احیاگر معروف

آرشیو سایت

۲۵

اسفند ۹۵

نظرات

استاد رائفی پور:ساپورت رنگ پا و نازک اومد که محرک تر از زمانی است که زن برهنه باشد

سرباز ولایت

| ۲۵ اسفند ۹۵ ، ۲۲:۳۸

حجاب سبک زندگی غربی

استاد رائفی پور:ساپورت رنگ پا و نازک اومد که محرک تر از زمانی است که زن برهنه باشد

منبع:سایت روشنگری

۲۳

اسفند ۹۵

نظرات

ناگفته های پیچیده ترین عملیات اطلاعاتی ایران-قسمت هفتم

سرباز ولایت

| ۲۳ اسفند ۹۵ ، ۱۱:۰۹

بانک فیلم

ناگفته های پیچیده ترین عملیات اطلاعاتی ایران-قسمت هفتم

زوجِ ازهم جداشده ی اسکندر و فاطمه مجبور به همکاری مجدد شده اند. اتفاقی که هردوی آنها را خشمگین کرده. این همکاری اما انگار موفقیت آمیز است...

منبع:سایت روشنگری

۲۳

اسفند ۹۵

نظرات

ناگفته های پیچیده ترین عملیات اطلاعاتی ایران - قسمت ششم

سرباز ولایت

| ۲۳ اسفند ۹۵ ، ۱۱:۰۷

بانک فیلم

ناگفته های پیچیده ترین عملیات اطلاعاتی ایران - قسمت ششم

همه چیز به هم ریخته است. مسئولان از عملکرد فاطمه راضی نیستند. ناگهان یک انفجار اوضاع را بدتر می کند...

منبع:سایت روشنگری

۲۳

اسفند ۹۵

نظرات

حکم کسی که نماز نمی‌خواند چیست؟

سرباز ولایت

| ۲۳ اسفند ۹۵ ، ۱۰:۵۲

علمای دین احکام پرسش وپاسخ رهبری انقلاب نماز

حکم کسی که نماز نمی‌خواند چیست؟

حرمت ترک نماز، از انجام بسیاری از اعمال حرام سنگین تر است. چون انسان در ارتکاب بعضی از اعمال حرام، قصد بی حرمتی به خدای متعال و دین را ندارد، بلکه جنبه حیوانی انسان بر او غلبه کرده و چه بسا بعد از مبتلا شدن به فعل حرام، به شدت از خدای متعال می ترسد و توبه می کند. در حالی که رها کردن نماز، موثر از غلبه شهوات بر انسان نیست. بلکه ناشی از ضعف ایمان و بی توجهی به دستور الهی است.

از حضرت صادق علیه الاسلام سؤال شد که چرا زانى کافر نیست ولى کسى که نماز نمى ‏گذارد کافر مى ‏باشد، امام علیه الاسلام فرمود: چون زناکار براى‏ شهوت این کار را مى‏ کند ولى آن کس که نماز را ترک مى‏ کند براى این است که به آن اهمیت نمى ‏دهد. زناکار براى لذت دنبال زنى را مى ‏گیرد و از او کامجوئى مى ‏کند، ولى آن کس که نماز را ترک کرده و آن را انجام نمى ‏دهد قصدش لذت نیست بلکه فقط نظرش بى‏ اهمیت شمردن آن مى ‏باشد و هر گاه کسى نظرش استخفاف باشد کافر مى ‏گردد.

البته این کفر تا زمانی که همراه با انکار نماز نباشد، سبب جاری شدن احکام کافر، مثل عدم طهارت، عدم پاک بودن ذبایح او و حرمت ازدواج با او و ... نمی شود. و تنها در جایی که انکار نماز به شکل انکار ضروری دین باشد، این احکام برای شخص لازم است. اما به هر حال ترک نماز، مساله ای سبک نیست. و شخص در صورتی که نسبت به نماز سهل انگاری کند، مشمول نفرین الهی می شود:

«فَوَیْلٌ لِّلْمُصَلِّینَ* الَّذینَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ[ماعون/4و5] پس واى بر نمازگزارانى که در نماز خود سهل‏ انگارى مى ‏کنند.»

سهل انگاران در نماز با هم تفاوت هایی دارند، بعضی نماز را به طور کلی ترک می کنند و علت این کار مسامحه و کم اعتنایی به امور اخروی است. بعضی نماز را در بعضی اوقات ترک می کنند و آن را سبک می شمارند، بعضی نماز را انجام می دهند اما نسبت به شرایط و واجبات آن (مثل طهارت، غصبی نبودن محل و ...) بی اعتنا هستند، همه این ها با تفاوت هایشان، در نفرین الهی شریک هستند. هر چند هر کدام به میزان سهل انگاری اش در نماز، بهره ای از این قهر و غضب خواهد داشت.

از حضرت صادق علیه الاسلام سؤال شد که چرا زانى کافر نیست ولى کسى که نماز نمى ‏گذارد کافر مى ‏باشد، امام علیه الاسلام فرمود: چون زناکار براى‏ شهوت این کار را مى‏ کند ولى آن کس که نماز را ترک مى‏ کند براى این است که به آن اهمیت نمى ‏دهد. زناکار براى لذت دنبال زنى را مى ‏گیرد و از او کامجوئى مى ‏کند، ولى آن کس که نماز را ترک کرده و آن را انجام نمى ‏دهد قصدش لذت نیست بلکه فقط نظرش بى‏ اهمیت شمردن آن مى ‏باشد و هر گاه کسى نظرش استخفاف باشد کافر مى ‏گردد

به هر حال باید توجه داشت که ایمان باید در زبان، قلب و عمل انسان، نقش آفرینی کند. پیامبر صلوات الله علیه وآله می فرمایند: «الْإِیمَانُ إِقْرَارٌ بِاللِّسَانِ وَ مَعْرِفَةٌ بِالْقَلْبِ وَ عَمَلٌ بِالْأَرْکَانِ ؛ ایمان شامل اقرار زبانی، عقیده قلبی و عمل اعضا است.»

پس کسی که ایمان او تنها در زبانش است، و تاثیری در اعمال او ندارد و اساسی ترین عبادت را انجام نمی دهد، از ایمان واقعی بهره نبرده و این گونه ایمان فایده ای به حال او نخواهد داشت. مگر اینکه زمینه ساز و مقدمه ای برای سیر مراحل دیگر ایمان باشد تا شخص به لوازم قطعی ایمان پایبند شود. و حقیقتا خود را بنده خدا بداند.

در برخی از روایات تارک نماز را در حکم کافر معرفی کرده اند، مَنْ تَرَکَ‏ الصَّلَاةَ مُتَعَمِّداً فَقَدْ کَفَرَ…؛ علامه مجلسی، بحار، ج 30، ص 673. دو صورت دارد گاهی کاهل نماز است، یعنی از روی جهل و تنبلی و یا بی مبالاتی در انجام نماز کوتاهی می کند، چنین شخصی کافر فقهی و عقیدتی نیست بلکه چون معرفت لازم را ندارد، نعمت الهی را کفر ورزیده است و مستحق عذاب الهی هست اما حکم سایر مسلمانان را دارد! اما گاهی اصل نماز را قبول ندارد به گونه ای که منکر دین و ضروریات می شود در این صورت چنین شخصی کافر فقهی محسوب می شود و آثار کافر را دارد یعنی نمی توان با او ازدواج کرد و نجس می باشد!.

مطابق نظر آیت الله خامنه ای:

س 315: با جمعی از دوستان خانه‏ای را اجاره کردیم و متوجه شدیم که یکی از آنها نماز نمی‏خواند. بعد از سؤال از وی، پاسخ داد که قلباً به خداوند تبارک و تعالی ایمان دارد، ولی نماز نمی‏خواند. با توجه به هم غذا بودن و ارتباط زیاد با وی، آیا باید او را نجس بدانیم؟

ج: مجرد ترک نماز و روزه و سایر واجبات شرعى باعث ارتداد مسلمان و کافر شدن و نجاست وى نمى‏گردد و تا زمانى که ارتداد وى احراز نشده است، حکم سایر مسلمانان را دارد. (سایت هدانا برگرفته از استفتائات آیت الله العظمی خامنه ای)

مطابق نظر آیت الله سیستانی:

پرسش: تارک الصلاة در چه صورت کافر است و آیا نجس هم می باشد؟

پاسخ: مجرد ترک نماز موجب کفر نمی شود اگر چه ترک آن از گناهان بزرگ است .

منبع:فرهنگ نیوز

۲۳

اسفند ۹۵

نظرات

عفت و حیا حلقه مفقوده در مد و پوشش

سرباز ولایت

| ۲۳ اسفند ۹۵ ، ۱۰:۴۶

حجاب بشقاب های توخالی سبک زندگی غربی

عفت و حیا حلقه مفقوده در مد و پوشش

پس از برگزاری جشنواره مد و لباس فجر که از سوم اسفند ماه آغاز شد و به گفته دبیر کارگروه ساماندهی مد و لباس، 25 برند ایرانی و اسلامی محصولات خود را درتالار وحدت، برج میلاد و برج آزادی عرضه کردند، شاید اولین چیزی که به ذهن بعضی از بازدید کنندگان می رسید، این بود که مد و لباس در بازار خرید سال نو، ساماندهی شده و لباس ها با پوشش مناسب تری نسبت به چند سال اخیر به خریداران عرضه خواهد شد، چرا که در اثنای برگزاری نمایشگاه، دبیر کارگروه ساماندهی مد و لباس از اطمینان خود سخن گفته بود که بالغ بر 50 درصد از آثار سال گذشته جشنواره مد و لباس به تولید انبوه رسیده است و اما ماموریت این کارگروه جریان سازی طراحی لباس ایرانی و اسلامی از طریق برگزاری این جشنواره هاست.

نگاهی به تاریخچه پوشش در ایران نشان می دهد، پیشینه ای به درازای تمدن بشریت در این زمینه وجود دارد. میل به مستور بودن و مصون ماندن در فطرت بشر نهاده شده و پیروان تمامی ادیان معتقد به پوششی کامل تر در مراسم عبادی و مذهبی خود هستند.

در سال های اخیر، صنعت مد و لباس، پیشرفت چشمگیری داشته است به طوری که آمارها نشان می دهد مبلغی که مردم برای خرید لباس هزینه می کنند، هر ساله افزایش بیشتری نسبت به سال گذشته پیدا می کند و همین آمار، شرکت های تولید داخلی را بر آن داشته است تا با رویکردی جدید در این حوزه مشغول به فعالیت شوند. در این میان عده ای هم نگرانی عدم رقابت لباس های اسلامی- ایرانی با مد روز دنیا را دارند و روند رو به رشد فروش لباس های خارجی را دلیل این موضوع می دانند. این هم بهانه ای شده است تا طراحی هایی با سبک دیگران وارد بازار البسه شود و نوع طراحی ها نشان از دست های پشت پرده ای دارد که تعریفی متفاوت از زیبایی و پوشش ارائه می دهند و الزامات آن را به سمت تلفیقی از پوشش و عریانی هدایت می کنند. این نگرانی وقتی بیشتر بروز می کند که امکان تهیه لباس مناسب در بازار جامعه اسلامی برای زنان و دختران مذهبی بسیار کاسته می شود و مانتوهایی بدون دکمه و باز، همراه آستین هایی تا آرنج، رگال فروشگاه ها را به خود اختصاص می دهند.

با نگاهی میدانی در فضای فروشگاه ها، تنوع و تفاوت محسوس در نوع طراحی ها را می توان به وضوح مشاهده کرد. ولی در این زمینه با سوالاتی از این قبیل مواجه هستیم :

بازار جامعه اسلامی تا چه اندازه پوشش های اسلامی را ترویج می کند و چه موانع و چالش هایی در این زمینه وجود دارد؟

الف: مطابقت عرضه و تقاضا در اثر تغییر ذائقه و سلیقه
یکی از موانع موجود در این زمینه را باید، کمرنگ شدن اهمیت حجاب و پوشش اسلامی دانست. این مساله ابعاد مختلفی دارد که یک بعد آن مسئله فرهنگ و آموزش و درونی سازی در این زمینه است، و بعد دیگر فضای جامعه است که باید با فرهنگ آن جامعه تناسب داشته باشد. پیش رفتن به سمت سبک زندگی غربی در زمینه های متفاوت از جمله مد و پوشش، عرضه و تقاضا را تحت امر خود قرار می دهد و افراد آن جامعه پوششی را برمی گزینند که با فرهنگ پذیرفته شده مطابقت داشته باشد. با وجود شبکه های متعدد فارسی زبان ماهواره و فعالان عرصه فضای مجازی در زمینه مد و پوشش غربی، سلیقه افراد به سمت عریانی تدریجی کشانده می شود و در نتیجه ترویج پوشش اسلامی در این جامعه آرام و خزنده کمرنگ می گردد.

ب: عدم سرمایه گذاری کافی تولید کنندگان داخلی در طراحی مدل های اسلامی
یکی از وظایف تولید کنندگان داخلی این است که در طراحی مدل ها سرمایه گذاری کنند، تا بدین ترتیب ارزش افزوده محصولات بالا برود و مدل لباس ها نیز مطابق هویت اسلامی طراحی شود، ولی در این زمینه هم با کاستی هایی مواجه هستیم.

ج: عدم نظارت و کنترل دقیق واردات کالاهای خارجی
به دلیل عدم کنترل واردات کالا، مدل هایی وارد بازار عرضه می شوند که با ارزش های اسلامی فاصله دارند و این موضوع هم دلیلی می شود تا بعضی از تولیدکنندگان داخلی علاوه بر اینکه مدل هایی را تولید کنند که با هویت ایرانی همگونی ندارد، کالاهای تولیدی خود را با برچسب و مارک خارجی روانه بازار کنند.
آیا لباس هایی با پوشش مناسب، به گستردگی لباس هایی که با شرایط حیا و عفاف منافات دارد، یافت می شود؟
بررسی ابعاد مختلف عفاف و گستره آن در شئونات فردی و اجتماعی دامنه وسیعی را در بر می گیرد که عفاف در اندیشه، نگاه، معاشرت و پوشش را شامل می شود. ترویج عفاف در قالب پوشش نیز مستلزم ارائه طرح ها و برنامه های کاربردی و هدفمند است. هدفمند نبودن طراحی لباس و مطابقت نداشتن با حیا و عفاف، اختلاف قیمت های فراوان مدل های اسلامی و غیر اسلامی، دلیل روشنی است بر اینکه در این حوزه قصور وجود دارد و بازار عرضه پاسخگوی قشر مذهبی جامعه نیست.

وعده هایی که برای جلوگیری از ورود فرهنگ غربی در این زمینه داده شده، چقدر جامه عمل پوشیده است؟

بر اساس ماده یک قانون ساماندهی مد و لباس، به منظور حفظ و تقویت فرهنگ و هویت ایرانی-اسلامی، ارج نهادن، تبیین، ترویج و تثبیت الگوهای بومی و ملی، هدایت بازار تولید و عرضه البسه و پوشاک بر اساس طرح ها و الگوهای داخلی و نیز در جهت ترغیب مردم به پرهیز از انتخاب و پرهیز ازمصرف الگوهای بیگانه و غیر مانوس با فرهنگ و هویت ایرانی بر عهده وزارت فرهنگ و ارشاد گذاشته شد، اما به لحاظ اجرا و محتوا با چالش هایی رو به رو شد. این قانون که نیاز به بازنگری داشت، همچنان در لا به لای اوراق باقی ماند و در صحنه عملی به اجرا نرسید.

غفلت مسئولین مشکلات زیادی را در زمینه مد ولباس ایجاد کرده است.
فعالیت بی دغدغه برندهای ایرانی که طراحان آنها ساکن امریکا هستند، همچون برندهای "نیمانی" که خطوط نستعلیق را بر البسه نقشینه کرده و توسط (نیما بهنود) پسر مسعود بهنود، مدیریت می شود و برند "پوش" که معروف است به طراحی های غیر متعارف و آغازگر سبک مدرن پوشش جوانان و طراح سبک مد خیابانی است، توسط فرناز عبدلی که خود از افرادی است که تلاش های زیادی برای آزادی های مدنی داشته است، به راحتی در حال عرضه مدل های خود است.
همین طور ورود انبوه البسه از کشورهای اروپایی و امریکایی، نشان می دهد کنترل لازم در این زمینه صورت نمی گیرد. لباس های تنگ، تن نما و تحریک کننده از جمله طراحی هایی هستند که در سایه فرهنگ غربی جزئی از پوشش محسوب و عنوان "مد" به خود گرفته اند.

سخن آخر:
با توجه به گزارش حاضر، معلوم است مسئله پوشش در کشور نیاز به بررسی عمیق و کارشناسانه دارد و تصمیم گیری های مقطعی کارساز نیست. در عین حال می طلبد که اصلاحاتی در قانون ساماندهی مد و لباس صورت پذیرفته و توجه به زیرساخت های اقتصادی، حمایت و ارائه تسهیلات به طراحان مدل های اسلامی و تمرکز نظارت بر واحدهای تولیدی عمده به جای واحدهای صنفی و خرده فروشی ها در درجه اهمیت قرار گیرند./

منبع:فرهنگ نیوز

۲۱

اسفند ۹۵

نظرات

ناگفته های پیچیده ترین عملیات اطلاعاتی ایران-قسمت پنجم

سرباز ولایت

| ۲۱ اسفند ۹۵ ، ۱۷:۱۱

بانک فیلم

ناگفته های پیچیده ترین عملیات اطلاعاتی ایران-قسمت پنجم

ماموریت جدید ریگی به او اعلام می شود: ترور استاندار سیستان در حمایت از فتنه. اما انگار چیزی مشکوک به نظر می آید. شاید ستار نفوذی باشد...

منبع:سایت روشنگری

ماجرای ساخت اولین موشک ایرانی را در این کتاب بخوانید

سه شنبه ۲۸ فروردين ۱۴۰۳

ماجرای ساخت اولین موشک ایرانی را در این کتاب بخوانید

کتاب، پر از جزئیاتی قوی و مستند از این دو سالِ پر از تلاشِ آقا حسن است؛ از روزهایی که به سوریه و لیبی رفت تا با دانش موشکی برگردد. از روزهایی که برای جنگ با دنیا در تقلا بود. او، یک نفر بود اما از تنهایی راه، وحشت نمی‌کرد. انگار که قدرتش را و ایمانش را از منبعی ورای تمام منابع امید در دنیا می‌گرفت.

صفرِ صفر بودیم. دقیقا ایستاده در همان نقطه‌ای که دست از همه جا کوتاه است. چیزی شبیه حال و روز مُرده‌‌ای که نه راه پس دارد و نه حتی درست و حسابی می‌تواند پیش برود! معلق بودیم. بین زمین و هوا. آن هم نه یک معلقِ سر به هوا که کسی کارش نداشته باشد؛ نه. یک معلق که بیشتر از ده کشور جهان دست به دست هم داده‌ بودند تا خرد و خاکِ شیرش کنند! صدام هم پیش‌قراول‌شان شده بود. آن‌ها موشک می‌دادند و این‌ها، ما را پشت سر هم می‌کوبیدند؛ با موشک‌های شوروی؛ از سی و یکم شهریور ۵۹ تا مرداد سال ۶۳ که کتاب، دقیقاً از همان جا شروع می‌شود. آن هم با روایتی مستند و واقعی از زندگی مردی که همه‌ی ما او را به اسم «پدر موشکی ایران» می‌شناسیم.

کتاب «خط مقدم»، نه پیچیدگی‌های سر هم کردنِ توصیفات و رویاپردازی‌های نویسنده‌ها را دارد؛ و نه حتی قرار است شما را غرق در بازی با کلماتش کند؛ کتاب، صاف است و ساده و پر از جمله‌هایی کوتاه که در روایتی بلند، از دو سالِ زندگی پدر موشکی ایران، به هم پیوسته شده‌ است و خانم فائضه غفار حدادی، نویسنده کتاب، در مقدمه‌اش، این‌طور از آن می‌گوید: کتاب را که نوشتم، دیدم که فقط دو سال از زندگی یک نفر نیست. داستانی است واقعی از تلاشی دسته‌جمعی و جهادی در روزهای ناامیدی و بحران.

ماجرای کتاب در روزهای اوج جنگ است؛ از مرداد سال ۶۳ تا دی ماه سال ۶۵. مقطعی که در آن کشته می‌شدیم بی‌آنکه دفاع درخوری از خودمان و خاک‌مان داشته باشیم چون موشکی نداشتیم. نداشتن دانش موشکی به نقطه ضعف ما تبدیل شده بود اما ناگهان، سر و کله‌ی جوانی پیدا می‌شود به اسم «حسن طهرانی مقدم»، که آمادگی نشان می‌دهد تا از این نقطه‌ی ضعف، نقطه‌ی عطف بسازد! و «با اینکه دو ماه از عروسی‌اش می‌گذشت، فقط دو روز با عروسش زندگی کرده بود. چون دو روز بعد از مراسم، عروسش را تنها گذاشت و برگشت اهواز. بهمن و اسفند پر شده بود از مأموریت‌های مهم برای توپخانه.»

در ادامه کتاب، او را به «حسن آقا» می‌شناسیم. مردی که فرمانده وقتِ توپخانه جمهوری اسلامی ایران است اما ردپای خنده‌ها و شوخی‌های شیرین‌اش در خط به خط روایت ملموس است. او، کسی است که در اوج ناامیدی، امیدوار است؛ در انتهایی‌ترین حد شکست، مطمئنِ به پیروزی است؛ و در سیاه‌ترین لحظات جنگ، دنبال نور می‌گردد و پیدایش می‌کند.

اوایل سال ۶۰ که برای اولین بار وارد آبادان شد، کارهای زیادی می‌توانست بکند. هم از تخریب چیزهایی می‌دانست هم کار با اسلحه؛ جنگ شهری را در جبهه غرب یاد گرفته بود. اما مستقیماً رفت سراغ خمپاره. می‌گفت: ما از توی سوراخی کوچک این ژ۳ هیچ‌ وقت نمی‌توانیم پیروز شویم.کتاب، پر از جزئیاتی قوی و مستند از این دو سالِ پر از تلاشِ آقا حسن است؛ از روزهایی که به سوریه و لیبی رفت تا با دانش موشکی برگردد. از روزهایی که برای جنگ با دنیا در تقلا بود. او، یک نفر بود اما از تنهایی راه، وحشت نمی‌کرد. انگار که قدرتش را و ایمانش را از منبعی ورای تمام منابع امید در دنیا می‌گرفت. روی زمین بود اما اتصالی آسمانی، از او، که مجموعه‌ای انسانی از گوشت و رگ و استخوان و خون بود، کوهی آهنین ساخته بود برای حلول در نماد قدرت و مقاومتی به نام «موشک».

او زندگی را، همسرش را، و نشستن در کنج آرام خانه‌اش را دوست داشت؛ در یکی از نامه‌هایش به آدرس سفارت‌خانه‌ی دمشق برای همسرش نوشته بود: نمی‌دانم نامه‌هایی که فرستاده‌ام به دستت رسیده یا نه. ولی من می‌دانم که تا به حال این‌قدر نامه ننوشته بودم و علت آن اعتبار و علاقه و درجه محبت من به تو است. اما به سرگردان بودن در سفارت‌خانه‌ها و هتل‌ها و کشورها می‌بالید تا زمانِ رسیدن به دانشی که اولین موشک را برای جمهوری اسلامی ایران؛ آن هم در شرایط جنگ و زور و تحریم، بسازد.

دستور پرتاب اولین موشک جمهوری اسلامی، عصر روز یکشنبه ۱۹ اسفند به حسن آقا ابلاغ شد. حس عجیبی بود. همه چیز امتحان نشده و بکر بود. همه کسانی که به نوعی مسئول بودند، توی ذهن‌شان درگیر مسائل لاینحلی بودند که جوابش را فقط آینده تعیین می‌کرد. آیا بعد از این همه تلاش و دوندگی، واقعا ایران می‌توانست موشک هوا کند؟

اضطراب، ترس و زیر ذره‌بینی به وسعت جهان بودن کافی بود تا آقا حسن از آرزویی به بزرگی و دست نیافتنیِ ساخت موشک دست بکشد اما جلو ایستاد و همه با لباس سبز سپاه به او اقتدا کردند. نمازش این بار کمی بیشتر طول کشیده بود و در قنوت، راز و نیازش متفاوت‌تر بود: خدایا، تو شاهدی که ما برای عزت دادن به دین تو و نجات مردم بی‌گناه و خوش‌حالی امام شهدا عازم چنین ماموریتی هستیم. خدایا، دستمان را بگیر و هر آنچه خیر ماست بر ما نازل کن. ربی إنی لما أنزلت إلی من خیر فقیر.

و آیا خدا، بنده‌های راستینش را تنها خواهد گذاشت؟ آیا به حال خود رها خواهند شد؟ دفتر خاطرات حسن آقا؛ ۲۷ اسفند ۱۳۶۳ـ ظهر خبر رسید که موشک زمین به زمین به ساختمان جدید البنای وزارت خارجه بغداد، اصابت کرده است. صدای انفجار، مراسم جشنی را که صدامی‌ها بابت عقب‌نشینی نیروهای ایرانی راه انداخته بودند به هم زده و صدای انفجار موشک همراه صدای سخنران مراسم از رادیو پخش شده.

حسن آقا موشک را می‌سازد. اولین موشک جمهوری اسلامی ایران و بغداد را با آن می‌زند؛ درست بیخ گوش صدام را. جهان شوکه می‌شود. صدام کپ می‌کند. بیشتر شبیه معجزه است. بی‌بی‌سی خبرش را منتشر می‌کند: یک موشک دوربرد زمین به زمین به بغداد اصابت کرد که شدت انفجار آن به حدی بود که صدای آن تا کیلومترها فاصله از محل انفجار، شنیده شده است.

ذوق‌زده می‌خوانم و می خندم و کتاب خط مقدم را ورق می‌زنم. دردها و رنج‌ها و صبوری‌های حسن آقا را. دلم روشن می‌شود از خواندنِ دو سالِ پربرکت از عمر یک مرد و آفرین می‌گویم به اراده‌ای که شبیه معجزه است. انگار که با او دوستی صمیمی شده‌ام. حالا در صفحه آخر کتاب ایستاده‌ام و آخرین جمله‌های نامه محسن رضایی به امام را پس از شلیک موشکِ حسن آقا را آرام زمزمه می‌کنم: فرزندان پاسدار حضرت‌عالی ظرف مدت هفده روز هم سایت پرتاب موشک و هم موشک‌ها را آماده و عملیاتی نمودند که این خود شبیه به یک معجزه است. اکثر عناصر لیبیایی که در ایران هستند و در این زمینه مسئولیت دارند، پس از شلیک موشک به برادران سپاه گفتند: «حتما یک هیئت از شوروی به اینجا آمده و این تجهیزات را راه‌اندازی کرده؛ امکان ندارد که خود شما توانسته باشید این کار را انجام بدهید، چرا که این کار به سال‌ها آموزش و تجربه عملی نیازمند است.

کتاب را می‌بندم و روی سینه‌ام فشارش می‌دهم. راستی که معجزه است. و با خودم می‌گویم حال من چطور می‌توانم برای وطنم معجزه کنم؟ ما چطور می‌توانیم برای وطن‌مان، مثل حسن آقای طهرانی مقدم معجزه کنیم؟ آینده، چشم به راه معجزه ماست.