نرم افزارهای برگزیده
سرباز کوچک ولایت ،آمرمعروف وناهی منکر
سایت های ویژه کودک ونوجوان
پربحث ترين ها
مراجع تقلید
سرداران دفاع مقدس
پیوندهای تصویری
تبلیغات سایت
۰۳
آذر ۹۴
نظرات
۰
با چه نوع حجابی شروع کنیم؟
سرباز ولایت
حجاب احکام سبک زندگی اسلامی امربه معروف نهی ازمنکر
با چه نوع حجابی شروع کنیم؟
اگر شما به تازگی حجاب را انتخاب کرده اید و یا مدتی است تصمیم گرفته اید که حجاب را رعایت کنید، لازم است نکاتی را در نظر بگیرید تا در انتخاب خود موفق تر باشید. شاید در ابتدا با کمی مشکل مواجه باشید و نتوانید لباس های مناسبی که حجاب کامل را داشته باشد با هم ست کنید. پیشنهاد می کنیم در انتخاب نوع حجاب تان نکات زیر را در نظر بگیرید.
از امروز هر مانتویی را نمی توانید بپوشید
اکنون که تصمیم گرفته اید پوشش کامل داشته باشید، می بایست آداب آن را نیز رعایت نمایید، برای مثال در انتخاب مانتو دقت بیشتری کنید، اگر تا قبل از این نسبت به تنگ و کوتاه بودن مانتو بی توجه بودید از امروز می بایست مانتویی را انتخاب کنید که حجم بدنتان را کاملاً بپوشاند.
در واقع کمی کارتان سخت می شود؛ زیرا پیدا کردن مانتوهایی که با ویژگی های اسلامی باشد؛ بسیار سخت شده است. اما با کمی صبوری و کمک از خداوند خواهید توانست پوشش مناسب را تدارک ببینید. به مراکزی که پوشاک اسلامی ارائه می دهند مراجعه کنید، سعی کنید به تدریج همه ی این مراکز را بشناسید و مرکزی را که پوشاکی مناسب با سلیقه شما ارائه می کند، انتخاب کنید.
چه شال و روسریی را انتخاب کنم؟
نوع شال و روسری در پوشش یک خانم بسیار مؤثر است. اگر تا قبل از این روسری یا شالی استفاده می کردید که همه موهای شما را نمی پوشاند از این پس حتماً برایتان مهم است که چگونه پوشش سر خود را کامل کنید.
در انتخاب روسری بهتر است از نوعی استفاده کنید که قواره دارتر باشد؛ تا بتوانید بخشی از حجم بدن را نیز با آن بپوشانید. برای مثال بهتر است روسری را گره نزنید زیرا در اینصورت باید به فکر پوشاندن حجم بالاتنه خود نیز باشید ولی اگر روسری را بصورت مقنعه سر کنید و یا به مدل لبنانی ببندید، با یک تیر دو نشان زده اید. زیرا اگر مانتوی شما هم کمی حجم بالاتنه را نشان دهد، شما با روسری آن را پوشانده اید.
اگر شما از شال استفاده می کردید از این پس باید به دنبال شال های عریض تر باشید که هم موها را کامل بپوشاند و هم زیبا بایستد. شاید مجبور شوید وقت بیشتری برای تهیه آن صرف کنید ولی بعد از مدتی با فروشگاه هایی که این اجناس را دارند آشنا می شوید و دیگر زمان زیادی از شما نخواهد گرفت.
رنگ حجابم را چگونه ست کنم؟
از این پس یکی از دغدغه های شما انتخاب رنگ پوششتان خواهد بود. شاید در ابتدا کمی دردسر ساز باشد به خصوص اگر قبلاً از رنگ های جیغ استفاده می کردید، ولی نگران نباشید به تدریج این روال برایتان جا می افتد و به راحتی می توانید علاوه بر اینکه پوشش خود را ست کنید حجابی که مورد نظر دین باشد را داشته باشید.
در استفاده از رنگ ها در اسلام فی نفسه محدودیتی وجود ندارد، به ویژه در خانه و بین محارم، تنها دستورات و توصیه های پوشش که در اسلام وجود دارد مربوط به حضور اجتماعی و در برابر نامحرم است که ما را ملزم می کند از رنگ هایی که چشم ها را به سمت خود جلب می کند استفاده نکنیم. در واقع زنان می توانند میل به تنوع طلبی خود در پوشش را در خانه و به ویژه در برابر همسر پاسخ دهند.
شأن شما بیشتر از ساپورت است
با رواج ساپورت در جامعه قبح و زشتی این پوشش تا آنجا در نظر مردم پایین آمده است که بسیاری از زنان گمان می کنند همین که بدن را بپوشانند حجاب را رعایت کرده اند در حالیکه از نظر علمی نیز ثابت شده است پوشیدگی که حجم بدن را نمایان کند بسیار محرک تر از برهنگی است.
دکتر مارکس لوتر معتقد است؛ بعضی با دیدن لباس بدن نما تحریک می شوند. برجستگی های بدن اگر در لباس ظاهر شوند، مرد آن را تعمیم می دهد. اینجاست که نشان دادن برجستگی های بدن با لباس، همانند عریان بودن است. (روانشناسی رنگ، دکتر مارکس لوتر، ص ۶۵)
اگر تاکنون از ساپورت و یا شلوارهای لوله ای استفاده می کردید از این پس که می خواهید حجاب را کامل رعایت کنید و پوششی در شأن یک بانوی شیعه داشته باشید، شایسته است از شلوارهای مناسب استفاده کنید. ساپورت پوششی است که توسط دشمنان نه تنها اسلام بلکه دشمنان انسانیت و شرافت رواج پیدا کرده است. علاوه بر این طبق گفته اکثر مردان این پوشش بسیار برای آن ها محرک است حتی اگر کاملا ضخیم باشد. بنابراین در شأن بانویی چون شما که مورد عنایت اهل بیت علیهم السلام قرار گرفته اید نیست که از اینگونه پوشش ها استفاده نمایید.
با چادر باید راحت باشید
برای مکان های مختلف و کارهای مختلف از چادرهای متفاوتی می توانید استفاده نمایید. برای مثال اگر در جامعه زیاد رفت و آمد دارید برای شروع بهتر است از چادر های مدل دار استفاده کنید، این چادرها به دلیل راحتی، اعتماد به نفس شما را در استفاده از چادر بالا می برند.
از نظر اسلام نیز حجاب برای این است که زن بتواند در جامعه حضور داشته باشد و فعالیت کند، بنابراین اگر در ابتدا می بینید که در کنترل چادر سنتی دچار دردسر می شوید، بهتر از این مدل چادر در مهمانی ها و مجالس استفاده نمایید.
شما مهربان تر از این هستید که آرایش کنید
حتما در ابتدا برایتان بسیار سخت خواهد بود که یکباره هم حجاب کامل را رعایت کنید و هم آرایش را کنار بگذارید. شاید بخواهید در ابتدا کمی غلظت آرایشتان را کم کنید، این هم روش خوبی است به شرطی که شما را عادت به داشتن آرایش نکند و بتوانید به زودی کاملاً آن را کنار بگذارید. در عین حال پیشنهاد می کنیم یکباره آن را ترک نمایید زیرا آرایش در مقابل نامحرم نیز جزو مواردی است که شدیداً نهی شده است.
حضرت رسول (صلی الله علیه و آله) فرمودند: هر زنی که به خداوند سبحان و روز قیامت ایمان دارد زینتش را برای غیر
(شوهرش آشکار نکرده و نیز موی سر و مچ خود را نمایان نمی سازد. (مستدرک حاکم، ج۲، ۵۴۹
قطعاً با ترک کامل آن از برکات ویژه ای در این راه بهره مند خواهید شد. خداوند مهربان می خواهد استفاده از زیبایی های زنان به محیط خانواده محدود شود تا ذهن بندگانش برای عبادت و انجام واجبات آرامش داشته باشد. شما می توانید با نیت مهربانی در حق بندگان خدا و با امید به دریافت لطف و رحمت الهی، خود را دلگرم کنید تا بتوانید یکباره آرایش را نیز کنار بگذارید.
کفش های شما شناسنامه شما هستند
استفاده از کفش های پاشنه بلند یا کفش هایی با رنگ های جیغ برای بسیاری از دختران جوان بسیار جذاب هستند ولی متأسفانه برخی از کفش های زنان طوری طراحی می شوند که هم در طرح و هم در نوع راه رفتن زنان جذابیت ایجاد می کنند و بدون اینکه خود آن ها متوجه شوند باعث جلب توجه و تحت تأثیر قرار دادن مردان می شوند.
در استفاده از کفش باید به این نکته توجه داشت که مدل کفش گویای شخصیت صاحب آن است. روانشناسان دانشگاه کانزاس با انجام تحقیقاتی اعلام کردند که می‌توان از راه نگاه کردن به کفش‌ها درباره شخصیت انسان‌ها اظهار نظر کرد. آن ها به این نتیجه رسیده‌اند که سبک، ارزش، رنگ و شرایط کفش می‌تواند تصویری از احساسات، ویژگی‌های سیاسی و فردی را منتقل کند. کریستین کراندال، استاد روانشناسی اجتماعی در دانشگاه کانزاس، می‌گوید: «هیچ کسی شک ندارد که حالت چهره، سر و مدل موها می‌تواند خیلی چیزها درباره شخصیت فرد بگوید ولی درباره بعضی از انواع پوشاک مثل کفش‌ها نیز می‌توان چنین چیزی گفت.» او می‌گوید، تحقیقات نشان می‌دهد کفش‌های شما هر طور که باشند، می‌توان با نگاه کردن به آن ها راجع به شخصیت‌تان تا حدی قضاوت کرد. (به گزارش خبرگزاری مهر)
بنابراین یک زن مسلمان نمی تواند بگوید که من هر کفشی که بخواهم می توانم بپوشم. شایسته نیست یک زن مؤمن کفش پاشنه دار محرک بپوشد بطوری که وقتی در خیابان راه می رود توجه اغلب رهگذران را جلب کند، و بعد بگوید من منظور خاصی ندارم.
بعضی مدل های کفش های زنانه طوری طراحی می شوند که نوع طراحی و رنگ آن ها پیام های جنسی صادر می کنند، اگرچه بسیاری از زنانی که از این کفش ها استفاده می کنند چنین قصدی ندارند اما در هر صورت این کفش ها پیام های خود را بدون اجازه صاحب خود ارسال می کنند.
انتخاب با خودتان است
بطور کلی هر زن و مردی به کمک وجدان و رسول باطنی خود می تواند تشخیص دهد که چه لباسی و چه نوع پوششی را می تواند در جامعه و در موقعیت های مختلف استفاده کند، حتی اگر در مواردی دچار تردید، شک و شبهه شود می تواند حد کامل تر از پوشش را در نظر بگیرد و حدود را رعایت کند. قطعاً هیچ کس با رعایت حدود حجاب چیزی را از دست نخواهد داد، بلکه از برکات و اثرات دنیایی و اخروی آن بهره مند خواهد بود.
در دین اسلام علاوه بر اینکه احادیث و روایات زیادی در مورد جزئیات سبک زندگی از جمله پوشش وجود دارد؛ اما در انتخاب طرح و مدل و رنگ آن با رعایت حدودی خاص، افراد را آزاد گذاشته است تا خود آنچه که شایسته تر است انتخاب نمایند. ویژگی مهمی که باید در نظر گرفت این است پوشش ما در جامعه نباید جلب توجه کند.
استاد مطهری معتقد است: «شرافت زن اقتضا می کند که هنگامی که از خانه بیرون می رود متین، سنگین و با وقار باشد، در طرز رفتار و لباس پوشیدنش هیچ گونه عمدی که باعث تحریک و تهییج شود به کار نبرد، عملاً مرد را به سوی خود دعوت نکند، زباندار لباس نپوشد، زباندار راه نرود، زباندار و معنی دار به سخن خود آهنگ ندهد، چه آنکه گاهی اوقات ژست ها سخن می گویند، راه رفتن انسان سخن می گوید، طرز حرف زدنش یک حرف دیگری می زند.» (مسئله حجاب، ص ۹۳)
منبع:سایت باحجاب
نظرات (۰)
هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
لینک های تصویری
يادداشت ویژه
-
ماجرای ساخت اولین موشک ایرانی را در این کتاب بخوانید
ماجرای ساخت اولین موشک ایرانی را در این کتاب بخوانید
کتاب، پر از جزئیاتی قوی و مستند از این دو سالِ پر از تلاشِ آقا حسن است؛ از روزهایی که به سوریه و لیبی رفت تا با دانش موشکی برگردد. از روزهایی که برای جنگ با دنیا در تقلا بود. او، یک نفر بود اما از تنهایی راه، وحشت نمی‌کرد. انگار که قدرتش را و ایمانش را از منبعی ورای تمام منابع امید در دنیا می‌گرفت.
صفرِ صفر بودیم. دقیقا ایستاده در همان نقطه‌ای که دست از همه جا کوتاه است. چیزی شبیه حال و روز مُرده‌‌ای که نه راه پس دارد و نه حتی درست و حسابی می‌تواند پیش برود! معلق بودیم. بین زمین و هوا. آن هم نه یک معلقِ سر به هوا که کسی کارش نداشته باشد؛ نه. یک معلق که بیشتر از ده کشور جهان دست به دست هم داده بودند تا خرد و خاکِ شیرش کنند! صدام هم پیش‌قراول‌شان شده بود. آن‌ها موشک می‌دادند و این‌ها، ما را پشت سر هم می‌کوبیدند؛ با موشک‌های شوروی؛ از سی و یکم شهریور ۵۹ تا مرداد سال ۶۳ که کتاب، دقیقاً از همان جا شروع می‌شود. آن هم با روایتی مستند و واقعی از زندگی مردی که همه‌ی ما او را به اسم «پدر موشکی ایران» می‌شناسیم.
کتاب «خط مقدم»، نه پیچیدگی‌های سر هم کردنِ توصیفات و رویاپردازی‌های نویسنده‌ها را دارد؛ و نه حتی قرار است شما را غرق در بازی با کلماتش کند؛ کتاب، صاف است و ساده و پر از جمله‌هایی کوتاه که در روایتی بلند، از دو سالِ زندگی پدر موشکی ایران، به هم پیوسته شده است و خانم فائضه غفار حدادی، نویسنده کتاب، در مقدمه‌اش، این‌طور از آن می‌گوید: کتاب را که نوشتم، دیدم که فقط دو سال از زندگی یک نفر نیست. داستانی است واقعی از تلاشی دسته‌جمعی و جهادی در روزهای ناامیدی و بحران.
ماجرای کتاب در روزهای اوج جنگ است؛ از مرداد سال ۶۳ تا دی ماه سال ۶۵. مقطعی که در آن کشته می‌شدیم بی‌آنکه دفاع درخوری از خودمان و خاک‌مان داشته باشیم چون موشکی نداشتیم. نداشتن دانش موشکی به نقطه ضعف ما تبدیل شده بود اما ناگهان، سر و کله‌ی جوانی پیدا می‌شود به اسم «حسن طهرانی مقدم»، که آمادگی نشان می‌دهد تا از این نقطه‌ی ضعف، نقطه‌ی عطف بسازد! و «با اینکه دو ماه از عروسی‌اش می‌گذشت، فقط دو روز با عروسش زندگی کرده بود. چون دو روز بعد از مراسم، عروسش را تنها گذاشت و برگشت اهواز. بهمن و اسفند پر شده بود از مأموریت‌های مهم برای توپخانه.»
در ادامه کتاب، او را به «حسن آقا» می‌شناسیم. مردی که فرمانده وقتِ توپخانه جمهوری اسلامی ایران است اما ردپای خنده‌ها و شوخی‌های شیرین‌اش در خط به خط روایت ملموس است. او، کسی است که در اوج ناامیدی، امیدوار است؛ در انتهایی‌ترین حد شکست، مطمئنِ به پیروزی است؛ و در سیاه‌ترین لحظات جنگ، دنبال نور می‌گردد و پیدایش می‌کند.
اوایل سال ۶۰ که برای اولین بار وارد آبادان شد، کارهای زیادی می‌توانست بکند. هم از تخریب چیزهایی می‌دانست هم کار با اسلحه؛ جنگ شهری را در جبهه غرب یاد گرفته بود. اما مستقیماً رفت سراغ خمپاره. می‌گفت: ما از توی سوراخی کوچک این ژ۳ هیچ وقت نمی‌توانیم پیروز شویم.کتاب، پر از جزئیاتی قوی و مستند از این دو سالِ پر از تلاشِ آقا حسن است؛ از روزهایی که به سوریه و لیبی رفت تا با دانش موشکی برگردد. از روزهایی که برای جنگ با دنیا در تقلا بود. او، یک نفر بود اما از تنهایی راه، وحشت نمی‌کرد. انگار که قدرتش را و ایمانش را از منبعی ورای تمام منابع امید در دنیا می‌گرفت. روی زمین بود اما اتصالی آسمانی، از او، که مجموعه‌ای انسانی از گوشت و رگ و استخوان و خون بود، کوهی آهنین ساخته بود برای حلول در نماد قدرت و مقاومتی به نام «موشک».
او زندگی را، همسرش را، و نشستن در کنج آرام خانه‌اش را دوست داشت؛ در یکی از نامه‌هایش به آدرس سفارت‌خانه‌ی دمشق برای همسرش نوشته بود: نمی‌دانم نامه‌هایی که فرستاده‌ام به دستت رسیده یا نه. ولی من می‌دانم که تا به حال این‌قدر نامه ننوشته بودم و علت آن اعتبار و علاقه و درجه محبت من به تو است. اما به سرگردان بودن در سفارت‌خانه‌ها و هتل‌ها و کشورها می‌بالید تا زمانِ رسیدن به دانشی که اولین موشک را برای جمهوری اسلامی ایران؛ آن هم در شرایط جنگ و زور و تحریم، بسازد.
دستور پرتاب اولین موشک جمهوری اسلامی، عصر روز یکشنبه ۱۹ اسفند به حسن آقا ابلاغ شد. حس عجیبی بود. همه چیز امتحان نشده و بکر بود. همه کسانی که به نوعی مسئول بودند، توی ذهن‌شان درگیر مسائل لاینحلی بودند که جوابش را فقط آینده تعیین می‌کرد. آیا بعد از این همه تلاش و دوندگی، واقعا ایران می‌توانست موشک هوا کند؟
اضطراب، ترس و زیر ذره‌بینی به وسعت جهان بودن کافی بود تا آقا حسن از آرزویی به بزرگی و دست نیافتنیِ ساخت موشک دست بکشد اما جلو ایستاد و همه با لباس سبز سپاه به او اقتدا کردند. نمازش این بار کمی بیشتر طول کشیده بود و در قنوت، راز و نیازش متفاوت‌تر بود: خدایا، تو شاهدی که ما برای عزت دادن به دین تو و نجات مردم بی‌گناه و خوش‌حالی امام شهدا عازم چنین ماموریتی هستیم. خدایا، دستمان را بگیر و هر آنچه خیر ماست بر ما نازل کن. ربی إنی لما أنزلت إلی من خیر فقیر.
و آیا خدا، بنده‌های راستینش را تنها خواهد گذاشت؟ آیا به حال خود رها خواهند شد؟ دفتر خاطرات حسن آقا؛ ۲۷ اسفند ۱۳۶۳ـ ظهر خبر رسید که موشک زمین به زمین به ساختمان جدید البنای وزارت خارجه بغداد، اصابت کرده است. صدای انفجار، مراسم جشنی را که صدامی‌ها بابت عقب‌نشینی نیروهای ایرانی راه انداخته بودند به هم زده و صدای انفجار موشک همراه صدای سخنران مراسم از رادیو پخش شده.
حسن آقا موشک را می‌سازد. اولین موشک جمهوری اسلامی ایران و بغداد را با آن می‌زند؛ درست بیخ گوش صدام را. جهان شوکه می‌شود. صدام کپ می‌کند. بیشتر شبیه معجزه است. بی‌بی‌سی خبرش را منتشر می‌کند: یک موشک دوربرد زمین به زمین به بغداد اصابت کرد که شدت انفجار آن به حدی بود که صدای آن تا کیلومترها فاصله از محل انفجار، شنیده شده است.
ذوق‌زده می‌خوانم و می خندم و کتاب خط مقدم را ورق می‌زنم. دردها و رنج‌ها و صبوری‌های حسن آقا را. دلم روشن می‌شود از خواندنِ دو سالِ پربرکت از عمر یک مرد و آفرین می‌گویم به اراده‌ای که شبیه معجزه است. انگار که با او دوستی صمیمی شده‌ام. حالا در صفحه آخر کتاب ایستاده‌ام و آخرین جمله‌های نامه محسن رضایی به امام را پس از شلیک موشکِ حسن آقا را آرام زمزمه می‌کنم: فرزندان پاسدار حضرت‌عالی ظرف مدت هفده روز هم سایت پرتاب موشک و هم موشک‌ها را آماده و عملیاتی نمودند که این خود شبیه به یک معجزه است. اکثر عناصر لیبیایی که در ایران هستند و در این زمینه مسئولیت دارند، پس از شلیک موشک به برادران سپاه گفتند: «حتما یک هیئت از شوروی به اینجا آمده و این تجهیزات را راه‌اندازی کرده؛ امکان ندارد که خود شما توانسته باشید این کار را انجام بدهید، چرا که این کار به سال‌ها آموزش و تجربه عملی نیازمند است.
کتاب را می‌بندم و روی سینه‌ام فشارش می‌دهم. راستی که معجزه است. و با خودم می‌گویم حال من چطور می‌توانم برای وطنم معجزه کنم؟ ما چطور می‌توانیم برای وطن‌مان، مثل حسن آقای طهرانی مقدم معجزه کنیم؟ آینده، چشم به راه معجزه ماست.
آخرين مطالب
