احیاگر معروف

«دلتنگ بابا»؛ عیدانه ای برای چشم های اشکبار دختران شهدایِ مدافع حرم

به گزارش بسیج پرس؛ منصور نظری از شعرای آئینی سرا و متعهد کشور به مناسبت فرارسیدن سال نو، قطعه شعر «دلتنگ بابا» را سرود و به عنوان عیدانه ای به قلبهای شکسته و چشم های اشکبار دختران شهدایِ مدافع حرم، تقدیم کرد.

این شعر را در ادامه می خوانید:

دختر بابا منم، طناز عشق - رفته بابایم سفر شهر دمشق
یادم آید آن سحرگاهی که رفت - برنگشته او از آن راهی که رفت

وقت رفتن هست یادم در وداع - گفت بابا می‌روم بهر دفاع
گفتم از که؟ از کجا؟ ای خوب عشق - گفت از ناموس شیعه در دمشق

گفت بابا، زینب آنجا بی‌کَس است - حضرت زهرا بر او دلواپس است
خون ز غیرت در رگ بابا به جوش - گفت باید او علم گیرد به دوش

گفت باید تا شود عباس او - از حرم با جان بدارد پاس او
گفت بابا می‌رود در خاتمه - تا بگیرد انتقام فاطمه

هست یادم بوسه‌های آخرش - لحظۀِ قران گرفتن بر سرش
در بغل بگرفت و نازم کرد او - غرقه در سوزوگدازم کرد او

رفت بابا مست عطر یاس‌ها - تا شود هم‌سنگر عباس‌ها
رفت بابایم سحرگاهی دمشق - تا که عباسی کند در شهر عشق

رفته بود او یاری سید علی - گفته بود او زود می‌آید ولی
عید شد بابا نیامد، راز چیست - گفته مادر کرده او پرواز چیست

گفته مادر رفته بابا آسمان - پیش آقا مهدی صاحب زمان
در تحیُر مانده‌ام پرواز را - می‌کنم با خود مرور این راز را

آه، بابایم که بال و پر نداشت - پیکرش هم تازه دیدم سر نداشت
بی‌سر و بی‌بال و پر آیا توان - پرکشیدن از زمین تا آسمان

یادم آید بعد از آن روزی که من - لاله‌ای دیدم فریبا در کفن
در کفن پوشیده‌ای آرام عشق – بر دل او داغ بانوی دمشق

مادرم گفت او که بابای من است - این‌که تکه‌تکه و پاره تن است
پیکرش همچون شقایق گشته بود - مادرم می‌گفت عاشق گشته بود

عاشقِ من او نبود آیا ولی؟ - یا نبودم شاید عشق اولی؟
یادم آمد، بین ما از آن‌همه - بهرِ بابا عشق اول فاطمه

عاشقانه یادم آید بَر که زیست - هر شب او از یاد عشقش می‌گریست
یاد زهرا یاد زینب اشک و آه - کربلا و خیمه‌های بی‌پناه

یاد شام و آن خرابات بلا - گوشۀِ ویرانه بر پا کربلا
بسته ناموسِ علی در بند و غُل –مُعجزِ سرنیزه‌های کرده گُل

بعد از آن از عمه پرسیدم سؤال - تا گذشته بر سر بابا چه حال
گفت عمه رفته بابایم بهشت - بوده بابا را شهادت سرنوشت

با خودم در کنج تنهایی خویش - یاد بابا می‌کنم با قلب ریش
آه، یعنی او مرا تنها نهاد - دخترش را رفت و بابا جا نهاد

او که هر شب شانه می‌زد موی من - بوسه می‌زد عاشقانه روی من
رفت یعنی تا همیشه تا ابد - تا مرا با درد و غم تنها نهد

ای برایت فاطمه عشق نخست - دختر دردانه‌ات دل‌تنگ توست
کُشتۀِ از عشق زینب در دمشق - بر مزارت خفته‌ام در خواب عشق

آه ازآن شب‌ها که در آغوش تو - خنده‌ام می‌برد عقل و هوش تو
آه آن شب‌های رؤیایی چه شد - آن‌همه عشق و فریبایی چه شد

مشتریِ نازهای من چه شد - محرم با رازهای من چه شد
عید شد بابا بیا بس کُن فراق - دختر دردانه را کو تاب داغ

دل مسوزانم بیا بابای من - گم‌شده ای یوسف زیبای من
تُنگ قلبم بی تو باباجان شکست - بی تو سال نو عزا و ماتم است

سبزه‌های سال نو پژمرده، زرد – سفره‌های عیدمان لبریز درد
ای شده عباس زینب در دمشق - کاش می‌شد بازگردی مرد عشق

کاش می‌شد لحظۀی تحویل سال - در بغل‌گیرم تو را من در خیال
شه نشین خانۀِ چشم تو باز- بوسه‌بارانت کنم بابا به ناز

هرکجا هستی مرا خوش با تو یاد - سال نو بابا مبارک بر تو باد

به امید ظهور حضرت یار ...

سحرگاه چهارشنبه 26 اسفندماه 1394 – منصور نظری

انتهای پیام//