احیاگر معروف

ریاء و حضور در مسجد و مراسم مذهبی

سؤال: حضور در مراسم مذهبى، نوعى مطرح کردن خود است، آیا این کار، ریا و تظاهر نیست؟
پاسخ: اولًا هر خودنمایى و تظاهرى حرام نیست. زن و مرد که خود را براى یکدیگر آرایش مى‏کنند، براى تظاهر است و همین تظاهر عبادت است.
سفارش اسلام به حضور در مسجد براى نماز، نوعى تظاهر است، امّا تظاهر براى تعظیم شعائر دینى.
عزادارى براى امام حسین علیه السلام با حضور در خیابان‏ها، تظاهرى است که در آن عبادت نهفته است.
ثانیاً شرکت بعضى افراد در مساجد و محافل، یک نوع تبلیغ و تشویق عملى براى دیگران است. اگر مسئولین به مسجد محلّه بروند، مردم عادّى نیز خواهند آمد.
تظاهر و ریا آنجا حرام است که هدف، مطرح کردن خود باشد، نه مطرح کردن کار. یعنى اگر در جایى شرکت کنیم که نشان دهیم انسان نیکوکار و خوبى هستیم، این ریا و حرام است، امّا اگر هدف ما از حضور در مراسم این باشد که به مردم بگوییم: «من آمدم، شما هم بیایید»، این تبلیغ عملى است و حتى پاداش و ثواب دارد.

منبع:گناه شناسی

چرا در دنیا همواره با مشکلات و سختى‏ها مواجه هستیم؟

سؤال: چرا در دنیا همواره با مشکلات و سختى‏ها مواجه هستیم؟
پاسخ: شخصى از کنار مغازه بلور فروشى مى‏گذشت، چشمش به لیوان‏هایى افتاد که روى میز به طور وارونه چیده شده بود. همانجا ایستاد، کمى نگاه کرد و یکى از آنها را به همان حالتى که بود برداشت و شروع به اعتراض به فروشنده کرد که آقا! چرا دَرِ این لیوان بسته است و ته آن باز است؟! فروشنده خندید و گفت: اگر شما درست بنگرید و لیوان را به حالت درست بگیرید، هر دو اشکال برطرف خواهد شد.
آرى، بسیارى از اشکالات، بر اساس باورها و تصوّرات غلط ما مى‏باشد. ما خیال مى‏کنیم که دنیا براى رفاه است، لذا مى‏گوییم: چرا رفاه نیست؟ مثل کسى که در چلوکبابى نشسته و اعتراض مى‏کند چرا اینجا دوش ندارد؟! او باید باور کند که آنجا حمّام نیست. ما باید باور کنیم که دنیا خوابگاه، عشرتکده و آخور نیست، دنیا میدان رشد است و انسان باید در این میدان با سختى‏ها مبارزه کند تا خود به رشد و کمال برسد.
قرآن مى‏فرماید: «أخذناهم بالبأساء و الضَّراء لعلّهم یضّرّعون» (انعام 48) سختى و فشارها براى توجّه دادن به انسان است.
آرى، تا چوب عود را نسوزانید، بوى عطرش بلند نمى‏شود.
سختى‏ها وسیله غرور زدایى است.
همان گونه که لاستیک‏هاى ماشین را باید تنظیم باد کرد، حوادث تلخ نیز انسان را متعادل و تنظیم مى‏کند، غفلت و غرور و تکبّر را از بین مى‏برد، به علاوه تلخى‏ها انسان را به فکر و تلاش واداشته و سرچشمه انواع ابتکارات و اختراعات مى‏شود.

منبع:گناه شناسی

چگونه بعضى گناهان تمام اعمال نیک انسان را نابود می‎کنند؟!

سؤال: چگونه بعضى گناهان، تمام کارهاى خوب انسان را از بین مى‏‎برد؟
پاسخ: اگر شخصى 20 سال خدمت مفید داشته باشد ولى فرزند کارفرماى خود را بکشد، این عمل تمام خدمات او را از بین مى‏برد.
یک بمب که منفجر مى‏شود و ساختمانى فرو مى‏ریزد، تمام زحمات انسان‏ها را در یک لحظه از بین مى‏برد.
یک ناسزا، دوستى چندین ساله را به فراموشى مى‏سپارد.
خوردن یک قاشق سم، تمام مراقبت‏هاى بهداشتى چند ساله را نابود مى‏کند.
یک لحظه خواب در هنگام رانندگى، ماشین را به درّه پرتاب مى‏کند.
یک لحظه فرو کردن چاقو در چشم، سبب نابینایى سالیان دراز مى‏شود.
آرى، برخى گناهان همچون آتش، جنگل نیکى‏هاى انسان را سوزانده و به خاکستر تبدیل مى‏کند. چنانکه قرآن مى‏فرماید: «حَبِطَت اعمالهم» (بقره 217)
البتّه در برابر آیات حبط، آیاتى داریم که مى‏فرماید: به خاطر یک کار شایسته، بدى‏هاى انسان محو مى‏شود.
«مَن یؤمن باللّه و یَعمل صالحاً یُکفّر عنه سیّئاته» (تغابن 9)
مثلِ کارگرى که سالها بد کار مى‏کرده ولى یک لحظه وقتى وارد منزل کارفرما مى‏شود کودک کارفرما را مى‏بیند که به استخر افتاده و در آستانه غرق شدن است، او را نجات مى‏دهد. این عمل تمام بدرفتارى‏ها وکم‏کارى‏هاى او را جبران مى‏کند.
چنانکه قرآن مى‏فرماید: نماز به پا دارید که آن حسنه‏اى است که بدى‏ها و زشتى‏ها را از بین مى‏برد. «و أقمِ الصلوة ... انّ الحَسنات یُذهِبنَ السَّیئات» (هود114)

منبع:گناه شناسی

آن روی سکه گرانبهای کیمیای ایران

گروه فرهنگی فرهنگ نیوز، معصومه طاهری: پیروزی کیمیا علیزاده دختر هیجده ساله ایرانی در المپیک به عنوان بانوی ایرانی که موفق به دریافت مدال المپیک شده است؛ واکنش های مختلفی را در فضای رسانه های حقیقی و مجازی برپا کرد و هر کدام با عکس و تیتری از آن یاد کردند. در واقع آنچه بیش از همه نمود داشت پوشیدگی و وقار این دختر نوجوان بود که نه تنها پس از کسب مدال حتی در بین مبارزاتش نیز دل خیلی از مردم ایران را با همراه خود نمود. او در فضایی بین المللی بدون آن که از هنجارها و ارزش های دینی خود عقب بنشیند برای کسب مدال مبارزه کرد پس از پیروزی هم کار زیبایی انجام داد که از نگاه دوربین ها و رسانه ها پنهان نماند دختر نوجوان بعد از پیروزی در میدان مسابقه، سجده شکر به جا آورد تا مهر تاییدی باشد بر اعتقادات مذهبی و دینی که دارد. چنانچه مقام معظم رهبری نیز به دنبال این حرکت به جای علیزاده در پیامی فرمودند: «یک زن محجبه در موضع قهرمان بر روی سکوی قهرمانی می‌ایستد و همه را وادار می کند که او را تکریم و تجلیل کنند.»

این درحالی است که بارها شنیده ایم شبه روشنفکران داخلی برای همصدایی با ضدانقلاب خارج نشین و منادیان حقوق بشر حجاب زن ایرانی را مانع پیشرفت او می دانند که باعث محدودیت او درعرصه های مختلف شده است؛ و وجود مصادیق مسلمی چون کیمیا علیزاده خط بطلانی بر تمام یاوه گویی های آنهاست. البته کیمیا علیزاده اولین کسی نیست که با اعتقادات مذهبی و رعایت حجاب خود به میدان آمده است. سکینه خدابنده مربی تیراندازی نیز در رژه افتتاحیه المپیک با چادر خود این اعتقادات دینی خود را میدان ورزش فریاد زد. در المپیک2014 لندن نیز ایران با داشتن هشت ورزشکار زن در هفت رشته مختلف یکی از کشورهای پیشتاز در این عرصه بود که با تلاش های گسترده موفق شده بود راه را برای حضور ورزشکاران محجبه در بسیاری از رشته‌ها باز کند.

اینها همه قسمتی از اعقتادات بانوان مسلمان ایرانی است که اتفاقا موفق هم بوده اند و اثبات کرده اند برخلاف آنچه تبلیغ می کنند حجاب مصونیت است نه محدودیت. اگر امروز کیمیا علیزاده توانسته است مدال المپیک را به گردن بیاویزد؛ یک مسئله دیگر را هم نباید فراموش کنیم و آن این که برای این حضور مقتدرانه بانوان باوقار ایرانی در چنین عرصه ای جنگیده ایم. در واقع سالها پیش وقتی هلن سپاسی با وجود موفقیت هایش به دلیل امتناع از برداشتن حجاب خود در مسابقات، به خارج از تاتامی (زمین مسابقه) هدایت و از این مسابقات کنار رفت. این مبارزات آغاز گشت؛ مبارزاتی که نه تنها کیمیای نوجوان ما را با حجابش روی سکو برد، بلکه فطرت بسیاری از زنان مسلمان را نیز در دنیا بیدار کرده و کم کم رنگ حجاب را در پوشش بانوان مسلمان کشورهایی همچون مصر، قطر و .... نمایان کرده است.

حالا دیگر حتی آمریکایی ها هم مجبورشده اند توانایی های دختران محجبه را در المپیک بپذیرند و بزرگ کنند. کیمیا علیزاده مطمئنا آغازگر اتفاقات خوبی برای بانوان محجبه ایرانی درالمپیک خواهد بود.

دختری که با اعتقاداتش به میدان رفت و باعث شد تا دنیا بداند حجاب محدودکننده زن مسلمان نیست جالب اینجاست که در خبرها گفته شده بود احتمال روبرو شدن کیمیا علیزاده با راحله آسمانی تکواندوکار ایرانی الاصل تیم بلژیک نیز وجود دارد؛ زنی که روزگاری در تیم ملی ایران بازی می کرد و توانسته بود جوایز متعددی را نیز کسب کند، اما چند سال پیش قبل از المپیک به اروپا رفت پناهنده شد و حجاب از سر خود برداشت هرچند او توانسته بود با کمک امکانات و حمایت های شدید کشور بلژیک که با امکانات ما به خصوص در دوران تحریم های آمریکایی که بی پولی فدراسیون ها را درپی داشته و حتی تحریم هایی که مانع از برگزاری اردوهای آماده سازی برای تیم های ملی ایران شده غیر قابل مقایسه است.

اما با همه این کمبودها کیمیای هیجده ساله با وجود بدشانسی که در یکی از مبارزات خود داشت و از طلای المپیک باز ماند که می توانست آن را هم کسب کند بی مدال از المپیک خارج نشد درحالی که راحله آسمانی حتی به مرحله نیمه نهایی نیز نرسید. کیمیا این بار هم در جدال با یک اندیشه غلط پیروز شد تا بگوید نه حجاب محدودیت است و نه مانعی برای پیروزی زنان معتقد و مومنه ایرانی محسوب می شود.

البته ناگفته نماند اگر امروز حجاب در عرصه های ورزشی خودنمایی می کند پیش از هر چیز به برکت انقلاب اسلامی است که هویت و جایگاه زنان را به آنان بازگردانده است تا در پرتو موازین دینی و شرعی درعرصه های مختلف ظهور و بروز خوبی داشته باشند و الگویی برای زنان مسلمان دنیا گردند. چندی پیش اریکا زن تازه مسلمان اسپانیایی در گفتگویی که با ما داشت حرفهای جالب و شنیدنی می زد او می گفت: « در دورانی که زن همواره مورد بی‌مهری و بی‌احترامی است دین اسلام به زن به عنوان همسر، مادر و دختر ارج می‌دهد و نگاه ابزاری و جنسی به آن ندارد. در همه دنیا از زنان سوءاستفاده می‌شود تا به وسیله زنان محصولات کثیف خود را به فروش برسانند. روابط نامشروع و فرزندانی که پدر و مادرشان معلوم نیست و یا خانواده‌هایی که ناقص هستند طلاق،‌ خودکشی، سوء استفاده از کودکان، خشونت خانگی و ... همه اینها مصادیقی است که در دنیا وجود دارد و در حق زنان ظلم می‌شود بدون این‌که مجازاتی در پی داشته باشد ولی اسلام برخلاف اینهاست. اسلام به زن هویت و شخصیت برجسته‌ای داده است.»

و در المپیک ریو نیز کیمیا علیزاده نشان داد که زن مسلمان با داشتن حجاب و وقار اسلامی می تواند به خوبی بدرخشد و باید گفت کیمیا نبرد دیگری به مراتب مهمتراز تکواندو را برنده شد.

از دنیا اذیت شدید سری به قبرستان بزنید!

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: اگر کسی دیر خداوند را ملاقات کرد در خودش عیب نیابد. اگر کسی در بیست سالگی ملاقات کرد شاید رشدش زیاد نباشد. آنان که چهل سال و پنجاه سال ریاضت کشیده‌اند بلندترند. هر کس با ادب‌تر است ممکن است دیرتر ملاقات کند اما شهرش بلند است.

ناراحت نشوید. نگویید بیست ساله‌ها خدا را ملاقات کردند، ما شصت یا هفتاد سال سن داریم هنوز هیچ خبری نیست. اصلاً پکر نشوید. در راه سیر و سلوک هر کسی دیرتر ملحق شود بالاتر است. حساب معصومین(ع) که در شکم مادر وصل بودند از بقیه جداست. در میان پیروان آنها هر کس دیرتر ملاقات کند، کامل‌تر است زود رسیدن خیلی هم خوب نیست.
اهل علم این قاعده را ندارند و نمی‌دانند. تصوّر می‌کنند هر که زودتر ملاقات کرد و واصل شد و گفت من رَستم و من شدم، همه‌ آسمان‌ها را طی کرده است. چنین کسی گرم شده است، نرم شده است، رفته است. اما یک درجه کلاسش تغییر کرده است. هنوز کلاس‌ها بعد و امتحان‌های دیگر در پیش دارد.

هر کلاسی مناسب خودش امتحانی دارد. ده سال، بیست سال، پنج سال در آنجا طاقت می‌آورد. تمام که شد امتحانش می‌کنند. اگر قبول شد باز یک درجه می‌دهند و یک کلاس بالاتر می‌رود. ما، ده بیست بار به دنیا آمدیم. لباس تن کردیم به مسجد رفتیم. در میان مقدّسین نماز خواندیم. حمد و سوره قشنگی هم پدر یادمان داد. باز آمدیم اهل سلوک شدیم. با عرفان و عاشقین و درویشان نشستیم. یا حقّ و یا علی و یا حسن و یا حسین(ع) گفتیم. باز ما را از خانقاه هم بیرون انداختند. باز از نو جبّه را در مسجد پهن کردیم. چند بار مسجد چند بار خانقاه. این اواخر گفتیم آیا پس ما جایی نداریم؟ گفتند چرا در خانقاه ما یک جایی هست برای آنانی که پیر شده‌اند، چند روزی آنجا باش تا بمیری و دفنت کنند. آنجا خودش برای خودش می‌زند و ذکر می‌گوید. مثل آن پیر مردی که دیگر بازار نداشت و رفت در قبرستان برای مرده‌ها ساز زد.

همه به قبرستان می‌روند. می‌گویند ما چند وقت در میان آنها که بیدارند و زنده هستند خواندیم. دیگر میان آنها مشتری نداریم. آمده‌ایم اینجا برای مرده‌ها می‌خوانیم. این را در شب عاشورا و شب قدر دیدم. یک شب برای مرده‌ها زد و چقدر قشنگ زد. مومنین هم همینطورند. هر وقت از دنیا اذیّت شدید و شما را بیرون انداختند سری به قبرستان بزنید. شما نمی‌خواهد برایشان ساز بزنید یا دعا بخوانید. یک دمی بنشین، دو سه فقره شعر هم اگر یادت آمد برایشان بخوان.

کتاب طوبای محبّت – ص 128
مجالس حاج محمّد اسماعیل دولابی

انتهای پیام/

منبع:پایگاه اینترنتی بسیج

نماهنگ ایستاده‌ایم؛ تا آخرین قطره خون

زهرامحمدی درمستند «از لاک جیغ تا خدا »

مستند «از لاک جیغ تا خدا » که قسمت های گذشته آن مورد تحسین و استقبال گسترده مخاطبان خاص و عام قرار گرفته بود، کاری است از گروه خانواده و فرهنگ به تهیه کنندگی هاشم تفکری بافقی که در ماه رمضان هر روز ساعت ۱۷:۱۵ در جدول پخش برنامه ها قرار دارد. محوریت این برنامه تکریم حجاب و بانوان محجبه است همراه با روایت هایی از بانوانی که به تازگی موفق به بهره مندی از پوشش چادر شده اند. الگوسازی برای جامعه دختران و زنان کشور و نیز ارائه حجاب برتر از اهداف این برنامه است. می توان گفت انعکاس و تصویر تحولات درونی انسان در این برنامه که تاکنون بیش از ۱۰۰ قسمت از آن پخش شده و همچنان در حال تولید و پخش است، مورد توجه قرار گرفته است. این برنامه در ماه مبارک رمضان به صورت ویژه و با بخش های متفاوت نسبت به گذشته به مخاطبان تقدیم می شود.

********************************

لینک دانلود مستند

منبع:سایت باحجاب

فیلم/ نابودی خانواده ها (حتما ببینید)

دانلودفیلم

منبع:جبهه سایبری امیرالمومنین

این الگوی حجاب آمریکایی، اسلامی نیست!

به گزارش پایگاه اینترنتی بسیج، در المپیک امسال بحث حجاب یکی از مباحثی بود که در رسانه های مختلف دنیا  بازتاب زیادی به همراه داشت. از حجاب چادر سکینه  خدابنده لو  مربی تیراندازی تیم ملی  ایران  در مراسم رژه افتتاحیه  گرفته تا  حجاب برخی از بازیکن های کشورهای  دیگر مثل والیبالیست و وزنه بردار  مصری و شمشیرباز آمریکایی. اما در این  میان  شاید حجاب «ابتهاج محمد»  شمشیر زن آمریکایی بیشتر از همه  مورد توجه  رسانه های دنیا قرار گرفت و هر کدام به شکلی خبری از آن را پوشش دادند.

یکی از دلایل  آن هم این بود  که  وی نماینده ورزشی از کشور آمریکا  محسوب می شد؛ کشوری که  سایه امپراتوری اش بر جهان گسترده شده است  و نماد کامل لیبرالیسم در دنیا می باشد حالا نماینده تیم ملی آن به صورت  محجبه در المپیک ظاهر شده است؛ از سویی دیگر او از کشوری به این بازی های جهانی آمده  که قدرت و نبض رسانه ای دنیا  را در اختیار دارد.

«ابتهاج محمد» از همان  زمان که  توانست  سهمیه المپیک  را به دست بگیرد  و به بازی ها راه پیدا کند خوراک رسانه ای شد و گفته بود: حجاب او، مبارزه‌ای با باورهای غلط در مورد زنان مسلمان و همچنین دعوتی برای ورزش کردن دختران مسلمان است. به گفته خودش برای اینکه بتواند با داشتن  پوشش و حجاب به این جایگاه برسد سختی های زیادی را  متحمل شده است  و حتی کارت  شناسایی با حجاب به وی نداده اند و اصرار  وی برای حفظ حجابش، باعث اخراج متصدی صدور کارت شناسایی فستیوال SXSW شد ...

اما «ابتهاج محمد»  درالمپیک  شاید بیشتر از همه مورد  توجه ایرانیان قرار گرفت. اول حضورش در المپیک، دوم  زمانی که  کمپین های حجاب برای دفاع از سکینه  خدابنده لو  برپا شده بود  تصویر وی را هم در کنار تصویر چادری خدابنده لو  به نمایش گذاشتند و سوم وقتی بود که  او  توانست  مدال برتر المپیک را به دست  بیاورد. در این میان  تعریف و تمجید  از «ابتهاج  محمد» در فضای رسانه ای بالا گرفت و داغ شد تا جایی که عده ای  او را به عنوان الگوی اسلامی معرفی کردند؛ شاید  زنگ خطر از همین جا به صدا درآمد و باعث حساسیت بیشتری گشت.  در حقیقت باید گفت  هرچند «ابتهاج محمد»  برای ورود با حجاب به چنین  عرصه ای سختی کشید و این قابل تقدیر است اما نباید  جوزده شویم و او را  الگوی اسلامی معرفی کنیم  زیرا وی ابدا و اصلا  شایسته بزرگ نمایی تا به این حد نیست.

 «ابتهاج محمد»  در نگاهی دیگر نمادی کامل از اسلام آمریکایی و لیبرالی است؛ آن هم اسلامی که تنها  پوشیدگی موی سر را  ملاک تمکین به اسلام نمی داند و به رابطه  محرم و نامحرم همچنین  نوع پوشش دیگر نقاط بدن  نیز اهمیت می دهد؛ درحالی که «ابتهاج محمد» بی محابا با اوباما دست می دهد لباسهای نه چندان برازنده  مسلمان  به تن  می کند و با اتکا به روسری که سر دارد خود را نماینده  جامعه  مسلمانان و الگوی زن اسلامی معرفی می کند. فلسفه حجاب البته مقابل با تبرج است که این روزها نسبت به آن کم توجهی زیادی می شود. اسلام برای کوچکترین  موارد زندگی زن و مرد  قوانینی دارد؛ قوانینی که  استحکام بنیاد خانواده  و روابط بین فردی را هدف قرار داده است .

 این که روسری روی سر بگذاریم و موههای خود را بپوشانیم، ولی از نظر اسلامی، حجاب دیگر قسمت های بدن عین بی حجابی باشد  را نمی توان  ملاک محجبه بودن و پوشیدگی تصور کرد  مشکلی که البته  در پرداختن  برخی از رفتارهای مسلمانان کشورهای غربی و متاسفانه  کشورهای به ظاهر اسلامی به وفور دیده می شود.

 حجاب نه به افراط وهابیون  سلفی است  که همراه بانقاب و روبندی زن و پوشش سیاه و سفید او را از ورود به  جامعه  منع می کنند و نه به تفریط  و سبک آمریکایی که تنها  پوشیدگی موی سر را ملاک قرار می دهند و بس.  این یک حقیقت است که دولت آمریکا  سعی دارد جامعه یک میلیارد و شش میلیون مسلمان دنیا را  مدیریت  کند برای همین با ارائه چنین الگوهایی اسلامی به طور غیرمستقیم  سبک زندگی و اندیشه  مسلمانان را  هدف قرار داده است.

این شیوه را پیش از این نیز در دولت دولت دموکراتها شاهد بوده ایم  آنها  که برخلاف جمهوری خواهان به سیاست  و مکرورزی شهرت  دارند با چنین کارهایی موذیانه  وارد می شوند؛ چنانچه «دالیا مجاهد» مشاوره اوباما  بود  و به عنوان تنها زن محجبه دردستگاه  دولتی آمریکا معرفی شد  تا با این سیاست نمایشی  نظر مسلمانان را به خود جلب کنند. این نکته  بسیار اهمیت دارد  که مسلمانان  نباید  از چارچوب اسلام و قرآن  با چنین الگوهایی خارج شوند .

حرکت «ابتهاج محمد» هرچند  خوب است اما نقص دارد  و بزرگ نمایی او به عنوان  نمادی از الگوی حجاب اسلامی درست نیست.  در نمایشگاه  تصویری «من یک محجبه ام» کاری از انجمن شهید ادواردو آنیلی به صورت قابل تامل به موضوع  فوق در کنار اهمیت  الگوسازی حجاب پرداخته شده است. در این نمایشگاه  که کاری از یک مجموعه فرهنگی غیردولتی است با تازه مسلمانان  ارتباط تنگاتنگ  دارد. در معرفی این نمایشگاه  می خوانیم  که موج ایجاد شده درباره حجاب در جهان  امری فطری است که الگوی آن دختر محجبه ایرانی و انقلاب اسلامی است؛ دختری که  الگوی خود را  حضرت فاطمه زهرا می داند .

البته موضوع حجاب تا پیش از انقلاب مانند بسیاری از ارزشها درحال  فراموش شدن بود که به برکت انقلاب اسلامی  این موج ایجاد شد و اگر اکنون در آمریکای لیبرال همان  حجاب نیم بند  معرفی و ارائه می شود  محصولی از تاثیرات انقلاب جهانی اسلام و تفکرات آن است. پس نباید با فراموش کردن خود، محصولاتی که در آن استکبار دست داشته  و تعمدا الگو کرده را بزرگ کنیم و به جای تاثیرگذاری، تاثیرپذیر و پیرو باشیم.

منبع:پایگاه اینترنتی بسیج

من حجابم را دوست دارم…کی شاکی است؟

نماز پیشین را اداء کردم، همین که روسری ام را جابجا کردم و چادرم را پوشیدم،یکی گفت:

این قدر خودت را بوقچه ‌پیچ می کنی که چی؟ یعنی چه خودت را خفه کرده ای؟! برگشتم به سمت صدا؛دختری را دیدم که در گوشه مسجد نشسته بود.

پرسیدم با منی؟گفت:بله،با تو ام و همه بیچاره هایی مثل تو که در افکار قرون وسطایی گیر افتاده اید.ناراحت نیستی،اذیت نمیشی با این پارچه‌ی دور و برَت،خسته نمیشی از این پارچه‌ی کلان دور سرَت؟!

تا خواستم که صحبت کنم،گفت:به خودت نگاه کن،ببین چقدر زشت شده ای!چرا مثل پیرزن ها خودت را پوشانیده ای،فقط هم این را یاد دارید که به افرادی مثل من گپ مفت بزنید.

خندیدم و گفتم:چقدر دلت پر بود دوست من، هنوز هم اگر حرفی مانده بگو.

خنده ام را که دید گفت:نه!حرف زدن با شما فایده ای ندارد.گفتم:شاید حق با تو باشد عزیزم.پرسیدم:ازدواج کردی؟گفت:بله.گفتم:

من حجابم را دوست دارم،این حجاب مهربانیست،با سرزنش نگاهم کرد که یعنی تو هم مثل دیگران هستی.گفتم:حجاب دارم به هزار و یک دلیل.یکی از دلایل حجابم حفظ زندگی توست.با تعجب به چهره ام نگاه کرد،
پرسیدم: برای اولین بار با همسرت در کجا آشنا شدی؟ گفت:فلانجا همدیگر را دیدیم و او پیشنهاد ازدواج داد،من هم قبول کردم.

گفتم:خوب،خداوند قبل از دستور دادن به من که خود را بپوشانم به مردها می گوید که مراقب نگاهتان باشید.
{قُلْ لِلْمُؤْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَیَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذَلِکَ أَزْکَى لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا یَصْنَعُونَ} (نور/۳۰)

مسؤولیت من یک چیز است و مسؤولیت مردان چیزی دیگر.این وظایف مکمل هم اند.

یعنی اگر مردی به من نگاه کرد، پوشش و حجاب من باید مانع و حافظ او باشد و اگر من حجاب درست و کاملی نداشتم کنترول نگاه مرد باید مانع و حافظ من باشد.همسر تو،تو را دید، کشش و علاقه ایجاد شد و تو را انتخاب کرد.

کجا نوشته است که همسر تو نمی تواند از تماشای زنان غیر از تو لذت ببرد،وقتی مبنای انتخاب برای او نگاه است!

گفت:ما به هم تعهد کرده پیمان بستیم.گفتم: غریزه منطق نمی شناسد،زندگی های بسیاری با چشم خود دیدم که با یک نگاه آلوده به فنا رفت.
من حجاب دارم تا اگر روزی همسر تو به وظیفه اش عمل نکرد و به تعهدش به تو پایبند نبود و نگاهش را کنترول نکرد،زندگی تو از هم نپاشد، همسرت نسبت به تو دلسرد نشود،محبت و توجه اش نسبت به تو که محرمش هستی کم نگردد.
من به خود سخت می گیرم و در گرمای تابستان،زیر لباس و حجابی که بیشتر شبیه کوره هست از گرمی هلاک می شوم.زمستان، زیر برف و باران برای کنترول و جمع کردنش خسته می شوم،بخاطر حفظ خانه و خانواده تو.من هم مثل توزن هستم و تمایل به آشکار کردن زیبایی هایم دارم.من هم دوست دارم در تابستان ها کمتر عرق بریزم.زمستان ها راحت تر در بیرون از خانه قدم بزنم.من بروی همه این علاقه ها و کشش ها خط سرخ کشیدم تا به اندازه سهم خودم،حافظ گرمای زندگی تو باشم. سکوت کرده بود.

گفتم:راستی،هر کس در کنار وظایفش حقوقی هم دارد.حق من این نیست که زنان جامعه ام با صورت پر رنگ و لعاب،موهای رنگ کرده‌ی پریشان و ده ها رقم عشوه و اداء،چشمان همسر من را به سوی خودشان بکشانند.

حالا بیا منصف باشیم.من باید از شکل آرایش و پوشش تو شاکی باشم یا تو از من؟

بعد از یک سکوت طولانی گفت:هیچ وقت به این موضوع این طور نگاه نکرده بودم،راست می گویی.

منبع:حریم آسمانی