، و خواندن اذکار، و صلوات بر محمّد و آل محمّد علیهم السّلام به هر اندازه که بتواند و در بعضى از روایات وارد شده: دعای جوشن کبیر را در این سه شب بخواند.
 
اعمال مخصوص شب نوزدهم رمضان
 
شب نوزدهم رمضان: این شب با عظمت آغاز شب هاى قدر است و شب قدر آن شبى است که در طول سال، شبى به خوبی و فضلیت آن یافت نمى شود. عمل در این شب از عمل در طول هزار ماه بهتر است و تقدیر امور سال در این شب صورت می گیرد و فرشتگان و روح که اعظم فرشتگان الهى است، در این شب به اذن پروردگار به زمین فرود می آیند و به محضر امام زمان (عج) مى رسند و آنچه را که براى هر فرد مقدّر شده بر آن حضرت عرضه می دارند.
 
در اعمال این شب آمده است؛
 
 
 
اول: صد مرتبه أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ رَبِّی وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ
 
دوم: صد مرتبه اللَّهُمَّ الْعَنْ قَتَلَةَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ
 
سوم: بخواند: اللَّهُمَّ اجْعَلْ فِیمَا تَقْضِی وَ تُقَدِّرُ مِنَ الْأَمْرِ الْمَحْتُومِ وَ فِیمَا تَفْرُقُ مِنَ الْأَمْرِ الْحَکِیمِ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ وَ فِی الْقَضَاءِ الَّذِی لا یُرَدُّ وَ لا یُبَدَّلُ أَنْ تَکْتُبَنِی مِنْ حُجَّاجِ بَیْتِکَ الْحَرَامِ الْمَبْرُورِ حَجُّهُمْ الْمَشْکُورِ سَعْیُهُمْ الْمَغْفُورِ ذُنُوبُهُمْ الْمُکَفَّرِ عَنْهُمْ سَیِّئَاتُهُمْ وَ اجْعَلْ فِیمَا تَقْضِی وَ تُقَدِّرُ أَنْ تُطِیلَ عُمْرِی وَ تُوَسِّعَ عَلَیَّ فِی رِزْقِی وَ تَفْعَلَ بِی کَذَا وَ کَذَا و بجاى این کلمه حاجت خود را ذکر کند
 
 
اعمال مخصوص شب بیست و یکم رمضان
 
فضیلتش زیادتر از شب نوزدهم است و باید اعمال آن شب را از غسل و احیاء و زیارت و نماز هفت قُل هُوَالله و قرآن بر سر گرفتن و صد رکعت نماز و دعاى جوشن کبیر و غیره در این شب به عمل آورد و در روایات تاکید شده در غسل و احیاء و جدّ و جهد در عبادت در این شب و شب بیست و سیّم و آنکه شب قدر یکى از این دو شب است و در چند روایت است که از معصوم سؤال کردند که معیّن فرمایید که شب قدر کدامیک از این دو شب است، تعیین نکردند. بلکه فرمودند ما اَیْسَرَ لَیْلَتَیْنِ فیما تَطْلُبُ یا آنکه فرمودند ما عَلیْکَ اَنْ تَفعَلَ خیرا فى لَیلَتَیْنِ و نَحْوُ ذلِکَ وَقالَ شَیْخُنَا الصَّدُوق فیما اَمْلى عَلَى الْمَشایِخِ فى مَجْلِسٍ واحِدٍ مِنْ مَذْهَبِ الاِمامِیَّةِ وَ مَنْ اَحْیى هاتَیْنِ اللَّیْلَتَیْنِ بِمُذاکَرَةِ الْعِلْمِ فَهُوَ اَفْضَلُ
 
 
 
اعمال مخصوص شب بیست و سوم رمضان
 
اول: خواندن سوره عنکبوت و روم که حضرت صادق علیه السلام قسم یاد فرموده که خواننده این دو سوره در این شب از اهل بهشت است.
 
دوم: خواندن سوره حم دخان
 
سوم :خواندن سوره قدر هزار مرتبه
 
 چهارم: آنکه تکرار کند در این شب بلکه در تمام اوقات دعای فرج را.
 
پنجم: بخواند: اللَّهُمَّ امْدُدْ لِی فِی عُمُرِی وَ أَوْسِعْ لِی فِی رِزْقِی وَ أَصِحَّ لِی جِسْمِی وَ بَلِّغْنِی أَمَلِی وَ إِنْ کُنْتُ مِنَ الْأَشْقِیَاءِ فَامْحُنِی مِنَ الْأَشْقِیَاءِ وَ اکْتُبْنِی مِنَ السُّعَدَاءِ فَإِنَّکَ قُلْتَ فِی کِتَابِکَ الْمُنْزَلِ عَلَى نَبِیِّکَ الْمُرْسَلِ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ یَمْحُو اللَّهُ مَا یَشَاءُ وَ یُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ الْکِتَابِ
 
ششم: بخواند: اللَّهُمَّ اجْعَلْ فِیمَا تَقْضِی وَ فِیمَا تُقَدِّرُ مِنَ الْأَمْرِ الْمَحْتُومِ وَ فِیمَا تَفْرُقُ مِنَ الْأَمْرِ الْحَکِیمِ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ مِنَ الْقَضَاءِ الَّذِی لا یُرَدُّ وَ لا یُبَدَّلُ أَنْ تَکْتُبَنِی مِنْ حُجَّاجِ بَیْتِکَ الْحَرَامِ فِی عَامِی هَذَا الْمَبْرُورِ حَجُّهُمْ الْمَشْکُورِ سَعْیُهُمْ الْمَغْفُورِ ذُنُوبُهُمْ الْمُکَفَّرِ عَنْهُمْ سَیِّئَاتُهُمْ وَ اجْعَلْ فِیمَا تَقْضِی وَ تُقَدِّرُ أَنْ تُطِیلَ عُمْرِی وَ تُوَسِّعَ لِی فِی رِزْقِی
 
هفتم: بخواند این دعا را که در اقبال است:
 
یَا بَاطِنا فِی ظُهُورِهِ وَ یَا ظَاهِرا فِی بُطُونِهِ وَ یَا بَاطِنا لَیْسَ یَخْفَى وَ یَا ظَاهِرا لَیْسَ یُرَى یَا مَوْصُوفا لا یَبْلُغُ بِکَیْنُونَتِهِ مَوْصُوفٌ وَ لا حَدٌّ مَحْدُودٌ وَ یَا غَائِبا [غَائِبُ‏] غَیْرَ مَفْقُودٍ وَ یَا شَاهِدا [شَاهِدُ] غَیْرَ مَشْهُودٍ یُطْلَبُ فَیُصَابُ وَ لا یَخْلُو [لَمْ یَخْلُ‏] مِنْهُ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرْضُ وَ مَا بَیْنَهُمَا طُرْفَةَ [طَرْفَةَ] عَیْنٍ لا یُدْرَکُ بِکَیْفٍ [بِکَیْفَ‏] وَ لا یُؤَیَّنُ بِأَیْنٍ [بِأَیْنَ‏] وَ لا بِحَیْثٍ [بِحَیْثُ‏] أَنْتَ نُورُ النُّورِ وَ رَبُّ الْأَرْبَابِ أَحَطْتَ بِجَمِیعِ الْأُمُورِ سُبْحَانَ مَنْ لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْ‏ءٌ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ سُبْحَانَ مَنْ هُوَ هَکَذَا وَ لا هَکَذَا غَیْرُهُ
 
پس دعا می‌کنی به آنچه بخواهى.
 
 
 
هشتم: آنکه غیر از غسل اوّل شب غسلى نیز در آخر شب کند و بدان که از براى غسل و احیاء این شب و زیارت امام حسین علیه السلام و صد رکعت نماز فضیلت بسیار و تاکید شده شیخ در تهذیب روایت کرده از ابوبصیر از حضرت صادق علیه السلام که فرمود در شبى که امید مى رود شب قَدر باشد، صد رکعت نماز کن. بخوان در هر رکعت قُلْ هُوَاللّهُ اَحَدٌ را ده مرتبه.
 
گفتم فدایت شوم اگر قوّت نداشته باشم ، ایستاده بجا آورم؟ فرمود: نشسته بجا آور . گفتم اگر قوّت نداشته باشم، نشسته بجا آورم؟ فرمود: بجا آور به همان حالى که به قفا خفته اى در فراش خود.
 
و از دعائم الاسلام روایت است که حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَ آله در دهه آخر ماه رمضان رخت خواب خود را جمع مى کرد و کمر همت خود را محکم مى بست براى عبادت و در شب بیست و سیم اهل خود را بیدار مى کرد و آنها را که خواب رُبُوده بود آب به صورتشان می‌پاشید و حضرت فاطمه صلوات الله علیها نمى گذاشت در این شب احدى از اهلش بخوابد و علاج مى فرمود خواب آنها را به کمى طعام و مهیا مى کرد آنها را براى احیای آن شب از روز.
 
یعنى امر مى فرمود که روز را خواب و استراحت کنند که شب خوابشان نبرد و احیا بدارند و مى‌فرمود محروم کسى است که از خیر امشب محروم بماند و روایت شده که حضرت صادق علیه السلام سخت مریض شده بود، چون شب بیست و سوم ماه رمضان شد موالى خود را امر فرمود که حرکتش دادند، به مسجد بردند و آن شب را در مسجد بود تا به صبح علامه مجلسى (ره) فرموده که هر مقدار قرآن که ممکن باشد در این شب بخواند و دعاهاى صحیفه کامله را بخواند. خصوصاً دعاى مکارم الاخلاق و دعاى توبه و روزهاى این شبها را نیز باید حرمت داشت و به عبادت و تلاوت و دعا به سَر آورد؛ زیرا که در احادیث معتبره وارد شده است که روز قدر در فضیلت مثل شب قدر است.

ویژه نامه ولادت امام حسن مجتبی علیه السلام

منبع:سایت راسخون

بازخوانی فضائل حضرت خدیجه(س): خدیجه(س)،حامی رسالت و محب امامت

قطعا فضائل و مقامات حضرت خدیجه بدون اسباب و علت نمی تواند باشد. عقل و عنایات و الطاف الهی، ریشه فضائل و مقامات اوست.خدیجه با آنچه خداوند از بزرگی و خیر که نسبت به او اراده کرده بود،بانوی خردمند شریفی بود.
گروه آیین و اندیشه فرهنگ نیوز؛ دهم رمضان سال دهم بعثت برابر با رحلت همسرگرامی پیامبر عظیم الشان اسلام، حضرت خدیجه(س) است. خَدیجه دختر خویلد(۶۸ق‌ه-۳ق‌ه) نخستین همسر پیامبر اسلام(ص)، مادر حضرت صدیقه طاهره(س) و اولین زن ایمان آورنده به اسلام است.

نام کامل وی: بر اساس منابع تاریخی و رجالی، خدیجه بنت خویلد بن اسد بن عبدالعزی بن قصی بن کلاب بن مرة بن کعب بن لؤی بن غالب به فهر بن مالک بن نضر بن کنانه و مادرش:  فاطمه بنت زایده بن الأصم بن الهرم بن رواحه بن حجر بن عبد بن معیص بن عامر بن لؤی بن غالب بن فهر بن مالک است.  خدیجه در سال ۶۸ قبل از هجرت در مکه تولد شد. از القاب او در زمان جاهلیت «الطاهره» و «سیده قریش» بود. طبق عقاید شیعه و برخی دیگر از مسلمانان و تاریخ نویسان اسلامی، خدیجه عزیزترین زن پیامبر اسلام بود. عایشه نیز از پیامبر اسلام(ص) نقل کرده که حضرت، خدیجه را بهترین زنان خود می‌دانست.

فضائل حضرت خدیجه(س):

قرآن بر خلاف تصور برخی از افراد که فقط مردان را الگوی افراد و جامعه می دانند، آنجا که می خواهد الگوها و اسوه ها را معرفی کند، در کنار اسوه بودن حضرت ابراهیم و پیامبر اکرم(ص)،الگوها و نمونه هایی از زنان وارسته و همچنین زنان گمراه را نیز به جامعه و مومنان معرفی می نماید، از جمله می فرماید: ضرب الله مثلا للذین کفروا امراه نوح و امراه لوط کانتا تحت عبدین من عبادنا صالحین فخانتاهما فلم یغنیا عنهما من الله شیئا و قیل ادخلا النار مع الداخلین و ضرب الله مثلا للذین امنوا امراه فرعون اذ قالت رب ابن لی عندک بیتا فی الجنه و  و نجنی من فرعون و عمله و نجنی من القوم الظالمین و مریم ابنت عمران التی احصنت فرجها فنفخنا فیه من روحنا و صدقت بکلمات ربها و کتبه و کانت من القانتین(تحریم11/12)

آیات فوق نشان می دهد که زنان بزرگ نه تنها الگو و اسوه برای زنان می باشند، بلکه مثال و نمونه برای کل جامعه می باشند. در همین راستا بیان فضائل و مقامات خدیجه سلام الله علیها می تواند برای کل جامعه اسلامی راهگشا باشد و الگوی زیبائی برای جامعه ایمانی قرار گیرد؛ چرا که به شهادت پیامبراکرم(ص) خدیجه از کاملترین زنان و بهترین الگوهایی است که فضائل و مقامات او به حد کمال رسیده است. این معنی را رسول اعظم با بیانات مختلفی مطرح نموده است. در یک جا فرمودند:«خیر نساء العالمین مریم، آسیه،خدیجه و فاطمه علیها السلام(خصال صدوق، باب خصال اربعه، ج1، ص96).در جای دیگر فرمودند: «ان الله اختار من النساء اربعا: مریم و اسیه و خدیجه و فاطمه(بحارالانوار/ج16/ص2)؛براستی خداوند از زنان عالم چهار زن برگزید:مریم،اسیه،خدیجه و فاطمه علیها السلام.

قطعا فضائل و مقامات حضرت خدیجه بدون اسباب و علت نمی تواند باشد. عقل و عنایات و الطاف الهی، ریشه فضائل و مقامات اوست. در کلمات برخی مورخان به این جملات بر می خوریم: کانت خدیجه امراه عاقله شریفه مع ما اراد الله بها من الکرامه و الخیر و هی یومئذ افضلهم نسبا و اعظمهم شرفا و اکثرهم مالا: خدیجه با آنچه خداوند از بزرگی و خیر که نسبت به او اراده کرده بود،بانوی خردمند شریفی بود. او در آن دوران از برترین افراد در نسب و بزرگترین شخصیت در شرف و ثروتمندی بود(تاریخ خمیس/ج1/ص263)

1.بصیرت ژرف

از بالاترین فضائل خدیجه کبری این است که از اندیشه بلند و فکر عمیق و بصیرت ژرف برخوردار بود؛ مخصوصا عقل عملی او در اوج خود قرار داشت. این امر را می توان از انتخاب پیامبر اکرم به عنوان شوهر آینده و شایسته خود از بین آن همه خواستگاران پولدار و تاجر فهمید.

2.ایمان و اسلام محکم و پایدار

همان بصیرت ژرف خدیجه که باعث انتخاب محمد(ص) برای همسری آینده او شد،عامل ایمان و اسلام نیز گشت. و باعث شد که لقب اول زن مسلمان را به خود اختصاص دهد. ابن عبدالبر به سند خود از پدر«ابی رافع» نقل می کند که پیامبر خدا در روز دو شنبه(مبعث) نماز گذارد و خدیجه در (ساعات)آخر همان روز نماز خواند(استعیاب/ج2/ص419)

و علی(ع) نیز بر ایمان و اسلام خدیجه این گونه صحه گذاشت که :«لم یجمع بیت واحد یومئذ فی الاسلام غیر رسول الله و خدیجه و انا ثالثهم. اری نور الوحی و الرساله و اشم ریح النبوه»(تاریخ طبری/ج2/ص418)

خانه ای واحد در آن روز در اسلام جمع نشد غیر از رسول خدا (ص)و خدیجه و من که سومین آنان بودم. نور وحی و رسالت را می دیدم و بوی نبوت را استشمام می کردم. خدیجه تا اخرین لحظه بر آن ایمان پای فشرد و در راه اسلام فداکاری و گذشت نمود و یک لحظه از رهبر اسلام و حمایت او غافل نگشت.

3.از برترین بانوان دو سرا

برترین زنان جهان هستی را چهار زن تشکیل می دهند، چنانکه ابن اثیر از انس بن مالک از پیامبر اسلام نقل کرده که فرمودند: خیر نساء العالمین مریم، اسیه، خدیجه و فاطمه. عکرمه از ابن عباس نقل می کند که حضرت رسول اکرم(ص)فرمودند:«افضل نساء اهل الجنه خدیجه بنت خویلد و فاطمه بنت محمد و مریم ابنه عمران و اسیه بنت مزاحم امراه فرعون(اسدالغابه/ج5/ص437)

4.مادر زهرا(س)

طبق نص قران کریم همسران پیامبر(ص) مادران روحانی مومنان و ام المومنین هستند(و ازواجه امهاتهم»(احزاب/5) هکسران او(پیامبر) مادران مومنین هستند و خدیجه از برترین مصداقهای آیه به شمار می رود.. و این سعادت در بین همه زنان حضرت،نصیب خدیجه گشت که یازده امام از نسل او از طریق فاطمه زهرا(س) پدید آید.

5.سخاوت انفاق بی بدیل

ثروت خدیجه در آن دوران زبانزد خاص و عام بود. ثروت این بانوی کاردان و عاقله به قدری زیاد بود که ماداران درجه یک قریش چون «ابو جهل و عقبه بن ابی معیط» در نزد او ناچیز به شمار می رفتند. خدیجه بعد از ازدواج با پیامبر اکرم خدیجه تمامی این ثروت را در اختیار رسول خدا(ص) قرار داد و عرض کرد: البیت بیتک و انا امتک: خانه من خانه تو و من هم کنیز تو هستم(بحارالانوار/ج17/ص309) .

ورقه بن نوفل،عموی خدیجه بعد از این قضیه کنار کعبه آمد و بین زمزم و مقام ابراهیم ایستاد و با صدای بلند گفت: ای عرب!بدانید که خدیجه شما را شاهد می گیرد که خود همه ثرئتش را از غلامان وکنیزان،املاک، دامها، مهریه و هدایایش را به محمد (ص)بخشیده است و همه آنها هدیه ای است که محمد آن را پذیرفته است و این کار خدیجه به خاطر علاقه و محبت او به محمد است. شما در این باره گواه باشید و گواهی دهید.(همان/ج19/ص63)

6.حامی رسالت و محب امامت

چهار زن در این دنیا به حد کمال رسیده اند و به عنوان زنان نمونه و شایسته هستی شناخته شدند. آسیه، مریم،خدیجه و فاطمه(س). ازمهم ترین اشتراکات این چهار زن، حمایت و طاعت از زهبری و پیشوایان زمان خود بوده است. آسیه تا پای جان از رهبری و رسالت موسی حمایت نمود، مریم با تحمل تهمت و رنجها پایه های رسالت عیسی را محکم نمود و فاطمه زهرا(س) تا مرز شهادت از امام خویش پشتیبانی نمود و اما خدیجه از حامیان راستین رسالت بود. او نیز جان و مال خویش را تقدیم رسالت نمود. او هم رسالت مدار بود و هم امامت محور. هم حامی و همگام رسالت بود و هم محب و طرفدار امامت.

در مورد حمایت و ارادت خدیجه به نبی مکرم اسلام(ص) سخن های بی شماری گفته شده است. اما در مورد محبت و ارادت خدیجه نسبت به علی(ع)، مجلسی چنین نقل می کند: پس از ازدواج پیامبر با خدیجه[ تولد علی فرزند ابوطالب]،خدیجه را از دوستی و محبت علی خبر داد. و خدیجه پس از آن[به علی محبت فراوان داشت] و برای آن حضرت به وسیله خدمتکارانش لباس،زیور آلات،کنیز و ملزومات می فرستاد؛ به گونه ای که مردم می گفتند: علی برادر محمد(ص) و محبوب ترین افراد نزد اوست و نور چشم خدیجه به حساب می آید..الطاف و محبت های خدیجه صبح و شام به خانه ابوطالب روان بود(بحارالانوار،ج37/ص43)

در خصوص امامت امیر مومنان، رسول خدا به خدیجه فرمودد:«هو مولاک و مولی المومنین و امامهم بعدی».آن گاه دست خود را بالای دست امیرمومنان گذاشت و خدیجه دست خود را بالای دست پیامبر(ص) قرار داد و این گونه بیعت ابدی ولایت مداری را انجام داد(محلاتی، ریاحین الشریعه/ج2/ص209).

ویژه نامه قیام 15 خرداد 1342

با ذکر صلوات وارد شوید

منبع:سایت راسخون

ویژه نامه های ماه مبارک رمضان

منبع:سایت راسخون