احیاگر معروف

زندگی به سبک شهدا/شهیدسیدسهیم ملک مدنی نیاکی

تصاویر منتخب یوم الله ۲۲ بهمن در سراسر ایران 

مراسم بزرگداشت سالروز پیروزی انقلاب اسلامی صبح امروز(۲۲ بهمن) همزمان در تهران و سراسر کشور برگزار شد.با توجه به شرایط ویژه برگزاری راهپیمایی امسال، این مراسم در سراسر ایران با حرکت نمادین موتور سواران و خودروها برگزار شد.

ادامه تصاویر

«شهید پیروز»؛ ویژه‌نامه مجازی نشریه مسیر منتشر شد

لطفا دخترانتان را زَهو بار بیاورید؟!

اگر زنان، دارای «زَهو» باشند خود را در اختیار هر کسی قرار نمی دهند...نهج البلاغه، حکمت ۲۳۴

امروزه تفکیک روش های تربیتی به حسب تفاوت های جنسیتی، جزء بدیهیات مباحث روانشناسی و تربیتی به حساب می آید. مثلا کودک ۴ ساله را به دختر و پسر تفکیک می کنند و برای درمان خلاها و آسیب های رفتاری او، روش های پسرانه را جدای از روش های دخترانه به کار می بندند.

 این نگاه تجزیه گرایانه، ریشه در مبانی وحیانی دارد. آیات و روایات بسیاری تفاوت های زنانه و مردانه را برجسته کرده که این تفاوت ها در این دو جنس، به نظام های تربیتی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی متفاوت منجر خواهد شد.

یکی از این روایات ناب که زیر خروار خروار شعار، غبار می خورد، کلام راهگشای حضرت امیر ع درباره «ویژگی های مذموم مردانه و ممدوح زنانه» است. حضرت در ابتدای آن فرمایش ، یکی از ویژگی های خوب زنانه و بد مردانه را «زَهو» می دانند و می فرمایند:

«فَإِذَا کَانَتِ الْمَرْأَهُ مَزْهُوَّهً لَمْ تُمَکِّنْ مِنْ نَفْسِهَا،اگر زنان، دارای «زَهو» باشند، خود را در اختیار هر کسی قرار نمی دهند.»(نهج البلاغه، حکمت ۲۳۴)

واژه «زَهو» معادل دقیق و جامعی در زبان فارسی ندارد؛ ولی می توان واژگانی چون«ناز»، «غرور»، «گردن فرازی»، «خودگیری» و «بزرگ منشی» را در ترجمه آن به کار برد. که با این حساب «مرأه مَزهُوَّه» در روایت، زنی است که خود را برای نامحرم می گیرد و منظر بلندی برای خود می بیند که هر کسی را به آن افق، دسترسی نیست.(فرهنگ فارسی معین،لغت نامه دهخدا)

این نوع نگاه به «عفّت» و «حجاب»، کیمیای گمشده زمانه ماست. چرا که در تعریف و ترویج حجاب، عمدتا این بزرگ منشی زنانه به چشم نمی آید. ضمن اینکه این رویکرد، فراتر از «مانتو»، «چادر» و «مقنعه» است.

ای بسا خانمی که ناز زنانه را در رابطه با نامحرم لحاظ می کند و چادر بر سر نمی گیرد و ای بسا چادر به سری که در ارتباط با بیگانه، خود را یگانه و موازی می بیند. وقتی این نگاه غرورآفرین به زن و عفاف نباشد، «زن مرتبگیِ» تقلبی فمنیسم ها سکّه رایج بازار می شود.

با این تفاوت که زن فمنیستی از تمام قیود رها می شود تا راحت تر و آزادتر به کام مردان بنشیند ولی بانوی تراز وحی، فراتر از کامرانی مردانه و هوس گرایانه است. مرد نیز برای دست یازیدن به بلندای دامن زن، باید دامنه ها پشت سر گذارد و هوس رفتن تا قله ها داشته باشد.

زن بزرگ منش، به راحتی به دست نمی آید. سخت و به ندرت جواب می دهد. ناشناس ها باید شناسه رو کنند تا با او گفتگو کنند. مردان را تا آن وقت که آنها را در قواره همدلی و همسری بیند، ریز می بیند.

 اما سوال این است چرا این بلندمرتبگی زنانه در «آموزش و پرورش»، «رسانه» و حتی «سیاست» و «اقتصاد» ما کمتر یافت می شود؟ چرا وقت تقسیم شغل و پُست، چیزی فراتر از «منشی مطب» نصیب زنان نمی شود؟ چرا بروز زنانه ارزشی بیش از کمک به فروش صابون و پودر لباسشویی ندارد؟ چرا مقام زنانه، نمودی در دروس مدارس ندارد؟ چرا در سریال ها و فیلم ها به تکرار نمی شنویم که زنان، جایگاهی فرادست مردان دارند؟

تحقیر شدگی های عاطفی و اجتماعی ، به عشوه گری های خیابانی و دلربایی های خودنمایانه سر می زند. اگر به دنبال امنیت روانی جامعه هستیم، دختران خود را مغرور بار بیاوریم!

منبع : سایت با حجاب

دختران مجردی که جایگاهی نزدیک به شهدا و ملائکه دارند…

روایتی از رسول خدا صلوات‌الله‌علیه نقل‌شده است با این مضمون:

خیرکم خیرکم لأهله و أنا خیرکم لأهلی ما أکرم النّساء إلّا کریم و لا أهانهنّ إلّا لئیم[۱]

بهترین شما کسى است که براى اهل خود بهتر است، من از همه شما براى خانواده خود بهترم، انسان‌های کریم زنان را گرامى می‌دارند و فرومایگان زنان را خوار دارند.

کرامت به معنی «گرامی داشتن و بزرگی و شرافت دادن است.»[۲]و «اهانت در اصطلاح، عبارت است از خوار و تحقیر کردن کسى یا چیزى با گفتار یا کردار.»[۳]

واژه نساء در زبان عرب عمدتاً برای بیان شرافت و بزرگی به کار می‌رود به خلاف واژه امرأه که در عمده موارد برای تحقیر استعمال می‌شود.در این روایت نیز از واژه نساء استفاده‌شده که حاکی از کرامت و شرافت زن است. تکریم و توهین به زنان و دختران مصادیق گوناگونی دارد که می‌توان آن را از سطوح فردی تا اجتماعی موردبررسی قرار داد.مسئله این یادداشت، تکریم و توهین دختران مجرد است، موضوعی که در عرصه عمل و نظر مغفول واقع‌شده است.

تجرد بخشی از زندگی هر دختری است و مدت‌زمان بلوغ تا ازدواج را در برمی‌گیرد. این بخش از زندگی مانند تمام مراحل دیگر دارای ویژگی‌های منحصربه‌فردی است که می‌توان از طریق آن به رشد و تعالی رسید یا به ضلالت و گمراهی. اگر دوران تجرد با عبودیت خداوند و همراه با تقوا طی شد، موجب کرامت است: «ان اکرمکم عندالله اتقاکم» و اگر با گناه و معصیت همراه بود موجب وهن و فساد انسان خواهد شد. این ویژگی مشترک تمامی بخش‌های گوناگون حیات انسان‌هاست.

مجرد بودن به‌خودی‌خود مذموم نیست، متأهل بودن هم ماهیتاً موجب فضل و برتری نیست، بلکه روش و شیوه‌ی عمل ما در این مراحل است که موجب سعادت یا شقاوت خواهد شد. چه‌بسا فردی (دختری) مجرد باشد و در حیا و عفت به مرتبه حضرت مریم سلام‌الله نزدیک شود و چه‌بسا فرد متأهلی که از حدود الهی عبور کند و فاسد و مفسد شود.

امیرالمؤمنین علیه‌السلام در نهج‌البلاغه می‌فرمایند: مَا الْمُجَاهِدُ الشَّهِیدُ فِی سَبِیلِ اللَّهِ بِأَعْظَمَ أَجْراً مِمَّنْ‏ قَدَرَ فَعَفَ‏ لَکَادَ الْعَفِیفُ أَنْ یَکُونَ مَلَکاً مِنَ الْمَلَائِکَه مجاهد شهید در راه خدا پاداشش بیشتر از کسى نیست که قدرت بر گناه داشته ولى خوددارى نموده. چنین انسان با عفّتى نزدیک است فرشته‏‌اى از فرشتگان باشد.

مصداق این روایت همه‌ی زنان و مردان‌اند اما به‌طور خاص شامل دختران و پسران مجرد است که خود را از آلودگی به گناه حفظ می‌کنند. شأن این افراد را ببینید! انسان حیرت می‌کند… یک دختر مجرد عفیف که موضوع بحث ماست، یک چنین ویژگی‌ای دارد، جایگاه او همتای شهید و نزدیک به ملک است.

همچنین، تجرد مانع کمال نیست، همان‌گونه که تأهل تنها راه کمال نیست. همانند حضرت مریم سلام‌الله که به بالاترین مراتب کمال رسیدند و تمامی دختران امام کاظم علیه‌السلام که تجرد به آن‌ها تحمیل‌شده بود، از مسیر قرب و بندگی خداوند و حرکت به‌سوی کمال بازنماندند. در عصر حاضر، قطب علمی شیعه در قم است که به برکت حضور یک دختر مجرد این‌گونه برکت پیداکرده و رزق معرفتی تشیع در تمام دنیا را نشر و بسط می‌دهد.

تکریم یک دختر مجرد با توجه به تقوا و حیاء او صورت می‌گیرد.

اما توهین دختران مجرد که در عرف و فرهنگ ما مرسوم است. در جامعه ما، هم تجرد تا سنین بالا به دختران تحمیل‌شده است و هم مجرد بودن تبدیل‌شده است به برچسبی ناخوشایند که توهین و تحقیر به همراه دارد و ازدواج به‌تنهایی موجب فضل و برتری است! و عبارت‌های توهین‌آمیزی چون منتظر شوهر، ترشیده، دختران افسرده، نسل سوخته و…

دیدگاهی که با نگاه اسلام به یک دختر مجرد عفیف سنخیت ندارد و با کرامتی که برای زنان در نظر گرفته‌شده منافات دارد. ازدواج در اسلام ممدوح است، اما غایت نیست که اگر از کسی سلب شد آن فرد از مسیر زندگی بازبماند. افسردگی، بیماری همه‌گیر جهانی است و اختصاصی به دختران مجرد ندارد. دوری از خدا و از دست دادن امید به زندگی دو عامل مهم افسردگی‌اند که ممکن است برای هر انسانی پیش بیاید، مجرد و متأهل، زن و مرد.

علاوه بر این، دختران مجردی که حق ازدواج از آنان سلب شده نسل سوخته نیستند بلکه مسیر بندگی و تقرب به خداوند برایشان باز است و می توانند با اقتدا به حضرت معصومه سلام الله علیها و تمام دختران امام کاظم علیه السلام به رشد و تعالی برسند و دوران مجردی را چه به ازدواج ختم شود و چه نشود به سلامت بگذرانند.

آنچه موجب آزار و غم دختران مجرد است عرف و نگاه غلط جامعه به آن‌هاست که چنین تصویر نادرستی از آنان دارند. بنده به دنبال مدح  ترویج تجرد نیستم. اما در جامعه ما همان‌گونه که قبلاً هم گفته شد، تجرد به گروهی از دختران (بیش از یک‌میلیون نفر) تحمیل‌شده است که باید به آن توجه کرد و نگاه‌ها را اصلاح کرد.

چندین تصور اشتباه رایج دیگر در مورد تجرد دختران و علت‌های آن گفته می‌شود، مهم‌ترینشان این است که این دختران سخت‌گیر هستند! این نگاه کاملاً اشتباه است و تصور اشتباه دیگری را به ذهن متبادر می‌کند که پسران سخت‌گیر نیستند! تصور درست این است که اکثر این دختران به دلیل این‌که متولد دهه شصت هستند و در دوره تغییر هرم سنی قرارگرفته‌اند، شرایط ازدواج برایشان فراهم نشده است.

 یکی از مسائلی که تجرد را برای دختران سخت‌تر می‌کند، تحمیل اجباری ازدواج به آن‌هاست. با توجیهات بی‌پایه‌ای مانند این‌که می‌گویند «آسیه هم همسر فرعون بود در عین این‌که مؤمن بود»! یعنی یک دختر مؤمن همسر چون فرعونی شود و به دلیل شرایط و بالا رفتن سن به هر انتخابی تن دهد! این در کجای اسلام آمده؟!!

یا این‌که می‌گویند طرف  مقابل واجباتش هم مشکل داشت! داشت! عیبی ندارد! اصل ازدواج است! چه کسی گفته اصل ازدواج بدون هیچ معیاری است؟ اصل در فرهنگ غیر اسلامی ماازدواج بدون قید و شرط است نه در اسلام. اصل در اسلام ازدواج مؤمن و مسلمان با یکدیگرو معیارهای الهی است.

این‌همه روایت که گفته‌شده به افراد بداخلاق، اهل شراب و… دختر ندهید و مؤمن کفو مؤمنه است پس برای چه کسانی است؟ جز مؤمنین؟

منبع : سایت باحجاب/مهدیه منافی

زندگی به سبک شهدا/شهیدسیدحمیدعزیزنژاد نیاکی

زندگی به سبک شهدا/شهیدروح الله مهربانی نیاکی

زندگی به سبک شهدا/شهیدمحمودطاهری غلامی نیاکی

فرماندهان ارتش شاه که حامی انقلاب اسلامی شدند

به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، مبارزات انقلابی مردم ایران علیه رژیم پهلوی زمانی به پیروزی رسید که همه اقشار و طیف‌های مردم در کنار هم مقابل استبداد پهلوی ایستادند. در این میان جوانان مومن و پرشوری که از سیاست‌های ضد اسلامی و ضد مردمی رژیم به ستوه آمده بودند با همراهی روحانیون نقش مهمی در پیروزی انقلاب اسلامی داشتند.

این جوانان بعد‌ها پس از پیروزی انقلاب اسلامی در موقعیت‌های مختلف و شرایط دشوار کشور به کمک آمدند، اوج این همراهی در روز‌های جنگ و دفاع مقدس رقم خورد که جوانان در صف اول حضور در جبهه به میدان جنگ رفتند. در این میان علی‌رغم فضای بسته ارتش شاهنشاهی و زیرنظر داشتن افسران، عده‌ای از آنان همراه و همگام با نوای انقلاب به صف مبارزین پیوستند. نیرو‌هایی که سال‌‎ها بعد و در جریان دفاع مقدس مسوولیت‌های مهمی را در جبهه عهده‌دار شدند. در ادامه به مبارزات و فعالیت‌های تعدادی از نیرو‌های بلندپایه ارتش در دوران مبارزات علیه نظام شاهنشاهی می‌پردازیم.

شهید علی صیاد شیرازی

علی‌رغم فضای حاکم در کشور به خصوص پادگان‌های نظامی و ساختار ارتش که موجب شده بود فرائض و اعمال دینی بصورت رسمی برگزار نشود، وجهه مذهبی و سیره اخلاقی علی صیاد شیرازی او را در ارتش زبانزد کرده بود. او تا زمانی که در پادگان کرمانشاه مشغول خدمت بود جلسات معارف اسلامی را دور از چشم ضد اطلاعات ارتش برگزار می‌کرد. بعد از اعزام به اصفهان وی در خاطرات خود نقل می‌کند که فعالیت‌ش در دو بُعد آغاز شد یکی در جهت خدمتی و دیگری در جهت فعالیت‌های اجتماعی.

سرتیپ گلفام در رابطه با فعالیت‌های انقلابی شهید صیاد شیرازی در دوران رژیم پهلوی می‌گوید: «شهید صیاد شیرازی قبل از پیروزی انقلاب‌ اسلامی علاوه بر شناسایی نیرو‌های مومن و انقلابی در مراکز نظامی اصفهان، برگزاری جلسات بحث و گفت‌وگو، مسافرت به شهرستان‌ها و پادگان‌های درگیر برای برقراری ارتباط و سازماندهی پرسنل انقلابی و مذهبی پادگان‌ها و همچنین ایجاد ارتباط بین نیرو‌های حزب‌الهی درون ارتش با روحانیت در خط امام راحل (ره) را نیز بر عهده داشت. شهید صیاد بصورت نامحسوس در اجتماعات انقلابی و سخنرانی افراد مذهبی سرشناس شرکت می‌کرد.»

شهید صیاد شیرازی همزمان با اوج‌گیری مبارزات ملت مسلمان ایران به رهبری امام خمینی (ره) تقیه را کنار گذاشت و در ارتش علناً به دفاع از علمای اسلام و حکومت اسلامی پرداخت و سرانجام به دلیل این که در بین افسران، تبلیغات ضد رژیم می‌کرد، مورد پیگیری ضد اطلاعات قرار گرفت.

شهید عباس بابایی

شهید بابایی در سال ۱۳۴۹ برای گذراندن دوره خلبانی به آمریکا رفت. او قبل از پیروزی انقلاب اسلامی با پایان دوره‌اش به کشور بازگشت و اتفاقا در مبارزات مردم علیه رژیم ستمشاهی حضوری برجسته داشت به نحوی که نیرو‌های ساواک به دنبال بازداشت او بودند، اما او هر بار به نحوی از دست آن‌ها می‌گریخت. وی در واپسین سال‌های عمر رژیم طاغوتی به طور جدی‌تر وارد میدان مبارزه با رژیم ستمشاهی شد.

شهید ولی‌الله فلاحی

ولی الله فلاحی به دلیل مخالفت با رژیم پهلوی چند بار زندانی شد، اما به دلیل تفکر و دانش بالا و هوشی که داشت از افسران زبده قابل احترام ارتش بود که همواره مورد احترام فرماندهان ارشد قرار داشت. خود وی در خصوص فعالیت‌های سیاسی‌اش نوشته است: «مبارزات سیاسی خود را از سال ۱۳۳۸ علیه رژیم وقت آغاز کرده‌ام و از آن روز تاکنون سه بار به زندان افتاده‌ام و سه نفر از عزیزترین کسان خود را در راه انقلاب قربانی داده‌ام، ما معتقدیم انقلاب اسلامی ایران، بهشتی نو برای اسلام است، یک نظام خدایی که پایگاهی خدایی دارد.»

او به علت داشتن اعتقادات مذهبی و مبارزه سیاسی ضد رژیم شاهنشاهی در اواخر دهه ۴۰ سه بار روانه زندان شد و دائماً در مراقبت دستگاه‌های اطلاعاتی به سر می‌برد و به همین لحاظ به او فقط مشاغل و مأموریت‌های فرهنگی محول می‌شد و در تست امیری هم به شرطی پذیرفته شد که به وی شغل فرماندهی لشکر داده نشود.

در آستانه پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی و همزمان با اوج‌گیری مبارزات انقلابی مردم بر ضد حکومت پهلوی، پس از اعلام حکومت نظامی با تلاش او و سایر همفکران انقلابی‌اش در شیراز، حکومت نظامی لغو شد و جز مواردی معدود، از درگیری‌های جدی ممانعت بعمل آمد.

وی درباره زندگی سیاسی خود قبل از پیروزی انقلاب اسلامی چنین بیان می‌کند: «من از دوران کودکی سعی کرده‌ام متکی به خود باشم، از هفت سالگی تاکنون بی‌وقفه از راه نماز و روزه، به عبادت خدا پرداخته‌ام و ۴۸ سال است که فقط در برابر خدا سر تعظیم فرود آورده‌ام، فقط خدا را بندگی کرده‌ام و فقط از او یاری جسته‌ام و سرانجام علی‌وار زندگی کرده‌ام، هرگز حتی یک لقمه نان حرام نخورده‌ام، در طول تحصیل از برجسته‌ترین شاگردان بوده‌ام، مبارزات سیاسی خود را از سال ۱۳۳۸ علیه رژیم وقت آغاز کرده‌ام و از آن روز تاکنون سه بار به زندان افتاده‌ام و سه نفر از عزیزترین کسان خود را در راه انقلاب قربانی داده‌ام، ما معتقدیم انقلاب اسلامی ایران، بهشتی نو برای اسلام است، یک نظام خدایی که پایگاهی خدایی دارد.»

شهید سپهبد محمد قرنی

سپهبد قرنی که درکارنامه سوابق حرفه‌ای خود در دوران قبل از انقلاب، معاونت ستاد ارتش، فرمانده ارتش در استان‌های مختلف و همچنین ریاست رکن دوم ستاد را داشت، در تاریخ ۲۳ بهمن ۵۷ یعنی یک روز پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامى، از سوی دولت موقت به ریاست ستاد کل ارتش منصوب شد.

سپهبد قرنی در اواخر سال ۱۳۳۵ هنگامی که رئیس رکن ۲ ستاد ارتش بود، فعالیت‌های خود را علیه رژیم شاه آغاز کرد. سپهبد قرنی، در اسفند سال ۱۳۳۶ به اتهام طرح کودتا علیه رژیم پهلوی بازداشت شد؛ اما با وجود جرایم سنگینی که به وی نسبت داده شد، تنها به سه سال زندان و اخراج از ارتش محکوم شد. قرنی در دی سال ۱۳۳۹ مورد عفو قرار گرفت و از زندان آزاد شد، اما این بار نیز فعالیت‌های سیاسی خود را در رابطه با نهضت آزادی و آیت ا... طالقانی ادامه داد و اواخر سال ۱۳۴۲ مجددا بازداشت شد؛ این بار نزدیک به ۹ ماه در زندان انفرادی به سر برد و مجددا در دادگاه نظامی به سه سال زندان محکوم شد و در دی سال ۱۳۴۵ از زندان آزاد و تا پیروزی انقلاب اسلامی تحت نظر ساواک خانه‌نشین شد.

زندگی به سبک شهدا/شهیدسیدمرتضی توسلی مقدم نیاکی