نرم افزارهای برگزیده
سرباز کوچک ولایت ،آمرمعروف وناهی منکر
سایت های ویژه کودک ونوجوان
پربحث ترين ها
مراجع تقلید
سرداران دفاع مقدس
پیوندهای تصویری
تبلیغات سایت
۰۶
خرداد ۹۵
نظرات
۰
حجاب باید در ادارات جدی گرفته شود
سرباز ولایت
حجاب باید در ادارات جدی گرفته شود
به گزارش فرهنگ نیوز، آیت الله ناصر مکارم شیرازی صبح امروز در دیدار با اعضای شورای فرهنگی استانداری‌های کشور ضمن تبریک اعیاد شعبانیه اظهار داشت: نکته مهمی که باید در نظر گرفته شود رابطه مسائل فرهنگی با مسائل اقتصادی، سیاسی و ... است و اگر مسائل فرهنگی نابسامان باشد به تبع دیگر مسائل نیز درگیر و نا بسامان خواهد شد.
این مرجع تقلید ادامه داد: اگر فرهنگ اصلاح شود آثار آن در بخش‌های دیگر نیز نمایان میشود چرا که همه این مسائل به یکدیگر مرتبط هستند و در صورت باور مسائل فرهنگی جامعه وزن دیگری پیدا می‌کند.
وی به تهاجم فرهنگی دشمنان در عصر حاضر اشاره کرد و گفت: با وجود ماهواره‌ها، شبکه‌های اجتماعی و موبایل هجوم فرهنگی دشمنان در این عصر تاریخی جهان بی سابقه بوده است و دنیا را به مانند لجن زاری تبدیل کرده است.
استاد برجسته حوزه علمیه قم تصریح کرد: متأسفانه این تهاجمات در حال تأثیرگذاری روی جوانان هستند و اگر مسائل فرهنگی به کمک نیاید خیلی چیزها از دست خواهد رفت و باید به این باور برسیم که در مقابل این اقدامات غیر فرهنگی خطر مهمی در انتظار ماست.
وی برنامه ریزی منسجم برای مقابله با این تهدیدات را از مهم‌ترین اقدامات دانست و افزود: تصور بنده این است که کار لازم بر روی انسجام و برنامه ریزی نشده است، نماز خوب است ولی کافی نیست.
آیت الله مکارم شیرازی عنوان داشت: نکته دیگری که میتواند برای مقابله با این تهدیدات مفید باشد استفاده و کمک از ظرفیت حوزه‌های علمیه است، ما در قم هم اکنون 400 مرکز پژوهشی داریم و فضایی آماده است که باید از آن استفاده کرد.
وی ادامه داد: حجاب مورد دیگری است که باید مورد توجه قرار گیرد، متأسفانه مسائل حجاب سیاسی شده است و غربی‌ها به دنبال آن هستند که حجاب را ایران بگیرند و می گویند که اگر حجاب از ایران حذف شود 50 درصد نظام را گرفته‌ایم که در این زمینه باید ابتدا از ادارات و وزارتخانه‌ها کار نهادینه کردن حجاب آغاز شود.
شبکه‌های اجتماعی دنیا را به لجن زار تبدیل کرده است/ روزه خواری نباید علنی شود
سرباز ولایت
شبکه‌های اجتماعی دنیا را به لجن زار تبدیل کرده است/ روزه خواری نباید علنی شود
به گزارش بسیج پرس؛ آیت‌الله ناصر مکارم شیرازی در درس خارج فقه خود که در مسجد اعظم قم برگزار شد، با اشاره به حدیثی اظهار کرد: اطاعت خدا نشانه عقل و معصیت خدا نشانه جهل است، منفعت احکام دین به مردم برمی‌گردد، نماز برای پاکی، روزه برای تقوا و حج برای عظمت اسلام و مسلمین است.
وی خاطرنشان کرد: خداوند موجودی بی‌نیاز است، اگر مفسده است به خود فرد برمی‌گردد، اگر اطاعت کند پاداش دنیا و آخرت را به او می‌دهند.
این مرجع تقلید با بیان اینکه محبوبیت در بین مردم از موارد مهم است، گفت: اگر ترک اطاعت خداوند کنید، معاصی ضررهایی برای انسان دارد و غیبت، رشوه‌خواری و ظلم به انسان لطمه می‌زند، کیفر و منفوریت در جامعه را به همراه دارد.
وی خاطرنشان کرد: ماه مبارک رمضان نزدیک است، رمضان ماه پاکی، تقوا، آمرزش گناهان، رحمت و فضل پروردگار است، بنابراین باید از این ماه نهایت استفاده را داشته باشیم.
آیت‌الله مکارم‌شیرازی با بیان اینکه نزدیک ماه رمضان مساجد را غبارروبی و تمیز می‌کنند، گفت: همانگونه که انسان ظاهر را غبارروبی می‌کند، باید باطن را نیز غبارروبی کند، استغفار و توحید محوری از اعمال مهم ماه شعبان است تا انسان‌ها آماده استقبال ماه رمضان شوند.
وی خاطرنشان کرد: امام سجاد(ع) در مورد ماه رمضان می‌فرمایند ماه طهور است چیزی که پاک است و پاک می‌کند. رمضان ماه پاکی و پاک‌کننده است، البته باید مقدمات آن فراهم شود.
استاد حوزه علمیه قم با بیان اینکه برنامه‌های تبلیغاتی باید قوی باشد، زیرا برنامه‌های شوم شبکه‌های فاسد و مفسد اجتماعی قوی است، گفت: 90 تا 95 درصد شبکه‌های اجتماعی غربی، دنیا را به لجن زار تبدیل کرده و رمضان ماهی است که باید با تبلیغات در برابر آن ایستاد و جوانان را بیمه کرد.
وی خاطرنشان کرد: علاوه بر تبلیغات در مساجد، صدا و سیما و رسانه‌های دیگر باید در برابر این هجوم تبلیغاتی دشمن ایستادگی کنند، آنها می‌گویند اگر دنیا فاسد شود، می‌توان آن را تسخیر کرد، در صورتی که اگر انسان‌ها سالم و صالح شوند تسخیر دنیا مشکل است، بنابراین باید با این توطئه مقابله کنیم و تبلیغات امسال قوی‌تر از سال‌های گذشته در رسانه‌ها و مساجد باشد.
آیت‌الله مکارم‌شیرازی با بیان اینکه باید از تظاهر به هنجارشکنی ماه رمضان جلوگیری شود، گفت: در ماه رمضان نباید روزه‌خواری علنی شود، رستوران‌ها باز نباشد، تا جمعیت با رفتن به آنها آبرو ماه رمضان را زیر سئوال ببرند، باید در برابر هنجارشکنی‌ها ایستاد.
وی خاطرنشان کرد: رمضان ماه نیکوکاری است، در کنار فریضه روزه باید نیکوکاری وجود داشته باشد، باید یتیمان، افراد دارای مشکل و زندانیان بی‌گناه را در ماه رمضان کمک کرد.
این مرجع تقلید عنوان کرد: خدایا به عظمت ماه رمضان و قرآن آتش‌هایی که در کشورهای اسلامی به دست دشمنان برپا شده، خاموش کن.
دل آدم باید پاک باشه! ظاهر مهم نیست!/پاسخ به شبهه
سرباز ولایت
دل آدم باید پاک باشه! ظاهر مهم نیست!/پاسخ به شبهه
برخی می گویند: «چرا براساس ظاهر افراد قضاوت می کنید؟ ایمان به دل آدمه! خدا خودش می دونه من چقدر عاشقش هستم، ولی نمی تونم حجابو قبول کنم!» این افراد معتقدند؛ ایمان افراد به ظاهر آن ها هیچ ربطی ندارد، مهم این است که ایمان و اعتقاد در دل انسان باشد. دل انسان باید با خدا باشد.
نشانه های ایمان داشتن به خداوند چیست؟
در صدر اسلام نیز عده‌ای می‌گفتند؛ عمل اصلاً هیچ دخالتی در ایمان ندارد و همین که انسان تصدیق قلبی به وجود خدا و حقانیت اسلام و پیغمبر اسلام داشته باشد، هر گناهی هم که مرتکب شود ضرر به ایمان او نمی‌زند. در اصطلاح کلام به این طایفه «مرجئه» می‌گویند.
خلفای بنی‌امیه بیشتر از مرجئه حمایت میکردند تا هر گناهی می‌خواهند مرتکب شوند و با این حال، متهم به کفر نشوند. در روایات ما سفارش شده که قبل از اینکه مرجئه به سراغ نوجوانان شما بیایند به تعلیم آنها بپردازید. مرجئه که به فرهنگ إباحه‌گری دامن می‌زدند زودتر مورد قبول واقع می‌شدند. فرهنگ إباحه‌گری زود رواج پیدا می‌کند، چراکه مروّج آزادی به معنای بی‌بندوباری است. لذا ائمه علیهم‌السلام تأکید میکردند که قبل از اینکه تبلیغات سوء مرجئه در جوانان شما اثر کند به فریادشان برسید و به آنها بفهمانید که ارتکاب گناه بی‌عقاب نیست و حتی ممکن است ارتکاب گناه موجب سلب ایمان شود.
روایت فرمانده نداجا از نقش تکاوران دریایی ارتش در حماسه خرمشهر
سرباز ولایت
روایت فرمانده نداجا از نقش تکاوران دریایی ارتش در حماسه خرمشهر
به گزارش عمارنامه، پس از گذشت چند دهه از حماسه آزادسازی خرمشهر وقتی از خاطره‌های ناب آن دوران می‌گوید چشمانش برق می‌زند و صدایش به هیجان درمی‌‌آید. آرزویش این است که روزی، بخشی از آن دریادلی‌ها و رشادت‌ها به‌صورت فیلم دربیایند تا خیلی‌ها با حقایق آن دوران بیشتر آشنا شوند. می‌گوید حماسه‌اش را تکاوران ارتش جمهوری اسلامی ایران آفریدند اما فیلم آن را هالیوودی‌ها ساخته‌اند! هنوز او یکی از مراجع اصلی روایت مقاومت ۳۴ روزه خرمشهر است؛ شهری که به گفته خیلی‌ها، وجب به وجب آن با خون شهیدان رنگین شده و از این رو زمانی «خونین‌شهر» می‌خواندنش. در سالروز آزادسازی خرمشهر پای صحبت‌های امیر دریادار دکتر حبیب‌الله سیاری، فرمانده نیروی دریایی راهبردی ارتش جمهوری اسلامی ایران نشستیم تا مروری تازه بر رخدادی تاریخی داشته باشیم؛ رخدادی که حیرت جهانیان را به همراه داشت و اقتدار و عظمت ایران اسلامی را بر همگان آشکار ساخت.
• ورود شما به‌عنوان تکاور نیروی دریایی ارتش در چه سالی و چگونه انجام شد؟
سال ۵۳ دانشجوی دانشگاه افسری بودم و سال ۵۷ ما را برای تکاوری نیروی دریایی ارتش انتخاب کردند. یک دوره تکاوری در منجیل برگزار شد و ما تمام دوره‌های مربوط به آن شامل چتربازی، غواصی و... را در همان دوره دیدیم. بعد هم وارد انقلاب و وقایع پس از آن شدیم.
• پیش از آنکه تکاور نیروی دریایی ارتش شوید چه تصوری از فعالیت‌های این یگان داشتید؟
راستش من به تکاوری نیروی زمینی بیشتر علاقه داشتم. هم اطلاعاتم بیشتر بود و هم علاقه اصلی‌ام تکاوری نیروی زمینی بود اما دست تقدیر ما را به مسیر دیگری کشاند. من جزو دانشجویان بر‌تر دانشگاه بودم. از نظر ورزشی کاپیتان تیم به حساب می‌آمدم و از نظر آرم و علائم هم به‌خاطر دوره‌ها و مسئولیت‌هایی که در سمت‌های مختلف داشتم وضعیت مطلوبی داشتم. رتبه علمی‌ام هم بالا بود و این شد که مرا برای این کار انتخاب کردند. وقتی وارد این جریان شدم، دیدم اینجا هم یک دوره بسیار گسترده و حرفه‌ای دارد. حتی از دوره تکاوری نیروی زمینی هم پیشرفته‌تر و کامل‌تر بود. ما باید اینجا دوره‌های چتربازی، جنگ در دریا، جزیره و زیر و روی آب را یاد می‌گرفتیم و دوره‌های غواصی را کامل می‌کردیم. البته تکاوری نیروی دریایی ارتش هم رتبه‌بندی دارد و در رتبه آخر آن، همه‌کاره می‌شوید و از پس همه نوع رزم برمی‌آیید.
• وقتی انقلاب اسلامی به پیروزی رسید شما کجا خدمت می‌کردید؟
من آن زمان منجیل بودم. بعد از انقلاب به دلیل اتفاقاتی که در استان‌های غربی و جنوبی افتاده بود، رفتیم آنجا تا زمانی که جنگ شروع شد. بعد رفتیم بوشهر، خرمشهر و آبادان و دیگر همانجا ماندیم. واحد تکاوری پیش از جنگ خیلی گسترده نبود. یک گردان در بوشهر مستقر بود و یک مرکز آموزش در منجیل وجود داشت. هنگامی که در غرب بودیم در غائله‌های پیش از وقوع جنگ، یاری‌رسان مردم بودیم و وقتی جنگ شروع شد، رفتیم بوشهر. ظاهراً زمانی که ارتش هنوز به‌صورت کامل سامان نیافته بود، تکاوران نیروی دریایی ارتش جزو منظم‌ترین و سازمان‌یافته‌ترین نیروهای ارتش بودند وآنها بودند که به عنوان نخستین نیروی نظامی وارد خرمشهر شدند و از آن دفاع کردند.
• لطفا درباره مقاومت ۳۴ روزه خرمشهر و حضورتان در این شهر هم توضیح دهید.
در خرمشهر پایگاهی داشتیم به نام «کشتی‌سازی شهید موسوی» درست در تقاطع کارون به اروند که هنوز هم پایگاه ما همانجاست. جالب است بدانید مزار شهیدان پاینده و نقدی هم درست در همانجا واقع شده. همان‌طور که می‌دانید نیروهای دریایی ما هنگام حمله انگلیسی‌ها در شهریور ماه ۱۳۲۰ مقابل آنها ایستادگی کردند تا جلوی اشغال ایران را بگیرند. نیروی دریایی ارتش در همان زمان ۷۰۰ شهید داد و این یک سند زنده است که نیروی دریایی با از خودگذشتگی در شمال ایران جلوی روس‌ها ایستاد و در جنوب هم با انگلیسی‌ها مقابله کرد و حماسه آفرید. قبل از انقلاب به عنوان یک یگان نظامی آموزش‌دیده و کاملاً ورزیده در برخی نقاط به برقراری نظم کمک می‌کردیم. بعد از پیروزی انقلاب هم هر کجا لازم بود امنیت را به وجود می‌آوریم به همانجا می‌رفتیم. وقتی جنگ شروع شد، ناخدا صمدی و یگانش در بوشهر بودند اما یک گروه پیشرو در خرمشهر داشتند. قبل از اینکه جنگ به‌صورت رسمی آغاز شود ما از خرمشهر به سمت منجیل رفتیم. درست در تاریخ ۳۱ شهریور ماه ۵۹ به صورت خیلی اضطراری ما را از منجیل به تهران آوردند. سوار هواپیما شدیم و به سمت مقصد نامعلومی‌رفتیم.
کلیپ صوتی سربازی امام زمان
سرباز ولایت
کلیپ صوتی سربازی امام زمان
سخنان حضرت آیت‌الله خامنه‌ای که در این صوت می‌شنوید:
بزرگترین وظیفه‌ی منتظران امام زمان این است که از لحاظ معنوی و اخلاقی و عملی و پیوندهای دینی و اعتقادی و عاطفی با مؤمنین و همچنین برای پنجه درافکندن با زورگویان، خود را آماده کنند. کسانی که در دوران دفاع مقدس، سر از پا نشناخته در صفوف دفاع مقدس شرکت میکردند، منتظران حقیقی بودند. کسی که وقتی کشور اسلامی مورد تهدید دشمن است، آماده‌ی دفاع از ارزشها و میهن اسلامی و پرچم برافراشته‌ی اسلام است، میتواند ادعا کند که اگر امام زمان بیاید، پشت سر آن حضرت در میدانهای خطر قدم خواهد گذاشت. اما کسانی که در مقابل خطر، انحراف و چرب و شیرین دنیا خود را میبازند و زانوانشان سست میشود؛ کسانی که برای مطامع شخصی خود حاضر نیستند حرکتی که مطامع آنها را به خطر میاندازد، انجام دهند؛ اینها چطور میتوانند منتظر امام زمان به حساب آیند؟ کسی که در انتظار آن مصلح بزرگ است، باید در خود زمینه‌های صلاح را آماده سازد و کاری کند که بتواند برای تحقق صلاح بایستد.
بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم به مناسبت نیمه‌ی شعبان در مصلای تهران ۱۳۸۱/۰۷/۳۰
آینده، آینده‌ی روشنی است؛ افق، افق خوبی است، منتها این به معنای این نیست که ما یک بالش نرمی زیر سر خودمان بگذاریم و دل به خواب بدهیم، نه، باید کار کرد، باید تلاش کرد.
بیانات در دیدار نیروهای مسلح منطقه‌ی شمال کشور و خانواده‌های آنان ۱۳۹۱/۰۶/۲۸
انتظار به معنای این است که ما باید خود را برای سربازی امام زمان آماده کنیم ... سربازی منجی بزرگی که میخواهد با تمام مراکز قدرت و فساد بین‌المللی مبارزه کند، احتیاج به خودسازی و آگاهی و روشن‌بینی دارد... ما نباید فکر کنیم که چون امام زمان خواهد آمد و دنیا را پر از عدل و داد خواهد کرد، امروز وظیفه‌ای نداریم؛ نه، بعکس، ما امروز وظیفه داریم در آن جهت حرکت کنیم تا برای ظهور آن بزرگوار آماده شویم. سربازىِ امام زمان، کار آسانی نیست.
بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم به مناسبت نیمه‌ی شعبان در مصلای تهران ۱۳۸۱/۰۷/۳۰
بازگشت ملاصدرا به قرآن درآخرعمر
سرباز ولایت
بانک تصاویر علمای دین قرآن وحدیث سبک زندگی اسلامی حکایت خوبان
اعمال شب مبارک نیمه شعبان
سرباز ولایت
اعمال شب مبارک نیمه شعبان
مهم ترین نیاز های جوانان/اینفوگرافیک
سرباز ولایت
لینک های تصویری
يادداشت ویژه
-
ماجرای ساخت اولین موشک ایرانی را در این کتاب بخوانید
ماجرای ساخت اولین موشک ایرانی را در این کتاب بخوانید
کتاب، پر از جزئیاتی قوی و مستند از این دو سالِ پر از تلاشِ آقا حسن است؛ از روزهایی که به سوریه و لیبی رفت تا با دانش موشکی برگردد. از روزهایی که برای جنگ با دنیا در تقلا بود. او، یک نفر بود اما از تنهایی راه، وحشت نمی‌کرد. انگار که قدرتش را و ایمانش را از منبعی ورای تمام منابع امید در دنیا می‌گرفت.
صفرِ صفر بودیم. دقیقا ایستاده در همان نقطه‌ای که دست از همه جا کوتاه است. چیزی شبیه حال و روز مُرده‌‌ای که نه راه پس دارد و نه حتی درست و حسابی میتواند پیش برود! معلق بودیم. بین زمین و هوا. آن هم نه یک معلقِ سر به هوا که کسی کارش نداشته باشد؛ نه. یک معلق که بیشتر از ده کشور جهان دست به دست هم داده بودند تا خرد و خاکِ شیرش کنند! صدام هم پیش‌قراول‌شان شده بود. آنها موشک می‌دادند و اینها، ما را پشت سر هم می‌کوبیدند؛ با موشک‌های شوروی؛ از سی و یکم شهریور ۵۹ تا مرداد سال ۶۳ که کتاب، دقیقاً از همان جا شروع میشود. آن هم با روایتی مستند و واقعی از زندگی مردی که همه‌ی ما او را به اسم «پدر موشکی ایران» می‌شناسیم.
کتاب «خط مقدم»، نه پیچیدگی‌های سر هم کردنِ توصیفات و رویاپردازی‌های نویسنده‌ها را دارد؛ و نه حتی قرار است شما را غرق در بازی با کلماتش کند؛ کتاب، صاف است و ساده و پر از جمله‌هایی کوتاه که در روایتی بلند، از دو سالِ زندگی پدر موشکی ایران، به هم پیوسته شده است و خانم فائضه غفار حدادی، نویسنده کتاب، در مقدمه‌اش، این‌طور از آن می‌گوید: کتاب را که نوشتم، دیدم که فقط دو سال از زندگی یک نفر نیست. داستانی است واقعی از تلاشی دسته‌جمعی و جهادی در روزهای ناامیدی و بحران.
ماجرای کتاب در روزهای اوج جنگ است؛ از مرداد سال ۶۳ تا دی ماه سال ۶۵. مقطعی که در آن کشته می‌شدیم بی‌آنکه دفاع درخوری از خودمان و خاک‌مان داشته باشیم چون موشکی نداشتیم. نداشتن دانش موشکی به نقطه ضعف ما تبدیل شده بود اما ناگهان، سر و کله‌ی جوانی پیدا میشود به اسم «حسن طهرانی مقدم»، که آمادگی نشان می‌دهد تا از این نقطه‌ی ضعف، نقطه‌ی عطف بسازد! و «با اینکه دو ماه از عروسی‌اش می‌گذشت، فقط دو روز با عروسش زندگی کرده بود. چون دو روز بعد از مراسم، عروسش را تنها گذاشت و برگشت اهواز. بهمن و اسفند پر شده بود از مأموریت‌های مهم برای توپخانه.»
در ادامه کتاب، او را به «حسن آقا» می‌شناسیم. مردی که فرمانده وقتِ توپخانه جمهوری اسلامی ایران است اما ردپای خنده‌ها و شوخی‌های شیرین‌اش در خط به خط روایت ملموس است. او، کسی است که در اوج ناامیدی، امیدوار است؛ در انتهایی‌ترین حد شکست، مطمئنِ به پیروزی است؛ و در سیاه‌ترین لحظات جنگ، دنبال نور می‌گردد و پیدایش می‌کند.
اوایل سال ۶۰ که برای اولین بار وارد آبادان شد، کارهای زیادی می‌توانست بکند. هم از تخریب چیزهایی می‌دانست هم کار با اسلحه؛ جنگ شهری را در جبهه غرب یاد گرفته بود. اما مستقیماً رفت سراغ خمپاره. می‌گفت: ما از توی سوراخی کوچک این ژ۳ هیچ وقت نمی‌توانیم پیروز شویم.کتاب، پر از جزئیاتی قوی و مستند از این دو سالِ پر از تلاشِ آقا حسن است؛ از روزهایی که به سوریه و لیبی رفت تا با دانش موشکی برگردد. از روزهایی که برای جنگ با دنیا در تقلا بود. او، یک نفر بود اما از تنهایی راه، وحشت نمی‌کرد. انگار که قدرتش را و ایمانش را از منبعی ورای تمام منابع امید در دنیا می‌گرفت. روی زمین بود اما اتصالی آسمانی، از او، که مجموعه‌ای انسانی از گوشت و رگ و استخوان و خون بود، کوهی آهنین ساخته بود برای حلول در نماد قدرت و مقاومتی به نام «موشک».
او زندگی را، همسرش را، و نشستن در کنج آرام خانه‌اش را دوست داشت؛ در یکی از نامه‌هایش به آدرس سفارت‌خانه‌ی دمشق برای همسرش نوشته بود: نمی‌دانم نامه‌هایی که فرستاده‌ام به دستت رسیده یا نه. ولی من می‌دانم که تا به حال این‌قدر نامه ننوشته بودم و علت آن اعتبار و علاقه و درجه محبت من به تو است. اما به سرگردان بودن در سفارت‌خانه‌ها و هتل‌ها و کشورها می‌بالید تا زمانِ رسیدن به دانشی که اولین موشک را برای جمهوری اسلامی ایران؛ آن هم در شرایط جنگ و زور و تحریم، بسازد.
دستور پرتاب اولین موشک جمهوری اسلامی، عصر روز یکشنبه ۱۹ اسفند به حسن آقا ابلاغ شد. حس عجیبی بود. همه چیز امتحان نشده و بکر بود. همه کسانی که به نوعی مسئول بودند، توی ذهن‌شان درگیر مسائل لاینحلی بودند که جوابش را فقط آینده تعیین می‌کرد. آیا بعد از این همه تلاش و دوندگی، واقعا ایران می‌توانست موشک هوا کند؟
اضطراب، ترس و زیر ذره‌بینی به وسعت جهان بودن کافی بود تا آقا حسن از آرزویی به بزرگی و دست نیافتنیِ ساخت موشک دست بکشد اما جلو ایستاد و همه با لباس سبز سپاه به او اقتدا کردند. نمازش این بار کمی بیشتر طول کشیده بود و در قنوت، راز و نیازش متفاوت‌تر بود: خدایا، تو شاهدی که ما برای عزت دادن به دین تو و نجات مردم بی‌گناه و خوش‌حالی امام شهدا عازم چنین ماموریتی هستیم. خدایا، دستمان را بگیر و هر آنچه خیر ماست بر ما نازل کن. ربی إنی لما أنزلت إلی من خیر فقیر.
و آیا خدا، بنده‌های راستینش را تنها خواهد گذاشت؟ آیا به حال خود رها خواهند شد؟ دفتر خاطرات حسن آقا؛ ۲۷ اسفند ۱۳۶۳ـ ظهر خبر رسید که موشک زمین به زمین به ساختمان جدید البنای وزارت خارجه بغداد، اصابت کرده است. صدای انفجار، مراسم جشنی را که صدامی‌ها بابت عقب‌نشینی نیروهای ایرانی راه انداخته بودند به هم زده و صدای انفجار موشک همراه صدای سخنران مراسم از رادیو پخش شده.
حسن آقا موشک را می‌سازد. اولین موشک جمهوری اسلامی ایران و بغداد را با آن می‌زند؛ درست بیخ گوش صدام را. جهان شوکه میشود. صدام کپ می‌کند. بیشتر شبیه معجزه است. بی‌بی‌سی خبرش را منتشر می‌کند: یک موشک دوربرد زمین به زمین به بغداد اصابت کرد که شدت انفجار آن به حدی بود که صدای آن تا کیلومترها فاصله از محل انفجار، شنیده شده است.
ذوق‌زده می‌خوانم و می خندم و کتاب خط مقدم را ورق می‌زنم. دردها و رنج‌ها و صبوری‌های حسن آقا را. دلم روشن میشود از خواندنِ دو سالِ پربرکت از عمر یک مرد و آفرین می‌گویم به اراده‌ای که شبیه معجزه است. انگار که با او دوستی صمیمی شده‌ام. حالا در صفحه آخر کتاب ایستاده‌ام و آخرین جمله‌های نامه محسن رضایی به امام را پس از شلیک موشکِ حسن آقا را آرام زمزمه می‌کنم: فرزندان پاسدار حضرت‌عالی ظرف مدت هفده روز هم سایت پرتاب موشک و هم موشک‌ها را آماده و عملیاتی نمودند که این خود شبیه به یک معجزه است. اکثر عناصر لیبیایی که در ایران هستند و در این زمینه مسئولیت دارند، پس از شلیک موشک به برادران سپاه گفتند: «حتما یک هیئت از شوروی به اینجا آمده و این تجهیزات را راه‌اندازی کرده؛ امکان ندارد که خود شما توانسته باشید این کار را انجام بدهید، چرا که این کار به سال‌ها آموزش و تجربه عملی نیازمند است.
کتاب را می‌بندم و روی سینه‌ام فشارش می‌دهم. راستی که معجزه است. و با خودم می‌گویم حال من چطور می‌توانم برای وطنم معجزه کنم؟ ما چطور می‌توانیم برای وطن‌مان، مثل حسن آقای طهرانی مقدم معجزه کنیم؟ آینده، چشم به راه معجزه ماست.
آخرين مطالب
