نرم افزارهای برگزیده

احیاگر معروف

سرباز کوچک ولایت ،آمرمعروف وناهی منکر

سایت های ویژه کودک ونوجوان

جستجو

بایگانی

نويسندگان

پربحث ترين ها

آخرين نظرات

پيوندها

سرداران دفاع مقدس

پیوندهای تصویری

bayanbox.ir bayanbox.ir bayanbox.ir

تبلیغات سایت

آرشیو سایت

۱۹۹ مطلب با موضوع «زندگی به سبک شهدا» ثبت شده است

۰

بیست ونهم فروردین روز یادمان حماسه سازی وایمان ودلاوری سربازان ارتش جمهوری اسلامی ایران مبارک

زندگی به سبک شهدا معروف نیوز

بیست ونهم فروردین روز یادمان حماسه سازی وایمان ودلاوری سربازان ارتش جمهوری اسلامی ایران مبارک

بیست ونهم فروردین روز یادمان حماسه سازی وایمان ودلاوری سربازان ارتش جمهوری اسلامی ایران مبارک

فرارسیدن ۲۹ فروردین ماه، روز ارتش جمهوری اسلامی ایران و یادمان حماسه سازی و ایمان و دلاوری سربازان این آب و خاک بر شـما خجسته باد.

سرلشکر شهید سیدمسعود منفرد نیاکی

سرلشکر شهید خلبان میرحسن سجادی نیاکی

گروهبان شهید سیدحسین رمضانی نیاکی

جانباز شهید سیدجعفر حسنی نیاکی

جانباز شهید سید ناصریزدانی نیاکی

سرباز شهید سیدعلی حجازی نیاکی

سرباز شهید سیدسهیم ملک مدنی نیاکی

سرباز شهید سید محمدرضا آبدار نیاکی

سرباز شهید سید محمدرضا خاتم نژاد نیاکی

سرباز شهید سیدحمیدرضا اسدی نیاکی

سرباز شهید سید فرهاد معنوی نیاکی

سربازشهیدسیدعلی جبرئیل نیاکی

سربازشهیدسیدنادر احدی نیاکی

سرباز شهید علی اصغرغلامی نیاکی

یاد ونامتان گرامی و راهتان پر رهرو باد.

۰

راه طولانی موشک‌های ایرانی از جبهه‌های دفاع مقدس تا سرزمین‌های اشغالی

زندگی به سبک شهدا معروف نیوز

راه طولانی موشک‌های ایرانی از جبهه‌های دفاع مقدس تا سرزمین‌های اشغالی

راه طولانی موشک‌های ایرانی از جبهه‌های دفاع مقدس تا سرزمین‌های اشغالی

به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، هر زمان که اقتدار موشکی ایران به رخ جهانیان کشیده می‌شود یک نام آشنا از قبیله شهدا در پس ذهن هر ایرانی نقش می‌بندد. کسی که تلاش‌هایش از ابتدای دوران دفاع مقدس برای تقویت بنیه موشکی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی باعث شد تا امروز ایران به یکی از قدرت‌های موشکی دنیا تبدیل شود. موشک‌هایی که همین چند روز پیش با درنوردیدن آسمان ایران و عراق در پایگاه‌های اسرائیلی فرود آمدند تا آرزوی دیرینه مرد موشکی ایران در اولین روز‌های سال ۱۴۰۳ و در نبردی با رژیم صهیونیستی به حقیقت بپیوندد.

حاج «حسن طهرانی مقدم» همان مرد موشکی و پدر موشکی ایران کسی است که نامش با موشک گره خورده است. ایده تقویت قدرت موشکی ایران به بعد از عملیات‌های فتح المبین و بیت المقدس بازمی‌گردد که شهیدان حسن طهرانی مقدم و حسن شفیع زاده به این نتیجه رسیدند که سپاه باید توپخانه داشته باشد. تا آن روز سپاه در کنار ارتش از توپخانه آن‌ها استفاده می‌کرد.

راه دراز موشک‌های ایرانی از جبهه‌های دفاع مقدس تا سرزمین‌های اشغالی

استفاده از اسرای عراقی برای تکمیل اطلاعات فنی و تخصصی

تشکیل و توسعه توپخانه نیازمند برخی تخصص‌ها و ادوات بود. یگان توپخانه در اهواز با همت حسن شفیع زاده ساماندهی و شهید تهرانی مقدم در فروردین ۶۱ به سمت فرماندهی توپخانه منصوب شد. همه کار‌ها از توپ‌های غنیمت گرفته شده آغاز شد، سردار شهید غلامرضا یزدانی در این‌باره گفته است: «۹۰ درصد توپ‌های غنیمتی سالم و حتی بسیاری از آن‌ها آغشته به گریس کارخانه سازنده بودند. حجم این مهمات آن‌قدر بود که تا حدود ۹ ماه بعد ما مهمات توپخانه مورد نیاز خود را از زاغه‌های دشمن برداشت و مصرف می‌کردیم. سپاه به دست دشمن مجهز به بهترین سلاح‌ها، تجهیزات و مهمات روز دنیا شده بود که با آن‌ها علیه خودش می‌جنگید. جالب است هر جا که ازنظر اطلاعات فنی و تخصصی با مشکلی مواجه می‌شدیم، بلافاصله فرمانده آتش‌بار یا گردان همان سلاح را از اردوگاه اسرای عراقی به منطقه آورده و او خیلی دقیق همه‌چیز را برای نیرو‌های ما آموزش داده، به اردوگاه برمی‌گشت.»

راه دراز موشک‌های ایرانی از جبهه‌های دفاع مقدس تا سرزمین‌های اشغالی

اعزام به سوریه آغاز راه سخت موشک

رژیم بعث عراق در فاصله سال‌های ۶۲ تا ۶۷ با هدف درهم شکستن مقاومت مردم و به جبران شکست در جبهه زمینی، شهر‌های ایران را مورد هدف موشک و بمباران قرار داد. استفاده از موشک‌های فراگ و اسکاد بی روسی توسط عراق مسئولین را بر آن داشت تا برای مقابله به مثل حملات موشکی چاره‌اندیشی کنند. در این زمان با دو کشور لیبی و سوریه برای در اختیار گذاشتن موشک‌های اسکاد بی رایزنی صورت گرفت. دولت سوریه قبول کرد تا به نیرو‌های ایرانی برای استفاده از این موشک‌ها آموزش دهد. شهید طهرانی مقدم در این مقطع به عنوان فرمانده یگان موشکی، فرماندهی توپخانه را به شهید شفیع زاده سپرد تا به همراه دوازده نفر از نیرو‌های توپخانه در سوریه دوره‌های آموزشی تخصصی برای شلیک موشک را بگذراند. دوره سه ساله، اما به جهت اضطرار و نیاز در آن مقطع حساس با حضور اساتید سوری طی دو ماه برگزار شد.

در همین زمان معمر قذافی رهبر لیبی به دلیل اختلافات و رقابت با صدام حسین و کشور‌های عربی حاشیه خلیج فارس موافقت کرد تا تعدادی موشک و لانچر پرتاب آن را با خدمه لیبیایی به ایران اعزام کند. اولین محموله شامل ۲ لانچر و هشت فروند موشک بود که یکی از موشک‌ها توسط شهید تهرانی مقدم برای بررسی و مهندسی معکوس استفاده شد.

 ۲۱ اسفند ۶۳ اولین حمله موشکی ایران به پالایشگاه کرکوک در پاسخ به موشک باران شهر‌ها از سوی صدام انجام شد. تحت فشار‌های روسیه و کشور‌های عربی لیبی مستشاران نظامی خود را از ایران فرا خواند. لیبیایی‌ها قبل از رفتن اقدام به خرابکاری در سیستم‌های پرتاب موشک کردند تا ایران قادر به شلیک موشک نباشد و صدام با آگاهی از این ناتوانی ایران و عدم پاسخگویی بار دیگر موشک باران شهر‌ها را آغاز کرد غافل از اینکه شهید طهرانی مقدم و اعضای تیم موشکی با تعمیر سیستم‌های آسیب دیده و تلاش شبانه روزی موفق شدند اولین موشک به ستاد نیروی هوایی ارتش عراق را در دی سال ۶۵ شلیک کنند. 

توپخانه نیروی زمینی سپاه در دفاع مقدس، یک هزار و ۵۰۰ شهید و صد‌ها جانباز و سی آزاده و مفقود الجسد تقدیم انقلاب اسلامی کرده است که برای همه آن‌ها از خداوند علو درجات را مسئلت می‌نماییم.

راه اندازی یگان موشکی با چاشنی امید و انگیزه

پس از اینکه در سال ۱۳۶۲ همه لشکر‌ها و تیپ‌های رزمی سپاه به یگان توپخانه مجهز شدند ضرورت تجهیز سپاه به موشک‌های دوربرد برای پاسخ گویی به شرارت‌های دشمن بعثی، تشخیص داده شد. آبان همان سال حسن طهرانی مقدم مأموریت راه‌اندازی فرماندهی موشکی زمین به زمین سپاه را برعهده گرفت. 

برنامه تولید موشک در کشور از سال ۶۵ با تلاش برای مهندسی معکوس اسکاد بی شروع شد. در همان سال شهید طهرانی مقدم به همراه تیمش شروع به ساخت لانچر پرتاب گر موشک کرد که در سال ۶۸ تولید اولین نمونه آن به ثمر رسید. تولید موشک در دو حوزه موشک‌های سوخت جامد و مایع بعد از پایان جنگ ادامه پیدا کرد و ا تلاش محققان و دانشمندان عرصه دفاعی و مدیریت شهید تهرانی مقدم در دهه ۷۰ موشک‌های شهاب ۲ با برد ۵۰۰ و نمونه اولیه شهاب ۳ با برد یک هزار و ۱۵۰ کیلومتر تولید و عملیاتی شدند.

راه دراز موشک‌های ایرانی از جبهه‌های دفاع مقدس تا سرزمین‌های اشغالی

موشک‌های مورد استفاده ایران در حمله به رژیم صهیونیستی 

ایران در شامگاه شنبه غرورآفرین بیش از ۳۰۰ پرتابه شامل ۱۸۵ پهپاد کامیکازه، ۳۶ موشک کروز و ۱۱۰ موشک بالستیک به سمت اسراییل شلیک کرد. موشک‌های کروز اساسا یک شبه هواپیمای بدون سرنشین با قابلیت کنترل هستند که تنها برای مأموریت تخریبی مورد استفاده قرار می‌گیرند و بسته به پیکربندی و وزن، بین ۸۰۰ تا سه هزار کیلومتر توانایی پیمایش دارند. توان پیمایش موشک‌های کروز قابلیت محدودسازی دارد. وظیفه یک موشک کروز، در حمل بمب انفجاری از یک مکان به یک مکان دقیق است. از این رو به این موشک‌ها نقطه‌زن هم می‌گویند. موشک «یاعلی»، «عاصف»، «سومار»، «هویزه»، «ابومهدی» و «پاوه» از جمله موشک‌های کروز هستند.

«شهاب ۱»، «شهاب ۲»، «شهاب ۳»، «فاتح ۱۱۰»، «قیام»، «زلزال بارشی»، «فاتح ۳۱۳»، «ذوالفقار»، «هرمز ۱ و ۲»، «قدر F»، «عماد»، «سجیل»، «خرمشهر»، «دزفول»، «فاتح مبین» و «رعد ۵۰۰» از جمله موشک‌های بالستیک ساخت کشورمان هستند. موشک بالستیک در حقیقت یک ماشین تحویل موشک - مولد، شامل سیستم رهیابی و محفظه حمل مهمات است که اساساً علیه اهداف زمینی و سطحی مورد استفاده قرار می‌گیرد. انواع گوناگون موشک‌های بالستیک معمولاً بر حسب برد طبقه‌بندی می‌شوند.

۰

پرونده کتاب «در کمین گل سرخ» صدق و اخلاص صیاد

زندگی به سبک شهدا معروف نیوز

پرونده کتاب «در کمین گل سرخ» صدق و اخلاص صیاد

پرونده کتاب «در کمین گل سرخ» صدق و اخلاص صیاد

https://farsi.khamenei.ir/themes/fa_def/images/ver2/breadcrump.gifhttps://farsi.khamenei.ir/themes/fa_def/images/ver2/breadcrump.gif در آستانه‌ی فرارسیدن روز ارتش جمهوری اسلامی ایران، هشتمین پاسداشت ادبیات جهاد و مقاومت با موضوع گرامیداشت یاد و خاطره‌ی امیر سپهد شهید علی صیادشیرازی و انتشار تقریظ حضرت آیت‌الله خامنه‌ای بر کتاب «در کمین گل سرخ» از سوی مؤسسه‌ی پژوهشی فرهنگی انقلاب اسلامی در جوار مزار این شهید عزیز در گلزار شهدای بهشت زهرا سلام‌الله‌علیها تهران برگزار شد. در جریان این مراسم آقای علیرضا مختارپور دبیرکل نهاد کتابخانه‌های کشور طی مطلبی به «صدق و اخلاص» شهید صیاد شیرازی بر مبنای کتاب «در کمین گل سرخ» و بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی پرداخته است که در ادامه می‌خوانید.

* درباره‌ی شهید صیّاد شیرازی از زوایای مختلف می‌توان سخن گفت. با اینکه بیش از ۴۰ کتاب درباره‌ی زندگی و مجاهدت‌های آن سردار منتشر شده، به تصریحِ همرزمان و یاران وی هنوز ناگفته‌های بسیار در این زمینه باقی است و جای تولید آثار فرهنگی هنری که درخور شخصیت آن شهید باشد هنوز خالی است. در میان آثار منتشرشده‌ی مکتوب، البته کتاب «در کمین گل سرخ» اثری شاخص و برجسته است که با همکاری یاران آن شهید و به کوشش جناب محسن مؤمنی در طول سه سال تحقیق و تألیف، منتشر و تاکنون بیش از ۲۱ بار تجدید چاپ شده و مطالعه‌ی آن به همه‌ی اهل فرهنگ و قلم کشور و نیز به جوانان آینده‌ساز این کشور که مسئولیت اداره‌ی کشور را در گام دوم انقلاب اسلامی به دوش خواهند گرفت، توصیه می‌شود.
 
آنچه در این مقاله‌ی کوتاه ارائه می‌شود عمدتاً بر مبنای همین کتاب «در کمین گل سرخ» و بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی شکل گرفته است.

علی صیّاد شیرازی در سال ۱۳۲۳ در جهانی همه شور و همه شر پا به این دنیا نهاد و در فروردین ۱۳۷۸ بعد از ۵۵ سال به عالم باقی پرواز کرد.

دوران زندگی، خدمت و مجاهدت وی از جهات مختلف قابل بررسی و الگوگیری است اما نگارنده‌ی این سطور، نکات خاصی را در زندگی پر خیر و برکت او برای جامعه‌ی ایران اسلامی مدّنظر قرار داده و مطالبی پیرامون این نکته‌ی خاص یعنی موضع و جایگاه صیّاد در برخی امور مورد مناقشه پس از پیروزی انقلاب اسلامی و حجّت بودن آن شهید بر حقّانیت جبهه‌ی متعهد انقلاب اسلامی تقدیم می‌کند.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، اختلاف نگرش‌هایی در برخی امور مربوط به مدیریت کلان کشور در عرصه‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی به وجود آمد که آثار آن اختلاف و تأثیر نگرش‌های مختلف و بعضاً متضاد گاه تا سال‌های متمادی در کشور ادامه یافت و هنوز هم برخی تبعات آن در جامعه دیده می‌شود. اگرچه درباره‌ی هر یک از این محورها گاه نظرات متعددی در جامعه اظهار می‌شد اما می‌توان همه‌ی آن نظرات را در دو جبهه‌ی گسترده صورت‌بندی و به دوگانه‌های نظری در اداره‌ی کشور تعبیر کرد.

* دوگانه اول: تعهد یا تخصص
با اینکه در نظر اول بر هر صاحب تدبیر و درایتی معلوم است که تعهد و تخصص هر دو برای اداره‌ی یک جامعه یا مدیریت هر بخش لازم است اما در فضای ملتهب پس از پیروزی انقلاب اسلامی این موضوع محل مناقشه‌ی بسیار بود، از طرفی انتظار مردم انقلابی و شخصیت‌های شاخص دوران مبارزات آن بود که امور اجرایی در دست انقلابیون قرار گیرد تا با روحیه و تفکر انقلابی، کمر همّت به جبران عقب‌افتادگی‌های کشور ببندند و از طرفی برخی از صاحب‌نظران که در میان آنان نیز کم‌وبیش افرادی با سابقه‌ی انقلابی دیده می‌شدند معتقد بودند اینک که با مجاهدت‌های مبارزان و حضور گسترده‌ی مردم و با رهبری الهی حضرت امام، انقلاب به پیروزی رسیده، وقت آن است که انقلابیون بسرعت صحنه‌ی مدیریتی کشور را به متخصصان امور در هر حوزه بسپارند تا امور کشور بر اساس تخصص اداره شود.

اما بی‌اعتمادی برخی انقلابیون به مدیران متخصص و بعضاً بدون روحیه‌ی انقلابی از سویی و نیاز کشور به مدیرانی انقلابی و متعهد که بتوانند در مقابل دشمنی‌ها و توطئه‌های استکبار جهانی که از پیروزی این انقلاب الهی زخم خورده بود، انقلاب و کشور را حفظ و حراست نمایند باعث شد تا نزاعی گسترده در کشور شکل بگیرد و دوگانه‌ی تخصص یا تعهد تا سال‌ها بر هر مسئله‌ی مدیریتی کشور در حوزه‌های گوناگون سایه بیفکند.

شهید صیّاد که از طرفی دوره‌های مختلف آموزشی و تخصصی را در داخل و خارج از کشور با موفقیت و درجات ممتاز طی کرده و از طرف دیگر برخوردار از معرفت دینی و ایمان عمیق قلبی و ملتزم به احکام و لوازم شرع بود، حجت بالغه‌ای بود بر اینکه توأم بودن تعهد و تخصص نه‌تنها ممکن بلکه برای اداره‌ی صحیح جامعه یک ضرورت بوده و هست. امروزه که با گذشت چهار دهه، ایران اسلامی از هزاران متخصص متعهد و مؤمن برخوردار است، شاید اختلافات آن ماه‌های نخستین جمهوری اسلامی بر سر اولویت تعهد یا تخصص در تصدّی مسئولیت‌ها باورکردنی نباشد، اما حضور افرادی چون شهید چمران و شهید صیّاد در آن روزها مظهر پیوند تعهد و تخصص در بالاترین سطوح و مایه‌ی دلگرمی دلسوزان نظام بود.

* دوگانه دوم: عقل یا دل، محاسبه یا توکل
صرفنظر از اختلافات ریشه‌دار اهل فلسفه و اصحاب عرفان در طول تاریخ بشر و دلایل هر یک بر ترجیح استدلال‌های عقلی یا درک و دریافت‌های باطنی و شهودی، این اختلافات در جریان انقلاب اسلامی پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سطوح مختلف مدیریتی کشور بروز کرد. در طول سالیان مبارزات همه‌ی ظواهر حاکی از اقتدار رژیم طاغوت پهلوی داشت، رژیم تا دندان مسلّحی که حتی به لقب ژاندارم منطقه نیز افتخار می‌کرد و هر ساله مبالغ هنگفتی به خرید تسلیحات نظامی از کشورهای پیشرفته جهان اختصاص می‌داد. از طرف دیگر با تجمیع سازمان‌های متصدی حفظ امنیت دیکتاتوری سلطنتی و تشکیل کمیته‌ی مشترک به اصطلاح ضد خرابکاری، هراسی عمومی در کشور ایجاد کرده بود تا جایی که اگر در گوشه‌ای چند نفر با هم صحبت می‌کردند بیم آن داشتند که یکی از جمع حاضر مأمور سازمان مخوف ساواک باشد.

کافی است به صدها کتابی که مراکز تحقیقاتی کشور در طول چهار دهه‌ی گذشته از اسناد و مکاتبات ساواک درباره‌ی شخصیت‌های انقلابی، مراجع، و مساجد منتشر کرده‌اند مراجعه شود تا معلوم شود گاه چند مأمور مؤظف به گزارش از یک جلسه یا هیئت مذهبی یا سخنرانی و محافل دانشگاهی بوده‌اند.

در چنان شرایطی مبارزه به قدری دشوار و احتمال سرنگونی آن نظام طاغوتی به اندازه‌ای ناچیز می‌نمود که برخی افراد از هر نوع مبارزه ناامید بودند و اقدام انقلابیون را مشت در برابر درفش می‌نامیدند. آری همه‌ی محاسبات ظاهری چنین نتیجه‌ای را نشان می‌داد، پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز عده‌ای بر اساس همین محاسبات ظاهری ایستادگی در برابر ابرقدرت‌های آن روز مخصوصا آمریکا را غیرقابل تداوم می‌پنداشتند، جنگ تحمیلی که شروع شد باز هم عده‌ای بر اساس محاسبه و مقایسه‌ی توانایی رژیم صدام و پشتیبانان منطقه‌ای و بین المللی از سویی و وضع نابسامان نیروهای مسلح کشور و نوپا بودن سپاه پاسداران از ادامه مقاومت ناامید بوده و در هر مرحله ولو در حالی که دشمن بخش وسیعی از سرزمین مقدس ایران را در اشغال داشت پیشنهاد صلح می‌دادند.

این محاسبات همه روزه از سوی برخی از صاحبنظران و حتی مدیران کشور بیان می‌شد اما در مقابل منطق دیگری نیز وجود داشت، این منطق که از همه بیشتر و برجسته‌تر توسط حضرت امام (ره) مطرح می‌شد هم براساس محاسبه بود اما در این محاسبه عوامل تاثیرگذاری متفاوت از محاسبات ظاهری در نظر گرفته می‌شد در این محاسبه امدادهای غیبی، قطعیت نصرت الهی به شرط ایمان و عمل مردم، همراه بودن خداوند در همه مراحل با مومنان، زوال قطعی جبهه باطل و پیروزی جبهه حق، هدایت الهی در مواقع حسّاس و بحران‌ها، تاثیر توجه و خلوص و دعا و توکل جبهه ایمانی از جمله عوامل موثر در محاسبات به شمار آمدند.

زندگی شهید صیّاد از نمونه‌های برجسته و عملی این نوع محاسبه است که در آن تضاد ظاهری عقل و دل برطرف شده و نه تنها مانعی برای یکدیگر محسوب نمی‌شوند که دستگیر یکدیگر در مخاطرات و واقعه‌ها می‌گردند.

اما مگر به راحتی و آسانی می‌توان به جایی رسید که درک و دریافت‌های باطنی و شهودی و امدادهای غیبی دست‌یافتنی باشد. مرکب مردان مرد را در سنگلاخ این بادیه پی‌ها بریده‌اند. تنها انسان‌هایی به این درجه از آگاهی معنوی دست می‌یابند و شایستگی انعکاس انوار ملکوتی را در دل پیدا می‌کنند به معجون معرفت و داروی اخلاص، سینه‌ی خود را از هر شائبه و ناخالصی زدوده باشند و آنگاه که از همه هواها و هوس‌ها و تمنیات دنیوی و میل به پست و مقام و زر و زور و شهوات خالی شدند آینه‌ای گردند در برابر انوار تابان معنویت.

چنین اخلاصی در هر بنده‌ای حاصل شود او را به مقام مخلصین نائل می‌سازد و سپس این اخلاص منشا خیرات و برکات برای دارنده آن در حیات دنیوی و اخروی و حتی در زمانی که از دنیا رفته است بر دیگران می‌گردد. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای بعد از گذشت چند روز از شهادت صیّاد شیرازی در دیدار با فرماندهان ارتش به اخلاص آن شهید و آثار آن اشاره می‌کنند:
«بنده وقتی به تلویزیون نگاه می‌کردم، سیل عظیم و خروشان جمعیت را می‌دیدم. من چند جا این حالت را دیده‌ام که یکی از آنها این‌جا بود. دیدم یک عامل معنوی اثر می‌گذارد و آن، اخلاص است. برادران عزیز! اخلاص چیز عجیبی است؛ یعنی کار را برای خدا کردن و همان چیزی که مضمون عامیانه‌اش در شعری آمده است: «تو نیکی میکن و در دجله انداز». انسان برای خدا کارِ خوب و درست و صحیح بکند و در پی این نباشد که حتماً به نام او ثبت شود و امضای او زیر آن بیاید؛ این بلافاصله اثر می‌دهد. خدای متعال بعد از شهادت این مرد، در همین قدم اوّل، به او اجر داد.» ۱۳۷۸/۱/۲۵

* دوگانه سوم: ابقاء ارتش یا انحلال آن
از اوایل سال ۱۳۵۷ و با رشد مبارزات مردمی علیه رژیم طاغوت، دو دیدگاه درباره‌ی ارتش در محافل مختلف مطرح بود و همین دو دیدگاه بلافاصله پس از پیروزی انقلاب اسلامی مخصوصاً در همان ماه‌های اول اوج گرفت.

دیدگاه اول معتقد بود ارتش مجموعه‌ای غیر قابل اعتماد، غیر مؤمن و غیر انقلابی و در سطح فرماندهان متشکّل از افراد ضد انقلاب است. این دیدگاه مخصوصا از سوی سازمان منافقین و برخی از گروهک‌های جریان مارکسیستی مطرح و مطالبه‌ای دایر بر انحلال ارتش تبلیغ و ترویج می‌شد. در جبهه‌ی انقلاب اسلامی نیز این دیدگاه که ارتش به دلیل حضور فرماندهان عالیرتبه وابسته به نظام طاغوت قابل اعتماد و اتکاء نیست و حتی اگر انحلال آن به مصلحت نباشد باری می‌توان به ادغام آن با نیروی نظامی انقلابی که معمولاً پس از پیروزی انقلاب‌های مردمی تشکیل می‌شوند اندیشید.در این طیف تحلیل‌های ضعیف و خوش بینانه در برخی مسئولان طراز اول کشور کار را به جایی رساند که حتی به سمت لغو خرید تجهیزات نظامی و بازگرداندن هواپیماهای جنگی به کشورهای فروشنده آن، حرکت کردند.

پدیده‌ی عجیب آن روزها هم جهتی غایی دو طرف طیفی بود که یک طرف آن با قصد باقی نگهداشتن مستشاران نظامی آمریکا در کشور با تغییر نام را داشت و یک سر طیف خواهان انحلال کامل ارتش بود و نتیجه‌ی جبری هر دو طرح فروپاشی ارتش بود با این تفاوت که در طرح اول ماهیت ارتش هرگز به جبهه‌ی انقلاب اسلامی نزدیک نمی‌شد و در طرح دوم با انحلال ارتش انقلاب اسلامی از داشتن چنین پشتوانه‌‌ای محروم می‌ماند.اما در کوران این نظرات متعدد یک دیدگاه خاص نیز مطرح بود که این نظر اولاً توسط حضرت امام و در مرحله‌ی بعد توسط حضرت آیه الله خامنه‌ای که عضو شورای انقلاب و سپس نماینده‌ی حضرت امام و نیز نماینده‌ی شورای انقلاب در شوراها و سازمان‌های نظامی کشور بودند دنبال می‌شد.

این دیدگاه معتقد بود اولاً بدنه‌ی ارتش از فرزندان همین مرز و بوم تشکیل شده که فطرتاً اهل دین و علاقمند به کشور و مردم خود می‌باشند. ثانیاً در میان درجه‌داران و فرماندهان رده‌های میانی ارتش نیز عناصر مؤمن و علاقمند به دین و انقلاب و کشور فراوان‌اند.

این دیدگاه البته قبول داشت که برخی از فرماندهان رده‌ی بالای ارتش عناصری وابسته به رژیم پهلوی و فاصله گرفته از دین و معنویت بوده‌اند که همین‌ها در جریان انقلاب اسلامی دستور کشتار مردم در تظاهرات‌ها را دادند و برخی از آنها افراد تا ماه‌ها پس از پیروزی انقلاب در فکر کودتا و بازگرداندن رژیم طاغوت بودند و برخی از همین‌ها قبل یا بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به کشورهای غربی گریخته و بعضا تا سال‌ها در فکر خام فروپاشی نظام نوپا و بازگشت رژیم طاغوت بودند.

شهید صیّاد شیرازی در این بحث نیز نمونه‌ی دقیق،کامل و جامعی از درجه‌داران ارتش بود که اولاً براساس لیاقت، توانایی و مهارت‌های کسب شده در ارتش رشد کرد و در عین حال حتی یک قدم از التزام به معارف و احکام دینی عقب‌نشینی نکرد و با شایستگی‌ کامل ضمن قاطعیت در فرماندهی توانست قلوب درجه‌داران و سربازان تحت امر خود را صید کمند محبت خود کند و کرامت انسانی و اخلاقی خود را به عنوان نمونه‌ای از فرماندهان متخصص و متعهد ارتش جمهوری اسلامی به ظهور برساند.

* دوگانه چهارم: ولایت‌پذیری، ولایت‌پذیری مشروط یا ولایت‌گریزی
یکی از تفاوت‌های مهم نظام اسلامی با دیگر نظام‌ها ویژگی‌ها و شرایط رهبر و زمامدار جامعه است، برخلاف جوامع و نظام‌های دیگر که غلبه‌ی قهری یا موروثی یا رأی نخبگان یا رأی مردم شرط اصلی و کافی برای زمامداری است در نظام اسلامی تقوی و عدالت از شرایط اصلی و مقدّم بر اقبال عمومی یا رأی خواص و نخبگان است به همین جهت ولایت رهبر نظام اسلامی ولایتی الهی و بر اساس اصول و قواعد مکتبی است و پذیرش چنین ولایتی برای آحاد جامعه چنین نظامی نیز براساس مبانی عقلی، دینی و فطری است و لذا حرکت در جهت مسیر تعیین شده از سوی رهبری نظام برای معتقدان به این مکتب علاوه بر جنبه‌ی عقلی و سازمانی، جنبه‌ی دینی نیز دارد.

اما برخی از افراد و نیز نخبگان و حتی مدیران و مسئولان کشور لزوماً به چنین قاعده و لوازم و تبعات آن معتقد نیستند هر چند معتقدان به این اصل در میان مردم و مدیران بسیارند اما هستند معدود مدیران و نخبگانی که تنها در مواردی قائل به تبعیت از رهبری نظام هستند که آن موضوع کاملاً از نظر شخص آنان معقول و مستند، باشد به تعبیر دیگر حکم رهبری تا جایی مقبول این نوع افراد است که مطابق با تشخیص و سلیقه و علاقه‌ی آنان باشد و گرنه با ده‌ها توجیه، عدم تبعیت و همراهی خود را نشان می‌دهند.

ماجرای طولانی تقسیم و تفکیک اوامر و نظرات حضرت امام از سوی برخی به مولوی و ارشادی حاکی از همین تفاوت دیدگاه‌ها بود که سال‌های سال باعث تشدید اختلاف میان نخبگان، مدیران و حتی گروه‌هایی از مردم شد و آثار آنان با تعابیر و تبیین‌های دیگر تا این روز و روزگار نیز ادامه یافته است.

حال خواننده جوان آگاه و بصیر را دعوت می‌کنم تا سطر سطر کتاب در کمین گل سرخ را بخواند و ببیند چگونه شهید صیّاد با برخورداری از بالاترین علوم و تخصص نظامی و با وجود ده‌ها نشانه و دلیل برای حقّانیت در برخی حوادث، در مقابل حکم و نظر امام بدون هیچ اعتراض و مخالفت تسلیم محض است و دلخوری و ناراحتی طبیعی ناشی از برخی برخوردها، باعث نمی‌شود تا او به انزوا پناه ببرد بلکه با همان روحیه و اعتقاد و عشق و ایمان به انجام وظیفه می‌پردازد، برای صیّاد خدمت به نظام و انجام تکلیف مهم است در هر سطح و جایگاه با هر درجه نظامی یا بدون آن، در سطح فرماندهی یا بدون آن.

در طول چهار دهه از نظام جمهوری اسلامی بارها شاهد آن بوده‌ایم که برخی با برکناری از مدیریت‌های بسیار پایین‌تر از آنچه در مرحله‌ای درباره‌ی شهید صیّاد رخ داد با اصل نظام و انقلاب وداع و حتی بعضاً جلای وطن کردند و زندگی در جامعه غیر دینی کشورهای غربی را به حیات در سرزمین مقدس ایران ترجیح دادند و نشان دادند که حضور و حمایت و فعالیت آنان در خدمت به مردم و نظام صرفاً مشروط به برخورداری از فلان مسئولیت و بهمان شرایط بوده، اما سبک زندگی و خدمت صیّاد با این شرط و شروط نسبتی ندارد، او بر اساس معارف مکتبی و ایمان خالص قلبی خود عمل می‌کرد و برایش فرقی نمی‌کرد فرمانده باشد یا درجه‌دار یا مشاور، او خود را صرفاً در نسبت با ولی خود تعریف می‌کرد. برای شناخت دقیق این روحیه و بینش بنگرید به یادداشتی که با عنوان " اولین روز خدمت به اسلام در غیبت امام خمینی رضوان الله علیه " در روزهای بعد از شنیدن خبر ارتحال حضرت امام می‌نویسد:

«ای داد بر من، خدایا این نعمت عظیمت از دستمان برفت و قدرشان را ندانستیم. خدایا پیر جماران برای بی توجهی های ما، نفاق‌ها و تفرقه‌های ما، پشت گوش انداختن نصایحش، ناشکری ها، ناسپاسی‌های ما در راه خدا و غفلت ها و سستی‌هایمان،... خون گریید. و اکنون او به ملکوت اعلی پیوسته و ما هم چنان زنده ایم. ولی خدایا آن‌قدر به لطف و کرم تو این بنده‌ی صالحت، این نایب برحق امام زمان علیه السلام برایمان ذخیره و سرمایه باقی گذاشته است که اگر همت کنیم و اگر تقوا پیشه کنیم، اگر هوشیار باشیم، اگر وفاداری در راه خدا و ولایت نشان دهیم این طور نیست که در این راه باز بمانیم اگر خمینی نیست خدای او هست.
 - حال بیشتر می‌فهمیم طعم انتظار امام زمان عج کشیدن یعنی چه؟ یا امام زمان، این سرباز کوچکت را که آرزویش این است که لیاقت و صلاحیت سربازی تو را داشته باشد، یاری کن.
- از امروز نیت من، تلاش من، همت من در خدمتگزاری به این عزیز می‌بایستی مضاعف گردد. زیرا که دیگر پیر جماران نداریم.
- خدایا بر تقوایم، اخلاصم، استقامتم در راهت بیفزا تا با به زنجیر کشیدن نفس اماره با روحیه بسیجی ، به امت اسلامی و حکومت اسلامی و مملکت اسلامی و انقلاب اسلامی خدمت کنم.» (کتاب در کمین گل سرخ ، صفحه ۳۷۹)
و در جای دیگر چنین می‌گوید:
«عظیم‌ترین نعمت خدا را نعمت عظیم ولایت می‌دانم و استحکام در پیوند با ولایت را ضمانت‌بخش هدایت و عاقبت به خیری می‌پندارم.» (کتاب در کمین گل سرخ ، صفحه ۷۳)

* دوگانه پنجم: مدیریت بدون بهره‌گیری از امتیازات، مدیریت با حداکثر بهره‌گیری از امتیازات
حتی با گذشت ۴۰ سال از پیروزی انقلاب اسلامی و با وجود زنده بودن خاطره‌ی روشن ساده‌زیستی حضرت امام و با وجود سبک زندگی ساده و دور از کمترین تجمّل رهبر معظم انقلاب اسلامی هنوز هم هستند مدیرانی که در حوزه‌های مختلف و مشاغل مختلف نظام به محض تصدّی مسئولیت و به بهانه‌های مختلف نظیر شأن مدیر و لزوم وجهه‌ی مدیریتی اجازه می‌دهند تا روح و شخصیت‌شان مرکوب و مسحور و مقهور عنوان‌های موقّت و زودگذر شود و با فاصله‌گیری از زیردستان و بهره‌مندی کامل از امتیازات مادی و معنوی مسئولیت‌ها سند مردود بودنشان در مدیریت نظام اسلامی را گواهی نمایند.

این بلیه و عارضه‌ی مهلک گاه از شخص مدیر نیز فراتر می‌رود و فرزندان و خویشان و نزدیکان سیاسی و حزبی آنان را نیز شامل می‌شود و پدیده‌ای زشت و نفرت انگیزی چون آقازاده‌های مرفه بی‌صلاحیت دارای امتیازات و امکانات فراوان که از ناحیه بیت المال عمومی کشور فراهم شده به وجود می‌آید.

اما همچنان غلبه کمّی و کیفی مدیران و مسئولان و فرماندهان این کشور با مدیران متعهّد و انقلابی و ساده‌زیست و مردمی است و به چشم آمدن معدود این دین به دنیا فروختگان‌های لکّه‌های کوچک سیاهی را می‌مانند که با این که معدود و حقیرند اما در یک پرده سفید و روشن، به چشم می‌آیند.

زندگی شهید صیّاد به وضوح نشان می‌دهد مشی او فرسنگ‌ها با کسانی که مدیریت و سابقه خدمت را وسیله‌ای برای بهره‌مندی حداکثری از بیت المال و امتیازات می‌دانند فاصله دارد. ماجرای اقدام دوستان و همکاران صیّاد برای تهیه منزلی برای او و خانواده‌اش و برخورد عتاب آلود و تند صیّاد و برگرداندن آن بنا که در کتاب در کمین گل سرخ بیان شده مصداق این سبک حیات طیبه‌ی صیّاد است. به پایان آن ماجرا در این نامه‌ی شهید توجه کنید:
« ... اکنون در وضعیتی قرار دارم که احساس می کنم به ازای رسیدن به مسکن بهای گرانی را دارم می پردازم آن هم ثمره همه مجاهدتهای فی سبیل اللهی (که اگر خداوند آن را تأیید فرماید) که قلبم رضایت نمی دهد چنین شود. لذا با توجه به این که خدا می‌داند نه تنها خود را لایق چنین عنایاتی از جمهوری اسلامی نمی‌دانم بلکه همچنان مدیون هستم و باید تا روزی که نفس در بدن دارم عاشقانه به اسلام عزیز خدمت نمایم. قاطعانه اقدام فرمایید که: " ساختمان نیمه کاره مسکن این‌جانب را از طرف بنیاد شهید تحویل گرفته و فقط مخارجی را که اضافه بر وام واگذاری (مبلغ چهارصدهزارتومان) هزینه شده است به ما پرداخت نمایند تا به صاحبانش مسترد نمایم.» (کتاب در کمین گل سرخ ، صفحه ۳۶۶)

می‌توان این دوگانه‌ها را ادامه داد و نقش شهید صیّاد را در حوزه‌های دیگر نیز بررسی کرد اما برای خودداری از اطاله کلام این مقاله را با ذکر یکی از عوامل مؤثر در نگرش و رفتار و در یک کلام سبک زندگی و حیات طیبه‌ی آن سردار شهید به پایان می‌برم.

از خلال خاطرات همرزمان، دوستان، خانواده و نیز گفته‌های آن شهید و کتبی که درباره‌ی ایشان منتشر شده و مخصوصا کتاب در کمین گل سرخ که به قلم زیبا و هنرمندانه‌ی برادر انقلابی و متعهد جناب محسن مؤمنی تدوین و منتشر شده مهم‌ترین عامل مؤثر در تکوین شخصیت و ثبات قدم و ایستادگی و استقامت اهل نماز بودن و انس آن شهید عزیز با نماز است.

نماز برای صیّاد نه صرفاً یک عمل عبادی تکلیفی که یک پناهگاه، سنگر، حامی، عامل ترقّی، عنصر رهایی بخش، تکیه‌گاه مطمئن، و یک نردبان ترقّی روحی و معنوی است.

به همین جهت ادای نماز برای او مانند تنفّس است که اگر قطع شود حیات وی به پایان می‌رسد.در خاطرات دوره‌ی تکاوری بسیار سخت و طاقت‌فرسا که هر روز از ۵/۳ بامداد آغاز و تا ساعت ۲۴ ادامه داشت و با شرایط گرما، کمبود تغذیه، کم‌خوابی، خستگی مفرط، آب آوردن زانوها که هر روز تعدادی از شرکت‌کنندگان در دوره را به انصراف از آموزش و ترک دوره مجبور می‌کرد، شهید چنین می‌گوید:
«همه لحظه لحظه لاغرتر می‌شدند، ضعیف‌تر می‌شدند ولی ما البته هم‌چنان جلو می‌رفتیم. چند بار موقع نماز صبح سر سجده خوابم گرفته بود، از آن خواب‌هایی که وضو باطل می‌شود. می‌رفتم وضو می‌گرفتم و می‌امدم نماز را از سر می‌گرفتم. از شدت خستگی و کم‌خوابی طاقت‌فرسا بود، ولی خوب نماز می‌امد جلو و چه برکتی داشت این نماز!» (کتاب در کمین گل سرخ ، صفحه ۳۵)

در ماجرای آموزش جنگ سرنیزه و تمجید تیمسار وقت از نحوه آموزش شهید و سربلندی وی در آن واقعه خود شهید عامل سربلندی را چنین بیان می‌کند:
«حالا این عزت‌ها از کجا بود؟ از آن نماز بود، چون هم‌چنان به آن تمسک داشتم و حاضر هم نبودم از آن دست بکشم.» (کتاب در کمین گل سرخ ، صفحات ۴۲ تا ۴۶ )

در بخش دیگری از همین کتاب در شرح چگونگی یافتن همسر مطلوب و ازدواج خود چنین می‌گوید:
«خدای متعال در زندگی دستم را خیلی گرفت. در بعد ازدواج ، من در شهرستان‌های مختلف هم بودم، دنبال ازدواج هم بودم، ولی هر کسی معرفی می‌شد همان وضع ظاهرش را که می‌دیدم احساس می‌کردم نمی‌توانم با او زندگی کنم. این از جاهایی بود که نماز در زندگی من نقش ایفا می‌کرد چون فقط نماز را داشتم و آگاهی‌ام محدود بود و معرفتم کم بود. این نماز همه‌جا مرا عجیب مراقبت می‌کرد؛ همین جا هم همین‌طور.» (کتاب در کمین گل سرخ، صفحات ۵۲ الی ۵۳)

صفحات ۸۰ تا ۸۲ ماجرای مباحثه و محاجّه شهید صیّاد با تیمساری که او را بخاطر نماز خواندن شهید در زمان نگهبانی مورد اعتراض قرار داده بود از بخش‌های خواندنی کتاب است.این چند نمونه و گفته‌ها و ناگفته‌های بسیار از این دست نشان می‌دهد که :
تا دیده‌ات ز پرتو اخلاص روشن است
انوار حق زچشم تو پنهان نمی‌شود.(۱)
آری سردار رشید اسلام شهید علی صیّاد شیرازی از انسان‌هایی بود که صید محبت و ولایت و عبادت شدند و سرانجام خود قلب‌های پاک و مطمئن جوانان اینده‌ساز مکتب حیاتبخش اسلام ناب محمدی(ص) و نظام مقدس جمهوری اسلامی را صید اخلاص و صدق و صفای باطن خود کردند.
وه چه صیّادی که هر صیدی که زخمی از تو یافت
سر به دنبال تو دارد تا بود جان در تنش.(۲)
 

۱. پروین اعتصامی
۲. عرفی شیرازی
۰

دهمین سالگرد شهید غیرت علی خلیلی/ تا پای جان به پای دین و ایران+ عکس

زندگی به سبک شهدا معروف نیوز

دهمین سالگرد شهید غیرت علی خلیلی/ تا پای جان به پای دین و ایران+ عکس

دهمین سالگرد شهید غیرت علی خلیلی/ تا پای جان به پای دین و ایران+ عکس

به گزارش گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، شامگاه روز گذشته در دهمین سالگرد شهادت شهید غیرت علی خلیلی به منظور بزرگداشت مقام این شهید عزیز یادواره‌ای تحت عنوان «ضیافت علی» با مشارکت ستاد طرح شهید آرمان و مرکز فعالیت‌های دینی قطعه ۲۴ بهشت زهرا برگزار شد.

مراسم از ساعت ۱۵ با نوای حاج عبدالرضا هلالی و محمدرضا نوشه ور آغاز شد و پس از برگزاری مراسم متنوع فرهنگی، مذهبی تدارک دیده شده برای حضار؛ شرکت کنندگان این مراسم نورانی افطار را میهمان سفره بابرکت شهدا بودند.

اجرای برنامه‌های متنوع فرهنگی، آشنایی بیشتر با شخصیت شهید بزرگوار علی خلیلی، تجدید عهد با آرمان‌های شهدای والا مقام نظام مقدس جمهوری اسلامی و ... از جمله برنامه‌های این یادواره بود.

شهید علی خلیلی ۲۵ تیر سال ۱۳۹۰ در یکی از محلات شرق تهران حین بازگشت از هیات در حالی که همراه چند نفر از شاگردان یک مدرسه بود به واسطه امر به معروف و نهی از منکر مورد ضرب و شتم قرار گرفت که در این حادثه آسیب‌های جدی به وی وارد شد و در نهایت بعد از گذشت حدود ۲ سال و تحمل درد و رنج ناشی از آن حادثه به درجه رفیع شهادت نائل شد.

۰

دقایقی همراه با فرزندان شهدا در مراسم سخنرانی رهبر انقلاب در روز اول فروردین/ پدر قهرمان من

بانک فیلم زندگی به سبک شهدا معروف نیوز رهبری انقلاب

دقایقی همراه با فرزندان شهدا در مراسم سخنرانی رهبر انقلاب در روز اول فروردین/ پدر قهرمان من

دقایقی همراه با فرزندان شهدا در مراسم سخنرانی رهبر انقلاب در روز اول فروردین/ پدر قهرمان من

رسانه KHAMENEI.IR در حاشیه سخنرانی نوروزی رهبر انقلاب در روز اول فروردین ۱۴۰۳ در حسینیه امام خمینی(ره) دقایقی با فرزندان شهیدان اسدالله ابراهیمی، مهدی ایمانی فردویی، علی یزدانی، یدالله قاسم‌زاده، محمد اسداللهی، موسی رجبی و محمود نریمانی گفت‌وگو داشته است.

۰

حضور رهبری انقلاب درمرقد مطهر امام راحل و گلزار شهدای بهشت زهرا

زندگی به سبک شهدا معروف نیوز رهبری انقلاب

حضور رهبری انقلاب درمرقد مطهر امام راحل و گلزار شهدای بهشت زهرا

حضور در مرقد مطهر امام راحل و گلزار شهدای بهشت زهرا

در آستانه دهه فجر پیروزی انقلاب اسلامی حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر انقلاب اسلامی صبح امروز(چهارشنبه) در حرم امام خمینی(ره) و گلزار شهدا حضور یافتند.
رهبر انقلاب در مرقد امام خمینی(ره) با قرائت فاتحه یاد و خاطره بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران و یادگار ایشان را گرامی داشتند.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای هم‌چنین در مزار شهدای حادثه هفتم تیر و شهدای انفجار دفتر نخست وزیری در هشت شهریور سال ۱۳۶۰ حضور یافتند و یاد شهیدان بهشتی، رجایی، باهنر و یاران شهیدشان را گرامی داشتند.
رهبر انقلاب اسلامی بر مزار شهدای گرانقدر انقلاب اسلامی، دفاع مقدس و دفاع از حرم نیز حضور پیدا کردند.
از جمله شهدایی که حضرت آیت‌الله خامنه‌ای برسر مزار آنها حاضر شدند، شهید «محمد امین صمدی» بود که اخیرا در حمله رژیم صهیونیستی به دمشق به شهادت رسید.
تصاویر این گزارش بمرور تکمیل میشود.
۰

یار دیرین حاج قاسم را بشناسید/ علت تلاش‌های مکرر اسرائیل برای ترور «سید رضی» چه بود؟

زندگی به سبک شهدا معروف نیوز شهیدسلیمانی

یار دیرین حاج قاسم را بشناسید/ علت تلاش‌های مکرر اسرائیل برای ترور «سید رضی» چه بود؟

یار دیرین حاج قاسم را بشناسید/ علت تلاش‌های مکرر اسرائیل برای ترور «سید رضی» چه بود؟

همرزم شهید سید رضی موسوی می‌گوید: از سال گذشته و با اعلام خبری از رسانه‌های معاند، ظن و گمان‌ها برای برنامه دقیق رژیم صهیونیستی جهت ترور شهید سید رضی بیشتر و جدی‌تر شد.

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، سید رضی موسوی معروف به سید رضی از مستشاران باسابقه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در سوریه و مسئول پشتیبانی جبهه مقاومت بود که روز گذشته، چهارم دی ماه 1402 در حمله رژیم صهیونیستی به منطقه زینبیه در حومه دمشق، به شهادت رسید. سید رضی از سربازان پیشکسوت در عرصه مقاومت بود که قریب به 25 سال در مقاومت منطقه نقش‌آفرینی ‌کرد. او یار دیرین سردار شهید حاج قاسم سلیمانی بود که در آستانه چهارمین سالگرد شهادت سردار سلیمانی به دیدار او شتافت.

سید علی صالحی ملقب به ابوتراب از همرزمان شهید سید رضی موسوی است. او در گفتگو با تسنیم از خصوصیات اخلاقی این شهید چنین می‌گوید: شهید سید رضی موسوی پشتکارش خیلی زیاد بود و شبانه‌روز کار می‌کرد، آدم نترسی بود، در کار شباهت زیادی به حاج قاسم داشت و زیاد کار می‌کرد، روحیه مهربانی داشت و با نیروهایش خوش‌برخورد بود اما در کار فوق‌العاده جدی بود، برایش فرقی نمی‌کرد طرف حسابش ایرانی است یا سوری و عرب، جدیت در کار برایش مسئله اول بود، البته در جمع‌های دوستانه اهل شوخ‌طبعی و خنده هم بود.

او از پیش‌قدم بودن شهید موسوی در کارهای خیر نسبت به همه مردم خصوصاً مظلومان جنگ‌زده سوری می‌گوید: دستش خیلی به کار خیر بود. ازآنجایی که بیشتر در سوریه بود به فکر کمک به مردم سوریه هم بود. از ارتباطاتی که داشت برای رسیدگی به خانواده شهدای سوری و شیعیان جنگ‌زده استفاده می‌کرد. برایشان خانه مهیا می‌کرد و برای دختران دم‌بخت جهیزیه تأمین می‌کرد. برای افراد مقیم سوریه و رفع مشکلات آنان تلاش زیادی کرد.

مدافعان حرم , شهدای مدافع حرم , جبهه مقاومت اسلامی , کشور سوریه , رژیم صهیونیستی (اسرائیل) , سردار قاسم سلیمانی , شهید سپهبد قاسم سلیمانی ,

کار خیر او فقط درباره مردم شیعه سوریه نبود بلکه هرجا دست نیازی بلند بود شهید سید رضی برای گرفتن آن پیش‌قدم می‌شد. صالحی در این باره می‌گوید: در جریان زلزله بزرگی که در ترکیه و سوریه آمد و خرابی‌های زیادی در برخی مناطق سوریه به‌بار آمد، سید رضی کمک زیادی به مردم زلزله‌زده سوری کرد. هیچ کدام از این‌ها جزو کارش نبود و در این باره وظیفه‌ای نداشت اما ازآنجایی که در کارهای خیر پیش‌قدم بود این‌ها را دلی انجام می‌داد.

همرزم شهید سید رضی موسوی در ادامه می‌گوید: دوستی داشت به‌نام ابوکریم که از خیلی سال پیش با هم عیاق بودند و خیلی از کارهای خیر را با هم انجام می‌دادند. شب قدر سال گذشته بود که سید رضی با ابوکریم بدون هیچ تشریفاتی به حرم حضرت رقیه سلام الله علیها رفت. در آنجا به توسل و نماز و عبادت خود رسید در حالی که آقا سید با توجه به مسئولیت بزرگش در منطقه وزنه‌ای برای جبهه مقاومت محسوب می‌شد و شاید کسی انتظار نداشت این‌قدر ساده و بدون تشریفات به حرم رفت‌وآمد داشته باشد.

ابوتراب به نقش اثرگذار سید رضی در ماجرای تعویض ضریح حضرت رقیه(س) و بازسازی آن اشاره می‌کند و می‌گوید: در موضوع ساخت ضریح جدید حضرت رقیه(س) و انتقال ضریح جدید از ایران به سوریه تأثیر بسزایی داشت. انتقال ضریح جدید مدتی به تأخیر افتاده بود به‌دلیل اینکه جعبه‌های انتقال قطعات ضریح بسیار بزرگ بود، اسرائیل هم در آن ایام چندین مرتبه فرودگاه دمشق را زده بود و تهدید کرده بود هواپیماهای باری را می‌زند، ولی سید رضی با قدرت در این مسئله جلو آمد و با درایت او انتقال قطعات ضریح جدید از ایران به سوریه محقق شد و به بازسازی حرم حضرت رقیه(س) کمک بزرگی کرد.

همرزم شهید از رابطه نزدیک او با حاج قاسم می‌گوید و ادامه می‌دهد: سید رضی دوست، یار دیرین و امین حاج قاسم بود، هیچ‌کس غیر از ایشان از ساعت رفت‌وآمد حاج قاسم خبر نداشت. بعد از شهادت حاج قاسم او انتظار شهادت را می‌کشید. از دوران دفاع مقدس با حاج قاسم رفیق بود و این دوستی تا شهادت ادامه داشت، خودش تعریف کرده بود که حاج قاسم به او گفته بود "دیگر وقت شهیدشدنت است".

مدافعان حرم , شهدای مدافع حرم , جبهه مقاومت اسلامی , کشور سوریه , رژیم صهیونیستی (اسرائیل) , سردار قاسم سلیمانی , شهید سپهبد قاسم سلیمانی ,

هرچند سید رضی کارهای مختلف و زیادی در سوریه را به سرانجام رسانده بود اما کار اصلی او پشتیبانی بود. صالحی در این باره می‌گوید: سید رضی از سال‌ها پیش در سوریه حضور داشت و کار می‌کرد و  پشتیبانی جبهه مقاومت دست او بود، در واقع کار اصلی او پشتیبانی جبهه بود چه در سوریه و چه در لبنان. همسر او هم مدیر مدرسه ایرانی در سوریه بود. سید چندین بار توسط اسرائیل تهدید به ترور شده بود، خودش اصلاً چیزی در این باره مطرح نمی‌کرد و برایش اهمیتی نداشت.

او از نقشه‌های مختلف اسرائیل برای ترور سید رضی چنین می‌گوید: سال گذشته شبکه اینترنشنال خبری از او پخش کرد و در آن تصویر سید رضی را منتشر کرد. از آن زمان به بعد ظن و گمان‌ها برای برنامه دقیق اسرائیل جهت ترور ایشان بیشتر و جدی‌تر شد، پیش‌تر چندین بار مقرّی را که در آن فعالیت داشت، زده بودند اما موفق به ترورش نشده بودند. یکی از ترورهای ناموفق ایشان در ماجرای شهادت سید مصطفی بدرالدین مشهور به ذوالفقار از فرماندهان حزب‌الله لبنان بود که در دفتر سید رضی اتفاق افتاده بود. بدرالدین در این ماجرا به شهادت رسید اما سید رضی آنجا نبود و در امان ماند.

شهادت یکی از سرداران سپاه در سوریه/ «سید رضی» در حمله اسرائیل به دمشق به شهادت رسید

اما چرا رژیم صهیونیستی این‌قدر برای به شهادت رساندن سید رضی تلاش می‌کند؟ ابوتراب در پاسخ به این سؤال می‌گوید: سید رضی یکی از فرماندهان اثرگذار سپاه در مقاومت منطقه بود. در کارهای رزمی، پشتیبانی نقش بسیار مهم را ایفا می‌کند. اگر پشتیبانی نباشد، هیچ عملیاتی جلو نمی‌رود و نیرو توان کار کردن ندارد. هدف اسرائیل از ترور سید رضی تضعیف پشتیبانی جبهه مقاومت بود ازآنجایی که اسرائیل می‌خواهد پشتیبانی جبهه مقاومت را ببندد فکر می‌کند با زدن سید رضی توانسته است این مسیر را مسدود کند، در حالی که کسان دیگری هستند که بتوانند راه این شهید بزرگوار را دنبال کنند.

مدافعان حرم , شهدای مدافع حرم , جبهه مقاومت اسلامی , کشور سوریه , رژیم صهیونیستی (اسرائیل) , سردار قاسم سلیمانی , شهید سپهبد قاسم سلیمانی ,

او در پایان به تصاویر ماندگار از سید مهربان سوریه در ذهن رزمندگان می‌گوید: یادم هست یک بار در ماه رمضان که زمان پروازهای سوریه به زمان افطار برخورد می‌کرد ایشان خیلی اصرار داشت که زمان پرواز را جابه‌جا کند تا بچه‌های رزمنده جمع شوند و دور هم افطار کنند و بعد به کارشان مشغول شوند، خودش هم کنار بچه‌ها دورهمی افطار می‌کرد و ازآنجایی که اهل شوخی بود سر افطار با طنز سخن می‌گفت و خاطره‌های جالبی برای ما به‌یادگار می‌گذاشت.

۰

مهم‌ترین دغدغه‌های شهید «قاسم سلیمانی» به روایت وصیت‌نامه‌اش

زندگی به سبک شهدا معروف نیوز شهیدسلیمانی

مهم‌ترین دغدغه‌های شهید «قاسم سلیمانی» به روایت وصیت‌نامه‌اش

مهم‌ترین دغدغه‌های شهید «قاسم سلیمانی» به روایت وصیت‌نامه‌اش

به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، قاسم سلیمانی در روز ۲۰ اسفند سال ۱۳۳۵ در شهرستان رابُر از توابع استان کرمان در ایل عشایر سلیمانی چشم به جهان گشود. در ۱۸ سالگی به استخدام اداره آب کرمان درآمد و در راهپیمایی‌ها و اعتصابات کرمان علیه رژیم پهلوی در زمان انقلاب مشارکت فعال داشت.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، در سال ۱۳۵۹ عضو سپاه پاسدارن انقلاب اسلامی شد و هم‌زمان با شروع جنگ تحمیلی، چند گردان را در کرمان آموزش داده و به جبهه‌ها فرستاد. وی در دوره‌ای فرماندهی سپاه آذربایجان غربی را هم بر عهده داشت و در سال ۱۳۶۰ش با حکم فرمانده وقت سپاه پاسدارن، به عنوان فرمانده لشکر ۴۱ ثارالله (ع) منصوب شد.

سلیمانی پس از پایان جنگ تحمیلی در سال ۱۳۶۷ش، به کرمان بازگشت و درگیر جنگ با اشراری شد که از مرز‌های شرقی ایران هدایت می‌شدند و با باند‌های قاچاق مواد مخدر در مرز‌های ایران و افغانستان مبارزه می‌کرد. قاسم سلیمانی در سال ۱۳۷۹ش از سوی حضرت امام خامنه‌ای (مد‌ظله‌العالی) به فرماندهی سپاه قدس منصوب و فرماندهی محور مقاومت در مبارزه علیه داعش در عراق و سوریه را هم عهده‌دار شد. وی در بهمن سال ۱۳۸۹ش به درجه سرلشکری نائل آمد.

بامداد جمعه ۱۳ دی ۱۳۹۸ در حمله موشکی بالگرد‌های آمریکایی به دو خودرو در اطراف فرودگاه بغداد، سردار قاسم سلیمانی فرمانده سپاه قدس و ابومهدی المهندس معاون حشدالشعبی و تنی چند از اعضای حشدالشعبی در این حمله هدف قرار گرفتند و به شهادت رسیدند.

وصیت‌نامه موضوعی حاج قاسم سلیمانی

•بسم الله الرحمن الرحیم

•شهادت دادن
شهید سلیمانی در آغاز وصیت خویش براساس باور‌های اسلامی واعتقادات قلبی‌اش موارد زیر را شهادت داده است:

•شهادت می‌دهم به:

۱) اصول دین
۲) اشهد أن لا اله الا الله
۳) و اشهد أنّ محمداً رسول الله
۴) و اشهد أنّ امیرالمؤمنین علی‌بن ابی‌طالب
۵) و اولاده المعصومین
۶) اثنی‌عشر ائمّتنا
۷) و معصومیننا حجج الله.

•شهادت می‌دهم که:

۸) قیامت حق است،
۹) قرآن حق است،
۱۰) بهشت و جهنّم حق است،
۱۱) سؤال و جواب حق است،
۱۲) معاد،
۱۳) عدل،
۱۴) امامت،
۱۵) نبوت حق است.

سپاس به درگاه الهی

مواردی که شهید سلیمانی لازم دانسته تا در وصیت خود شکر و سپاسگزاری کند:

•خدایا! تو را سپاس می‌گویم

۱) به‌خاطر نعمت‌هایت.

•خداوندا! تو را سپاس که

۲) مرا صلب به صلب، قرن به قرن، از صلبی به صلبی منتقل کردی.
۳) و در زمانی اجازه ظهور و وجود دادی که امکان درک یکی از برجسته‌ترین اولیائت را که قرین و قریب معصومین است، عبد صالحت خمینی کبیر را درک کنم.
۴) و سرباز رکاب او شوم.
۵) اگر توفیق صحابه رسول اعظمت محمد مصطفی(ص) را نداشتم و اگر بی‌بهره بودم از دوره مظلومیت علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) و فرزندان معصوم و مظلومش، مرا در همان راهی قرار دادی که آن‌ها در همان مسیر، جان خود را که جان جهان و خلقت بود، تقدیم کردند.

•خداوندا! تو را شکرگزارم که

۶) پس از عبد صالحت خمینی عزیز، مرا در مسیر عبد صالح دیگری که مظلومیتش اعظم است بر صالحیتش، مردی که حکیم امروز اسلام و تشیّع و ایران و جهان سیاسی اسلام است، خامنه‌ای عزیز ــ که جانم فدای جان او باد ــ قرار دادی.

• پروردگارا! تو را سپاس که

۷) مرا با بهترین بندگانت در هم آمیختی و درک بوسه بر گونه‌های بهشتی آنان و استشمام بوی عطر الهی آنان را ــ یعنی مجاهدین و شهدای این راه ــ به من ارزانی داشتی.

• خداوندا!‌ ای قادر عزیز و‌ ای رحمان رزّاق، پیشانی شکر و شرم بر آستانت می‌سایم که

۸) مرا در مسیر فاطمه اطهر(س) و فرزندانش در مذهب تشیّع، عطر حقیقی اسلام، قرار دادی.
۹) و مرا از اشک بر فرزندان علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) و فاطمه اطهر(س) بهره‌مند نمودی؛ چه نعمت عظمایی که بالاترین و ارزشمندترین نعمت‌هایت است؛ نعمتی که در آن نور است، معنویت، بی‌قراری که در درون خود بالاترین قرار‌ها را دارد، غمی که آرامش و معنویت داد.

• خداوندا، تو را سپاس که

۱۰) مرا از پدر و مادر فقیر، اما متدین و عاشق اهل‌بیت و پیوسته در مسیر پاکی بهره‌مند نمودی. از تو عاجزانه می‌خواهم آن‌ها را در بهشتت و با اولیائت قرین کنی و مرا در عالم آخرت از درک محضرشان بهره‌مند فرمایی.

درخواست از خدا

نجوا‌ها و درخواست‌های شهید سلیمانی از خداوند؛ درج شده در وصیت‌نامه اش:
۱) خدایا! به عفو تو امید دارم.
۲)‌ای خدای عزیز و‌ای خالق حکیم بی‌همتا! دستم خالی است و کوله‌پشتی سفرم خالی. من بدون برگ و توشه‌ای به‌امید ضیافت عفو و کرم تو می‌آیم. من توشه‌ای برنگرفته‌ام؛ چون فقیر [را]در نزد کریم چه حاجتی است به توشه و برگ؟!
۳) سارُق، چارُقم پر است از امید به تو و فضل و کرم تو؛ همراه خود دو چشم بسته آورده‌ام که ثروت آن در کنار همه ناپاکی‌ها، یک ذخیره ارزشمند دارد و آن گوهر اشک بر حسین فاطمه(ع) است؛ گوهر اشک بر اهل‌بیت(ع) است؛ گوهر اشک دفاع از مظلوم، یتیم، دفاع از محصورِ مظلوم در چنگ ظالم.
۴) خداوندا! در دستان من چیزی نیست؛ نه برای عرضه [چیزی دارند] و نه قدرت دفاع دارند، اما در دستانم چیزی را ذخیره کرده‌ام که به این ذخیره امید دارم و آن روان بودن پیوسته به‌سمت تو است. وقتی آن‌ها را به‌سمتت بلند کردم، وقتی آن‌ها را برایت بر زمین و زانو گذاردم، وقتی سلاح را برای دفاع از دینت به دست گرفتم؛ این‌ها ثروتِ دست من است که امید دارم قبول کرده باشی.
۵) خداوندا! پاهایم سست است، رمق ندارد. جرأت عبور از پلی که از جهنّم عبور می‌کند، ندارد. من در پل عادی هم پاهایم می‌لرزد، وای بر من و صراط تو که از مو نازک‌تر است و از شمشیر بُرنده‌تر؛ اما یک امیدی به من نوید می‌دهد که ممکن است نلرزم، ممکن است نجات پیدا کنم. من با این پا‌ها در حَرَمت پا گذارده‌ام، دورِ خانه‌ات چرخیده‌ام و در حرم اولیائت در بین‌الحرمین حسین و عباست آن‌ها را برهنه دواندم و این پا‌ها را در سنگر‌های طولانی، خمیده جمع کردم و در دفاع از دینت دویدم، جهیدم، خزیدم، گریستم، خندیدم و خنداندم و گریستم و گریاندم؛ افتادم و بلند شدم. امید دارم آن جهیدن‌ها و خزیدن‌ها و به حُرمت آن حریم‌ها، آن‌ها را ببخشی.
۶) خداوندا! سر من، عقل من، لب من، گوش من، قلب من، همه اعضا و جوارحم در همین امید به‌سر می‌برند؛
۷) یا ارحم الراحمین! مرا بپذیر؛ پاکیزه بپذیر؛ آن‌چنان بپذیر که شایسته دیدارت شوم. جز دیدار تو را نمی‌خواهم، بهشت من جوار توست، یا الله!
۸) خدایا! از کاروان دوستانم جامانده‌ام.
۹) خداوند،‌ای عزیز! من سال‌هاست از کاروانی به‌جا مانده‌ام و پیوسته کسانی را به‌سوی آن روانه می‌کنم، اما خود جا مانده‌ام، اما تو خود می‌دانی هرگز نتوانستم آن‌ها را از یاد ببرم.
۱۰) پیوسته یاد آنها، نام آنها، نه در ذهنم بلکه در قلبم و در چشمم، با اشک و آه یاد شدند.
۱۱) عزیز من! جسم من در حال علیل شدن است.
۱۲) چگونه ممکن [است]کسی که چهل سال بر درت ایستاده است را نپذیری؟
۱۳) خالق من، محبوب من، عشق من که پیوسته از تو خواستم سراسر وجودم را مملو از عشق به خودت کنی؛ مرا در فراق خود بسوزان و بمیران.
۱۴) عزیزم! من از بی‌جاقراری و رسوای ماندگی، سر به بیابان‌ها گذارده‌ام؛ من به‌امیدی از این شهر به آن شهر و از این صحرا به آن صحرا در زمستان و تابستان می‌روم.
۱۵) کریم، حبیب، به کَرَمت دل بسته‌ام،
۱۶) تو خود می‌دانی دوستت دارم.
۱۷) خوب می‌دانی جز تو را نمی‌خواهم.
۱۸) مرا به خودت متصل کن.
۱۹) خدایا وحشت همه وجودم را فرا گرفته است.
۲۰) من قادر به مهار نفس خود نیستم،
۲۱) رسوایم نکن.
۲۲) مرا به‌حرمت کسانی که حرمتشان را بر خودت واجب کرده‌ای، قبل از شکستن حریمی که حرم آن‌ها را خدشه‌دار می‌کند، مرا به قافله‌ای که به‌سویت آمدند، متصل کن.
۲۳) معبود من، عشق من و معشوق من، دوستت دارم.
۲۴) بار‌ها تو را دیدم و حس کردم،
۲۵) نمی‌توانم از تو جدا بمانم. بس است، بس.
۲۶) مرا بپذیر، اما آن‌چنان که شایسته تو باشم.

هشدار به برادران و خواهران مجاهد

شهید سلیمانی به برادران و خواهران مجاهد نسبت به نظام اسلامی چنین هشدار داده است:

• خواهران و برادران مجاهدم در این عالم،

•‌ای کسانی که سر‌های خود را برای خداوند عاریه داده‌اید و جان‌ها را بر کف دست گرفته و در بازار عشق‌بازی به سوق فروش آمده‌اید، عنایت کنید:

۱) جمهوری اسلامی، مرکز اسلام و تشیّع است.
۲) امروز قرارگاه حسین‌بن علی(ع)، ایران است.
۳) بدانید جمهوری اسلامی حرم است و این حرم اگر ماند، دیگر حرم‌ها می‌مانند.
۴) ا گر دشمن، این حرم را از بین برد، حرمی باقی نمی‌ماند، نه حرم ابراهیمی و نه حرم محمّدی (ص).

• برادران و خواهرانم!

۵) جهان اسلام پیوسته نیازمند رهبری است؛ رهبری متصل به و منصوب شرعی و فقهی معصوم.
۶) خوب می‌دانید منزّه‌ترین عالِم دین که جهان را تکان داد اسلام را احیا کرد، یعنی خمینی بزرگ و پاک ما، ولایت فقیه را تنها نسخه نجات‌بخش این امت قرار داد؛ لذا چه شما که به‌عنوان شیعه به آن اعتقاد دینی دارید و چه شما به‌عنوان سنّی اعتقاد عقلی دارید، بدانید [باید]به‌دور از هرگونه اختلاف، برای نجات اسلام خیمه ولایت را رها نکنید.
۷) خیمه، خیمه رسول‌الله است.
۸) اساس دشمنی جهان با جمهوری اسلامی، آتش زدن و ویران کردن این خیمه است، دور آن بچرخید.
۹) والله والله والله این خیمه اگر آسیب دید، بیت‌الله الحرام و مدینه حرم رسول‌الله(ص) و نجف، کربلا، کاظمین، سامرا و مشهد باقی نمی‌ماند؛ قرآن آسیب می‌بیند.

وصیت به برادران و خواهران ایرانی

شهید سلیمانی به برادران و خواهران ایرانی چنین وصیت کرده است:

• برادران و خواهران عزیز ایرانی من، مردم پرافتخار و سربلند که جان من و امثال من، هزاران بار فدای شما باد، کما اینکه شما صد‌ها هزار جان را فدای اسلام و ایران کردید؛

۱) از اصول مراقبت کنید، اصول یعنی ولیّ فقیه،
۲) خصوصاً این حکیم، مظلوم، وارسته در دین، فقه، عرفان، معرفت؛ خامنه‌ای عزیز را جان خود بدانید،
۳) حرمت او را مقدسات بدانید.

• وصیت به برادران و خواهران؛ پدران و مادران

شهید سلیمانی به برادران و خواهران؛ پدران و مادران چنین وصیت کرده است:

• برادران و خواهران، پدران و مادران، عزیزان من!

• جمهوری اسلامی، امروز سربلندترین دوره خود را طی می‌کند.

• بدانید مهم نیست که دشمن چه نگاهی به شما دارد، دشمن به پیامبر شما چه نگاهی داشت و [دشمنان]چگونه با پیامبر خدا و اولادش عمل کردند، چه اتهاماتی به او زدند، چگونه با فرزندان مطهر او عمل کردند؟ مذمت دشمنان و شماتت آن‌ها و فشار آنها، شما را دچار تفرقه نکند.

• بدانید که می‌دانید مهم‌ترین هنر خمینی عزیز این بود که اول اسلام را به پشتوانه ایران آورد.

• و سپس ایران را در خدمت اسلام قرار داد.

• اگر اسلام نبود و اگر روح اسلامی بر این ملت حاکم نبود، صدام، چون گرگ درنده‌ای این کشور را می‌درید؛

• آمریکا، چون سگ هاری همین عمل را می‌کرد،

•، اما هنر امام این بود که اسلام را پشتوانه آورد؛ عاشورا و محرّم، صفر و فاطمیه را به پشتوانه این ملت آورد،
• انقلاب‌هایی در انقلاب ایجاد کرد، به این دلیل در هر دوره هزاران فداکار جان خود را سپر شما و ملت ایران و خاک ایران و اسلام نموده‌اند و بزرگ‌ترین قدرت‌های مادی را ذلیل خود نموده‌اند.
• عزیزانم، در اصول اختلاف نکنید.

وصیت درخصوص شهدا و خانواده شهدا

شهید سلیمانی درخصوص شهدا و خانواده شهدا چنین وصیت کرده است:

• شهدا، محور عزّت و کرامت همه ما هستند؛ نه برای امروز، بلکه همیشه این‌ها به دریای واسعه خداوند سبحان اتصال یافته‌اند.

۱) آن‌ها را در چشم، دل و زبان خود بزرگ ببینید، همان‌گونه که هستند.
۲) فرزندانتان را با نام آن‌ها و تصاویر آن‌ها آشنا کنید.
۳) به فرزندان شهدا که یتیمان همه شما هستند، به‌چشم ادب و احترام بنگرید.
۴) به همسران و پدران و مادران آنان احترام کنید، همان‌گونه که از فرزندان خود با اغماض می‌گذرید، آن‌ها را در نبود پدران، مادران، همسران و فرزندان خود توجه خاص کنید.

وصیت خطاب به خانواده شهدا

شهید سلیمانی درخصوص به خانواده شهدا چنین وصیت کرده است:

• فرزندانم، دختران و پسرانم، فرزندان شهدا، پدران و مادران باقی‌مانده از شهدا،

•‌ای چراغ‌های فروزان کشور ما، خواهران و برادران و همسران وفادار و متدینه شهدا!

• در این عالم، صوتی که روزانه من می‌شنیدم و مأنوس با آن بودم و همچون صوت قرآن به من آرامش می‌داد و بزرگترین پشتوانه معنوی خود می‌دانستم،

• صدای فرزندان شهدا بود که بعضاً روزانه با آن مأنوس بودم؛

• صدای پدر و مادر شهدا بود که وجود مادر و پدرم را در وجودشان احساس می‌کردم.

۱) عزیزانم! تا پیشکسوتان این ملتید، قدر خودتان را بدانید.
۲) شهیدتان را در خودتان جلوه‌گر کنید، به‌طوری که هر کس شما را می‌بیند، پدر شهید یا فرزند شهید را، به‌عینه خوِد شهید را احساس کند، با همان معنویت، صلابت و خصوصیت.
۳) خواهش می‌کنم مرا حلال کنید و عفو نمایید.

• من نتوانستم حق لازم را پیرامون خیلی از شما‌ها و حتی فرزندان شهیدتان ادا کنم،

۴) هم استغفار می‌کنم و هم طلب عفو دارم.
۵) دوست دارم جنازه‌ام را فرزندان شهدا بر دوش گیرند، شاید به‌برکت اصابت دستان پاک آن‌ها بر جسدم، خداوند مرا مورد عنایت قرار دهد.

وصیت در خصوص نیرو‌های مسلح

شهید سلیمانی درخصوص نیرو‌های مسلح چنین وصیت کرده است:

۱) نیرو‌های مسلّح خود را که امروز، ولی فقیه فرمانده آنان است، برای دفاع از خودتان، مذهبتان، اسلام و کشور احترام کنید.
۲) و نیرو‌های مسلح می‌بایست همانند دفاع از خانه خود، از ملت و نوامیس و ارضِ آن حفاظت و حمایت و ادب و احترام کنند.
۳) و نسبت به ملت همان‌گونه که امیرالمؤمنین مولای متقیان فرمود، نیرو‌های مسلح می‌بایست منشأ عزت ملت باشد.
۴) و قلعه و پناهگاه مستضعفین و مردم باشد.
۵) و زینت کشورش باشد.

وصیت در خصوص مردم عزیز کرمان

شهید سلیمانی درخصوص مردم عزیز کرمان چنین وصیت کرده است:

• نکته‌ای هم خطاب به مردم عزیز کرمان دارم؛

• مردمی که دوست‌داشتنی‌اند و در طول ۸ سال دفاع مقدس بالاترین فداکاری‌ها را انجام دادند.

• و سرداران و مجاهدین بسیار والامقامی را تقدیم اسلام نمودند.

• من همیشه شرمنده آن‌ها هستم.

• هشت سال به‌خاطر اسلام به من اعتماد کردند؛ فرزندان خود را در قتلگاه‌ها و جنگ‌های شدیدی، چون کربلای ۵، والفجر ۸، طریق‌القدس، فتح‌المبین، بیت‌المقدس و... روانه کردند

• و لشکری بزرگ و ارزشمند را به نام و به عشق امام مظلوم حسین‌بن علی به نام ثارالله، بنیانگذاری کردند.

• این لشکر همچون شمشیری برنده، بار‌ها قلب ملت‌مان و مسلمان‌ها را شاد نمود و غم را از چهره آن‌ها زدود.

• عزیزان! من بنا به تقدیر الهی امروز از میان شما رفته‌ام.

• من شما را از پدر و مادرم و فرزندان و خواهران و برادران خود بیشتر دوست دارم، چون با شما بیشتر از آن‌ها بودم؛ ضمن اینکه من پاره‌تن آن‌ها بودم و آن‌ها پاره وجود من، اما آن‌ها هم قبول کردند من وجودم را نذر وجود شما و ملت ایران کنم.

۱) دوست دارم کرمان همیشه و تا آخر با ولایت بماند.

• این ولایت، ولایت علی‌بن ابی‌طالب است و خیمه او خیمه حسین فاطمه است، دور آن بگردید.

• با همه شما هستم.

• می‌دانید در زندگی به انسانیت و عاطفه‌ها و فطرت‌ها بیشتر از رنگ‌های سیاسی توجه کردم.

• خطاب من به همه شما است که مرا از خود می‌دانید، برادر خود و فرزند خود می‌دانید.

۲) وصیت می‌کنم اسلام را در این برهه که تداعی‌یافته در انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی است، تنها نگذارید.

• دفاع از اسلام نیازمند هوشمندی و توجه خاص است.

۳) در مسائل سیاسی آنجا که بحث اسلام، جمهوری اسلامی، مقدسات و ولایت فقیه مطرح می‌شود، این‌ها رنگ خدا هستند؛ رنگ خدا را بر هر رنگی ترجیح دهید.

وصیت به سیاسیون کشور

شهید سلیمانی به سیاسیون کشورچنین وصیت کرده است:

• نکته‌ای کوتاه خطاب به سیاسیون کشور دارم:

• چه آن‌هایی [که]اصلاح‌طلب خود را می‌نامند و چه آن‌هایی که اصولگرا.

• آنچه پیوسته در رنج بودم این‌که عموماً ما در دو مقطع، خدا و قرآن و ارزش‌ها را فراموش می‌کنیم، بلکه فدا می‌کنیم.

۱) عزیزان، هر رقابتی با هم می‌کنید و هر جدلی با هم دارید، اما اگر عمل شما و کلام شما یا مناظره‌هایتان به‌نحوی تضعیف‌کننده دین و انقلاب بود، بدانید شما مغضوب نبی مکرم اسلام و شهدای این راه هستید؛ مرز‌ها را تفکیک کنید.
۲) اگر می‌خواهید با هم باشید، شرط با هم بودن، توافق و بیان صریح حول اصول است. اصول، مطوّل و مفصّل نیست.

اصول عبارت از چند اصل مهم است:

۳) اول آنها، اعتقاد عملی به ولایت فقیه است؛ یعنی این که نصیحت او را بشنوید، با جان و دل به توصیه و تذکرات او به‌عنوان طبیب حقیقی شرعی و علمی، عمل کنید. کسی که در جمهوری اسلامی می‌خواهد مسئولیتی را احراز کند، شرط اساسی آن [این است که]اعتقاد حقیقی و عمل به ولایت فقیه داشته باشد. من نه می‌گویم ولایت تنوری و نه می‌گویم ولایت قانونی؛ هیچ یک از این دو، مشکل وحدت را حل نمی‌کند؛ ولایت قانونی، خاصّ عامه مردم اعم از مسلم و غیرمسلمان است، اما ولایت عملی مخصوص مسئولین است که می‌خواهند بار مهم کشور را بر دوش بگیرند، آن هم کشور اسلامی با این همه شهید!
۴) اعتقاد حقیقی به جمهوری اسلامی و آنچه مبنای آن بوده است؛ از اخلاق و ارزش‌ها تا مسئولیت‌ها؛ چه مسئولیت در قبال ملت و چه در قبال اسلام.
۵) به‌کارگیری افراد پاکدست و معتقد و خدمتگزاری به ملّت، نه افرادی که حتی اگر به میز یک دهستان هم برسند خاطره خان‌های سابق را تداعی می‌کنند.
مقابله با فساد و دوری از فساد و تجمّلات را شیوه خود قرار دهند.
۶) در دوره حکومت و حاکمیت خود در هر مسئولیتی، احترام به مردم و خدمت به آنان را عبادت بدانند و خود خدمتگزار واقعی، توسعه‌گر ارزش‌ها باشند، نه با توجیهات واهی، ارزش‌ها را بایکوت کنند.
۷) مسئولین همانند پدران جامعه می‌بایست به مسئولیت خود پیرامون تربیت و حراست از جامعه توجه کنند، نه با بی‌مبالاتی و به‌خاطر احساسات و جلب برخی از آرای احساسی زودگذر، از اخلاقیاتی حمایت کنند که طلاق و فساد را در جامعه توسعه دهد و خانواده‌ها را از هم بپاشاند.

• حکومت‌ها عامل اصلی در استحکام خانواده و از طرف دیگر عامل مهم از هم پاشیدن خانواده هستند.

• اگر به اصول عمل شد، آن وقت همه در مسیر رهبر و انقلاب و جمهوری اسلامی هستند و یک رقابت صحیح بر پایه همین اصول برای انتخاب اصلح صورت می‌گیرد.

وصیت به برادران سپاهی و ارتشی

شهید سلیمانی به برادران سپاهی و ارتشی چنین وصیت کرده است:

• کلامی کوتاه خطاب به برادران سپاهی عزیز و فداکار و ارتشی‌های سپاهی دارم:

۱) ملاک مسئولیت‌ها را برای انتخاب فرماندهان، شجاعت و قدرت اداره بحران قرار دهید.

• طبیعی است به ولایت اشاره نمی‌کنم، چون ولایت در نیرو‌های مسلح جزء نیست، بلکه اساس بقای نیرو‌های مسلح است، این شرط خلل‌ناپذیر می‌باشد.

۲) نکته دیگر، شناخت بموقع از دشمن و اهداف و سیاست‌های او و اخذ تصمیم بموقع و عمل بموقع؛ هر یک از این‌ها اگر در غیر وقت خود صورت گیرد، بر پیروزی شما اثر جدّی دارد.

خطاب به علما و مراجع معظم

شهید سلیمانی به علما و مراجع معظم چنین خطاب کرده است:

• سخنی کوتاه از یک سرباز ۴۰ ساله در میدان، به علمای عظیم‌الشأن و مراجع گران‌قدر که موجب روشنایی جامعه و سبب زدودن تاریکی مراجع عظام تقلید؛ سربازتان از یک برج دیده‌بانی دید که اگر این نظام آسیب ببیند، دین و آنچه از ارزش‌های آن [که]شما در حوزه‌ها استخوان خُرد کرده‌اید و زحمت کشیده‌اید، از بین می‌رود.

• این دوره‌ها با همه دوره‌ها متفاوت است، این بار اگر مسلّط شدند، از اسلام چیزی باقی‌نمی‌ماند.

• راه صحیح، حمایت بدون هرگونه ملاحظه از انقلاب، جمهوری اسلامی و، ولی فقیه است.

• نباید در حوادث، دیگران شما را که امید اسلام هستید به ملاحظه بیندازند.

• همه شما امام را دوست داشتید و معتقد به راه او بودید. راه امام مبارزه با آمریکا و حمایت از جمهوری اسلامی و مسلمانان تحت ستم استکبار، تحت پرچم، ولی فقیه است.

• من با عقل ناقص خود می‌دیدم برخی خنّاسان سعی داشتند و دارند که مراجع و علمای مؤثر در جامعه را با سخنان خود و حالت حق‌به‌جانبی به سکوت و ملاحظه بکشانند. حق واضح است؛ جمهوری اسلامی و ارزش‌ها و ولایت فقیه میراث امام خمینی (رحمة الله علیه) هستند و می‌بایست مورد حمایت جدی قرار گیرند.

• من حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای را خیلی مظلوم و تنها می‌بینم. او نیازمند همراهی و کمک شماست و شما حضرات با بیانتان و دیدارهای‌تان و حمایت‌های‌تان با ایشان می‌بایست جامعه را جهت دهید.

• اگر این انقلاب آسیب دید، حتی زمان شاه ملعون هم نخواهد بود، بلکه سعی استکبار بر الحادگری محض و انحراف عمیق غیر قابل برگشت خواهد بود.

• دست مبارکتان را می‌بوسم و عذرخواهی می‌کنم از این بیان، اما دوست داشتم در شرف‌یابی‌های حضوری به محضرتان عرض کنم که توفیق حاصل نشد.

• سربازتان و دست‌بوستان

طلب عفو و عذرخواهی

شهید سلیمانی از افراد و گروه‌های زیر طلب عفو وبخشش کرده است:

۱) از همسایگانم
۲) و دوستانم
۳) و همکارانم

• طلب بخشش و عفو دارم.

۴) از رزمندگان لشکر ثارالله
۵) و نیروی باعظمت قدس که خار چشم دشمن و سدّ راه او است،

• طلب بخشش و عفو دارم؛

۶) خصوصاً از کسانی که برادرانه به من کمک کردند.
شهید سلیمانی از افراد زیر عذرخواهی کرده است:

• نمی‌توانم از حسین پورجعفری نام نبرم که خیرخواهانه و برادرانه مرا مثل فرزندی کمک می‌کرد و مثل برادرانم دوستش داشتم. از خانواده ایشان و همه برادران رزمنده و مجاهدم که به زحمت انداختمشان عذرخواهی می‌کنم.

• البته همه برادران نیروی قدس به من محبّت برادرانه داشته و کمک کردند و دوست عزیزم سردارقاآنی که با صبر و متانت مرا تحمل کردند.

گزارش از سید جواد هاشمی فشارکی

۰

روایتی از تلاش نوجوان شهید برای پیوستن به غواصان کربلای ۴

زندگی به سبک شهدا معروف نیوز جنگ ودفاع مقدس

روایتی از تلاش نوجوان شهید برای پیوستن به غواصان کربلای ۴

روایتی از تلاش نوجوان شهید برای پیوستن به غواصان کربلای ۴

به گزارش گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، شهید «علیرضا فشارکی» متولد سال ۱۳۴۷، با اوج‌گیری جنگ و تجاوز دشمن خون غیرت در رگ‌هایش جوشید و عزم میدان نبرد کرد. زمان زیادی از شهادت برادر نمی‌گذشت و داغ دل مادر به او رخصت اعزام نمی‌داد، اما بی‌تابی‌ها و بی‌قراری‌هایش در کنار منطق و استدلال گفتار، پدر و مادرش را واداشت تا او را هم راهی جبهه کنند.

گذراندن دوره‌های آموزشی، علیرضا را مهیای عملیات کربلای ۴ کرد تا به‌عنوان غواص به دل آب بزند و به مقابله با دشمن متجاوز رود. در حین گذراندن آموزش‌های تکمیلی آب کفن او گشت و تا مدتی میزبان بدن مطهرش شد و سرانجام با پیدا شدن پیکرش به آغوش خانواده بازگشت و پس از تشییعی باشکوه در گلستان شهدای اصفهان آرام گرفت.

روایتی از تلاش نوجوان شهید برای پیوستن به غواصان کربلای ۴

روایت غلامرضا علیزاده (غواص گردان یونس لشکر ۱۴ امام حسین (ع) در جنگ تحمیلی)

روند آموزش ما همچنان ادامه داشت و آرام‌آرام برای عملیات بعدی (کربلای ۴) آماده می‌شدیم. تعدادی نیروی جدید هم به ما دادند و قرار شد؛ دوباره گردان ما پنج گروهان داشته باشد که گروهان موسی و نوح و اسماعیل و داود و ابراهیم، نام آن‌ها بود.

به خاطر دارم در آموزش غواصی، یکی از نیرو‌ها به نام فشارکی تعادلش با اسلحه و تجهیزات درست نمی‌شد و اِسنُورکِلَش که باید حداقل ده سانتیمتر از آب بالا باشد، خوب عمل نمی‌کرد. در تمرین به‌اندازه کافی سلاح و تجهیزات و خشاب و نارنجک و وزن بدنش، وزنه می‌بستیم، خوب عمل می‌کرد و تا خود او می‌آمد، اشکال پیدا می‌شد. مانده بودیم که چکارش کنیم؟ به قدرت الله قربانی؛ معاون گروهانمان گفتم: می‌خواهی یک دانه فوم به او اضافه کنیم؟ درست می‌شود.

بعد به فشارکی گفتم: خودت تعادلت را درست کن. گفت من نمی‌توانم. برای اینکه یادش دهم، خودم با وزنه‌های اضافی بیش‌ از حد معمول در آب پریدم و شنا کردم و گفتم: من می‌توانم سه، چهار قبضه اسلحه بردارم و خودم تعادلم را حفظ کنم. تو هم باید خودت تعادلت را درست کنی. گفت: چکار کنم؟ گفتم باید با پاهایت این کار را انجام بدهی. از آب هم نترس.

خواب برادر شهید

گفت: آقای علیزاده! دیشب برادر شهیدم به خوابم آمد و گفت: اگر می‌خواهی به من برسی، باید پا بزنی! پا زدن چطوریه؟ من بعد از مشورت کردن با قربانی او را به وسط آب بردم تا پا بزند. او هم تلاش کرد و پا زد. انگار بعد از آن خواب، انگیزه بیشتری داشت و ترسش ریخته و خیلی راحت بود.

تا می‌گفتم بپر! می‌پرید و خوب راه افتاد. با بعضی از بچه‌های خاص کار می‌کردیم و این کار با من یا باقری و یا جزینی بود. اگر به برخی می‌گفتیم که شما به درد این کار نمی‌خوری و نمی‌توانی کارکنی، از این گردان برو! بهش برمی‌خورد و سفت‌وسخت می‌ایستاد و می‌گفت: نمی‌خواهم بروم و تلاش می‌کنم و یاد می‌گیرم.

انصافاً هم بسیاری از آن‌ها هر طوری بود، خودشان را به دیگران می‌رساندند. مثلاً کسی را داشتیم که اصلاً از آب می‌ترسید. اما با تمرین و پشتکار، شناگری شده بود که شیرجه‌های دیدنی می‌زد. به فشارکی گفتم: خسته شدی! قدری بالا بیا! آمد و تازه نیم ساعتی نشسته بودیم و حرف می‌زدیم که آقای قربانی آمد و گفت: چطور شد؟ گفتم قدری تمرین کرده است. گفت: در آب برو تا ببینم.

با ذوق و شوق در آب پرید و یک دوری زد و آمد و گفت: خوب است؟ ان‌شاءالله به‌طور کامل درست می‌شود. خیلی خوشحال بود که مختصر پیشرفتی کرده است. فردا با کل گروهان برای تمرین رفتیم. فشارکی هم آمد و دوباره دیدم همان مشکل روز قبل وجود دارد و نمی‌تواند تعادلش را حفظ کند و آب می‌خورد. انگار همه‌چیز‌های قبلی یادش رفته بود. از آب بالا آمد و بعد از ناهار گفت: آقای علیزاده! بعدازظهر دوباره می‌خواهم تمرین کنم و حسابی پا بزنم.

شهادت از پی برادر

بعدازظهر آمد و وزنه‌ها را هم بست و خودش هم چند تا وزنه دیگر هم در پیراهنش انداخت و چند بار رفت‌وآمد و گفت: خوب شد؟ قربانی گفت: نه هنوز! چون پایت بالا می‌آید. گفت: یک وزنه دیگر هم می‌اندازم. می‌خواهم با سه وزنه بروم. قربانی گفت: نه! با همین یک وزنه برو. رفت.

همین‌که پایین پرید، در مسیر تند و سریع آب قرار گرفت. با آنکه لباس غواصی هم نپوشیده بودم، سریع در آب پریدم. ولی نتوانستم نوک فینش را ببینم! آقای قربانی هم در آب پرید و هرچه رفتیم، دیگر فشارکی را ندیدم. ما سه شب تا پل هزاردستان به دنبال او می‌گشتیم، اما متأسفانه پیدایش نمی‌کردیم، تا اینکه سه روز بعد زیر اسکله یگان دریایی، یکی از بچه‌ها جسد مطهرش را پیدا کرد و او را بیرون کشید.

روایتی از تلاش نوجوان شهید برای پیوستن به غواصان کربلای ۴

غم از دست دادن یکی از یارانمان قبل از عملیات، شدیداً همه بچه‌های گردان یونس و مرا که تماس بیشتری با او داشتم در خود فرو برده بود. به‌خصوص در مواقع استراحت که ذهن و فکرمان درگیر تمرینات نبود.

تلاش زیاد او در همین زمان کم و خوابی که از برادرش دیده بود و برایم تعریف کرد، از جلوی چشم و ذهنم دور نمی‌شد. احساس می‌کردم؛ آمده بود تا فقط به برادر شهیدش بپیوندد و این‌گونه مقدر شد که در هنگام آموزش و خارج از عملیات به شرف شهادت نائل آید.

منبع:

فضل‌الله صابری، رضا اعجمیان جزی، فرار از خود، مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس: نشر مرزوبوم، حوزه هنری استان اصفهان، تهران ۱۴۰۱، صص ۲۱۳، ۲۱۴، ۲۱۵، ۲۱۶

۰

جای خالی شهید «طهرانی‌مقدم» در طوفان‌الاقصی

زندگی به سبک شهدا معروف نیوز

جای خالی شهید «طهرانی‌مقدم» در طوفان‌الاقصی

جای خالی شهید «طهرانی‌مقدم» در طوفان‌الاقصی

به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، آینده را خوب می‌دید، خیلی امیدوار بود؛ بی‌ادعا، خلاق و مصمم. روحیه نوآوری داشت و همیشه می‌گفت که اگر امروز ما موفق شدیم، این موفقیت «به اذن‌الله» است. اعتقاد داشت که ما باید توانمند باشیم و دستاورد جدیدی را کشف کنیم. وقتی می‌خواست مأموریتی را به سرانجام برساند، می‌گفت که من این مأموریت و این دستور را می‌خواهم انجام دهم، حتی اگر تکه‌تکه شوم.

ظهر روز ۲۱ آبان سال ۱۳۹۰، انفجاری مهیب منطقه «ملارد» استان تهران را لرزاند؛ صدا و موج انفجار در حدی بود که در اکثر مناطق استان البرز و حتی تهران هم شنیده شد. از آن روز بود که دیگر آن مرد گمنام در بین ما نبود و مردم وقتی آن مرد را شناختند که تازه فهمیدند چه‌کسی را از دست داده‌اند.

جای خالی شهید «طهرانی مقدم» در طوفان‌الاقصی/ دشمن دارد کار می‌کند، پس بچه‌شیعه هم باید کار کند

قطعه ۲۴ بهشت زهرا (س) تهران، پر از چهره‌های درخشانی است که جان خود را در راه دفاع از آب و خاک کشور خود و انقلاب اسلامی، فدا کرده‌اند؛ از شهید «مصطفی چمران» که سنگ مزار او با پرچم سه‌رنگ ایران مزیّن شده است، گرفته تا شهیدان نام‌آشنایی همچون «حسن باقری»، «رضا چراغی»، «جواد فکوری» و...؛ منزل آخر او هم، همین‌جاست؛ سردار شهید «حسن طهرانی مقدم» را می‌گویم، همان سردار که روی سنگ مزار او نوشته شده است: «این‌جا مدفن کسی است که می‌خواست اسرائیل را نابود کند».

دوستان و همرزمان وی، از اخلاق و رفتار خاص او، هم در زندگی شخصی و هم در محیط کاری‌اش می‌گویند؛ این‌که چگونه، شخصی با این رتبه و جایگاه با همکاران خود، از سرباز وظیفه و نیروی خدماتی گرفته تا محققان و نخبگانی که در صنعت موشکی، زیر دست او فعالیت می‌کردند، خاکی‌وار و بدون کِبر و غرور رفتار می‌کرد. با شنیدن خصوصیات اخلاقی و رفتاری او، یاد آن جمله معروف سردار سپهبد شهید حاج «قاسم سلیمانی» می‌افتم که گفته بود: «تا کسی شهید نبود، شهید نمی‌شود. شرط شهید شدن، شهید بودن است. اگر امروز بوی شهید از رفتار و اخلاق کسی استشمام شد، شهادت نصیبش می‌شود. تمام شهدا دارای این مشخصه بودند».

این‌روز‌ها با شهادت «پدر موشکی ایران»، صنعت موشکی کشور تعطیل نشده است؛ بلکه طهرانی‌مقدم‌های زیادی هستند که ادامه‌دهنده راه او هستند تا خواب را بر چشم مستکبران و دشمنان این مرز و بوم حرام کنند. همان یاران در گهواره امام خمینی (ره) و امام خامنه‌ای (مد ظله‌العالی) که امروز به‌عنوان دانشمندان و محققان گمنام صنعت موشکی کشور شناخته می‌شوند. یکی از این افراد که سال‌ها در کنار شهید «طهرانی مقدم» بوده و به‌دلیل مسائل حفاظتی و امنیتی، نامی از وی برده نمی‌شود، درباره خصوصیات اخلاقی این شهید والامقام می‌گوید:

وقتی می‌آمد، انگار «طوفان» را با خود می‌آورد

«روحیه باز و جذابی داشت و همگی از این‌که داریم با وی کار می‌کنیم، احساس خوبی داشتیم. وقتی می‌آمد، انگار «طوفان» را با خود می‌آورد؛ «طوفان روابط»، «طوفان علائق». وقتی در کار بودیم، مانند این‌که در زمین فوتبال قرار داشتیم و «بچه‌ها، بچه‌ها...» گفتن، تکه‌کلام او بود. آن‌قدر فضایی خاص و صمیمی را ایجاد می‌کرد، که افراد احساس می‌کردند، فاصله‌ای بین آن‌ها و شهید «طهرانی مقدم» نیست.

به‌شدت به زندگی افراد دقت داشت؛ مثلا هدایایی را می‌گرفت و به افرادی که ازدواج می‌کردند یا صاحب فرزند می‌شدند، تقدیم می‌کرد، برای این‌که آن‌ها ترغیب شوند و کار را با کیفیت بهتری دنبال کنند. به خانواده‌ها توجه می‌کرد؛ به‌نحوی که به خانه افراد هم سرکشی می‌کرد و برای آن‌ها هدیه می‌برد تا خانواده‌ها را هم با مسائل کاری، هماهنگ کند».

سردار شهید «حسن طهرانی مقدم» سه‌سال پایانی زندگی خود را در پادگان «شهید مدرس» به‌سر برد؛ همان‌جایی که حتی برخی شب‌ها را هم در آن‌جا صبح کرد، همان‌جایی که مبدأ پر کشیدن او بود. حالا امروز این پادگان محلی متروکه است؛ البته نه! چرا متروکه، این‌جا جایی است که قدم زدن در آن، برای همراهان شهید خاطره‌انگیز است، همان‌هایی که به «بچه‌های سردار» معروفند، مخصوصاً آن قسمتی از پادگان که یادمانی به‌یاد شهید «طهرانی مقدم» و شهدای همراه او بنا کرده‌اند. یکی از این افراد درباره شهید «طهرانی مقدم» می‌گوید: هر امکاناتی هست، باید برای همه باشد.

«وقتی می‌خواست وارد مجموعه شود، به اولین قسمتی که می‌رسید، پیاده می‌شد و شروع می‌کرد به احوال‌پرسی؛ دانه به دانه، تک به تک، نفر به نفر، به هر قسمتی هم می‌رفت و در آخر به اتاق خودش مراجعه کرده و لباس کار خود را می‌پوشید و مانند یک کارگر کار می‌کرد، از ۸ صبح تا گاهی اوقات به‌صورت شبانه‌روزی، تا جایی که ما همیشه می‌گفتیم، اگر لباس کار به تن حاجی برود، همه ما ایجا ماندگار هستیم.

یک‌بار برای وی دوچرخه گرفتند و گفتند که «حاج آقا می‌خواهید در پادگان تردد کنید، پیاده نروید»؛ اما گفت که من سوار نمی‌شوم تا برای همه قسمت‌ها دوچرخه بخرید و معتقد بود که هر امکاناتی هست، باید برای همه باشد، نه فقط برای من. حتی یک‌بار بابت ماه مبارک رمضان جیره‌ای داده بودند؛ اما به نیروی روزمزد که یک کارگر بود، چیزی نداده بودند؛ حاجی تا فهمید ناراحت شد و گفت که «بروید مانند همین را تهیه کنید و به آن کارگر روزمزد بدهید، ما این‌جا بین کسی فرق نمی‌گذاریم»؛ و این را هم بگویم که حاجی هیچ‌کس را به فامیلی صدا نمی‌کرد، بلکه همه را با نام کوچک صدا می‌زد، حتی نفر جدیدی که وارد مجموعه می‌شد.

«پشت میز نشین» نبود/ همیشه نفر اول بود

یکی‌دوبار محافظان به او گفته بودند که وقتی در محوطه تردد می‌کنید، ما باید حواس‌مان به شما باشد؛ اما حاجی گفته بود که این‌جا خانه من است و این افرادی هم که این‌جا هستند، همه بچه‌های من هستند؛ این‌جا من محافظی نمی‌خواهم. آدم در خانه خودش که محافظ لازم ندارد! این‌ها خیلی به من نزدیک هستند و من هم دِینی دارم به این‌ها، هیچ‌موقع نگذارید فاصله من با این‌ها زیاد شود. وقتی هم که حاجی به شهادت رسید، به‌دلیل این بود که به بچه‌ها نزدیک بود، کنار بچه‌ها بود و «پشت میز نشین» نبود. همیشه او نفر اول بود و بعد ما نفر دوم و سوم، پشت سرش بودیم.

الان هم درست است که در ظاهر نیست؛ اما وقتی در محوطه پادگان «شهید مدرس» قدم می‌زنیم، حضور او را حس می‌کنیم؛ چراکه حتی درخت‌های این پادگان هم حاضرند شهادت دهند که تک‌تک آن‌ها را سرکشی کرده و همه این‌جا قدم زده است. همیشه نماز اول وقت را در نمازخانه همراه با بچه‌ها می‌خواند، موقع غذا خوردن، در سالن غذاخوری با بچه‌ها غذا می‌خورد».

قدم‌های او، تمام راه‌ها و جاده‌های پادگان «شهید مدرس» را پشت سر گذاشته است؛ همانند علوم موشکی، همانند معنویت. کسی چه‌می‌داند که چه ایده‌هایی در سر می‌پروراند؟ اما هرچه که بود، می‌خواست اسرائیل را نابود کند و برای رسیدن به اهداف خود، همانند جاده‌های پادگان «شهید مدرس»، سریع‌تر و سریع‌تر می‌دوید و هیچ‌گاه آرام نمی‌گرفت. شاید در آن سه‌سالی که در «شهید مدرس» بود، می‌دانست که دیگر فرصتی ندارد. یکی دیگر از افرادی که به «بچه‌های سردار» معروف شده، گفته است:

خیلی راحت خندید و رفت

روز‌های اولی که پادگان آمدم، حفاظت فیزیکی دژبان بودم؛ ولی حسن‌آقا را ندیده بودم. داشتم گشت می‌زدم که پشت بی‌سیم اعلام کردند؛ به سوله‌ها بروید و به پیمان‌کاران بگویید تا بیایند بیرون، گفتم پیمان‌کار‌ها را نمی‌شناسم، گفتند هرکسی که لباس شخصی است را بیرون کنید. رفتم دیدم یک نفر با لباس شخصی، خیلی خاکی دارد می‌آید، من هم فکر کردم که پیمان‌کار است؛ دست روی سینه‌اش گذاشتم و گفتم که بفرمایید بیرون؛ حالا نگو که خود شهید «طهرانی مقدم» بود. یک‌لحظه دیدم که یک‌نفر از عقب داد می‌زند که فلانی حسن آقا را چه‌کار داری! گذشت... غروب که شد، وقتی خودروی حاجی مقابل در دژبانی رسید، رفتم و گفتم «حاج‌آقا ببخشید، بی‌ادبی شد»، حاجی گفت: «تازه آمدی؟»، گفتم «بله»، نگاهی کرد و خنده‌ای کرد و گفت: «می‌دانی چه کار مهمی داری؟ پای کار باشی ها!». دست تکان داد و گفت: «در این راه موفق باشی»، بعد هم خیلی راحت خندید و رفت.

یک روز صبح بود، تا بیدار شوم و خودم را برسانم به پادگان، وقتی رسیدم که همکاران کار را آغاز کرده بودند. با همه احوال‌پرسی کردم و حاجی هم یک گوشه چشمی نگاه کرد و احوال‌پرسی کرد و بعد هم رفتم سر کارم. حین کار بودم که شهید «کنگرانی» آمد و گفت که «چرا دیر رسیدی؟»، گفتم: «واقعیت، دیشب دیر رفتم و صبح هم ماشین هم نداشتم و...». گذشت تا این‌که در غذاخوری، دژبان آمد و گفت که شهید «کنگرانی» با شما کار دارد. وقتی رفتم به اتاقش، گفت که بیا این برگه را امضا کن. اول فکر کردم که توبیخ یا جریمه شدم؛ اما دیدم نامه وام است. وقتی علت آن را سوال کردم، گفت: دیروز که گفتی ماشین ندارم، حسن آقا گفت که به ایشان وام بدهید که دیگر دغدغه‌ای برای رفت و آمد نداشته باشد. آن‌جا بود که در یک حال و هوای دیگر، برایم عجیب بود که حاجی چگونه نیرو‌ها و زیردست‌های خود را می‌سنجد که دغدغه و مشکلات آن‌ها چیست؟ چراکه می‌خواست پیشرفت کار را بالا ببرد».

هنوز که هنوز است، صدای حاج‌حسن در میان بادی که در پادگان «شهید مدرس» می‌وزد، به گوش می‌رسد، صدایی آشنا برای «بچه‌های سردار» که به حرف‌های خود، به آن‌ها روحیه می‌داد؛ اما افسوس که دیگر بچه‌هایش باید در «شهید مدرس» بنشینند و به آن یادمان فیروزه‌ای بنگرند و به صدای باد گوش فرا دهند. باز هم یکی دیگر از «بچه‌های سردار» از او می‌گوید:

دشمن دارد کار می‌کند، پس بچه‌شیعه هم باید کار کند

«از طرح تک‌تک نیرو‌ها استفاده می‌کرد؛ هرکس حق داشت ایده دهد، حتی خلاقیت‌ها را تشویق هم می‌کرد. هرکسی را در هر عرصه‌ای مانند جوشکاری، آهنگری، رانندگی و... پرورش می‌داد. در میان کار همه بچه‌ها را جمع کرده و شروع می‌کرد به توجیه کردن آن‌ها، می‌گفت هدف ما چیست؟ می‌خواهیم به کدام سمت برویم؟ دشمن دارد کار می‌کند، پس بچه‌شیعه هم باید کار کند...؛ خیلی انرژی عجیبی می‌داد. می‌نشست آرمان‌ها را دوباره مرور می‌کرد و تأکید می‌کرد «اگرچه دنیای شما باید تأمین شود؛ اما کار جدی است و شب و روز باید کار کنیم».

جای خالی شهید «طهرانی مقدم» در طوفان‌الاقصی/ دشمن دارد کار می‌کند، پس بچه‌شیعه هم باید کار کند

یک آزمایشی داشتیم که مدت‌ها روی پروژه آن کار کرده بودیم، چندین ماه آمدیم پای آزمایش پروژه، اما با خطا مواجه می‌شدیم؛ یک‌بار که با خطا مواجه شدیم، حاج آقا رسید و گفت: «چه شده؟ چرا ناراحتید؟» دست‌ها را گرفت و همه را بلند کرد و شروع کرد به تشریح آورده‌ها و دستاورد‌های این آزمایشی که با خطا همراه بود. وقتی هم که آزمایش‌ها موفقیت‌آمیز می‌شد، می‌گفت همان‌جا سجده شکر به‌جای آورید.

انرژی و توجه خود را کامل منتقل می‌کرد، به‌صورتی که همه خود را در سنگر مبارزه و مسئول نتیجه کار می‌دیدند و همه زندگی خود را برای کار می‌گذاشتند؛ به‌دلیل آن انرژی که از حاج‌آقا می‌دیدند؛ چراکه خودش می‌آمد و پای کار می‌ایستاد و از خود آبرو و همت می‌گذاشت.

روز آخر، قرار بود از جمعه‌اش همه بیاییم سر کار، هم حاج‌آقا و هم بچه‌ها تا حدود یازده شب کار کردند، صبح که بیدار شدم، فکر کردم که هنوز خیلی زود است؛ اما دیدم که حاج‌آقا از دو سه ساعت قبل از بیدار شدن ما دارد با دوچرخه در پادگان می‌گردد. از قبل گفته بود که فردا عظیم‌ترین روز ماست و دو تا کار عظیم داریم».

«جهان» جوانی است که از میدان کارگری برای انجام کار‌های خدماتی به پادگان «شهید مدرس» آمد، جوانی که همچون همه «بچه‌های سردار» بعد از آن روز تلخ، گویی پدر خود را از دست داد. «جهان» جهانی از خاطرات را از آن روز‌های «شهید مدرس» به یاد دارد؛ روز‌هایی که می‌شد صفا و صمیمیت را در آن‌جا دید. «جهان» نیز می‌گوید:

حاج‌حسن نگذاشت که من مستاجری بکشم

«هر موقع که پیشانی من را می‌بوسید و دست روی سرم می‌کشید، تمام خستگی‌هایم از تنم بیرون می‌رفت. روز دوشنبه بود، به شهید «مهدی نواب» گفتم که «می‌خواهم کمی زود بروم»، گفت: «چرا؟ حاجی شام می‌ماند!»، گفتم: «می‌خواهم بروم خانه اجاره کنم»، گفت: «چقدر پول داری؟»، گفتم: «یک مقدار پول دارم، یک مقدار هم طلا دارم»، گفت: «طلا‌ها را بفروش، هرچقدر که پول شد، به من بگو، فعلا هم از اجازه خانه صرف نظر کن». هرچه طلا داشتم فروختم و سه‌میلیون هم به من وام دادند؛ اما من تا زمانی که حاجی زنده بود، نفهمیدم که نزدیک به هفت یا هشت میلیون تومان به من کمک کرده بود. سه نفر را فرستاد تا برگردند و خانه‌ای خوب برای من پیدا کنند، تا این‌که یک خانه ۶۰ متری پیدا کرده و قولنامه هم کرده بودند، کلید خانه را گرفته و متر کرده و آن را موکت هم کرده بودند و حتی فرش هم خریده بودند؛ این‌گونه شد که حاج‌حسن نگذاشت که من مستاجری بکشم».

بانک فیلم

نرم افزارهای مذهبی موبایل

تصاویربرگزیده

سبک زندگی اسلامی (لطفا برای نمایش تصاویرباکیفیت برروی تصویرموردنظرکلیک کرده وتصویررا در رایانه تان ذخیره کنید)